Kadın Kur’an Okurken Başını Örtmesi Gerekir mi?

SORU Şevval ayında 6 gün oruç ve bulunduğumuz Zilhicce ayı icinde 9 Oruç var bu oruçları peşpeşemi tutucaz yoksa bu ayların icinde peşpeşe olmadanmı? Zilhiccenin ilk gününden arefeye kadar tam 9 gün var ve bu sanķi peşpeşe tutulacakmış gibi oluyor ama Peygamberimiz peşpeşe orucu Ramazan haricinde izin vermedi diye biliyorum ikilemde kaldım yardımcı olun Allah sizden razı olsun. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem kardeşim Ramazan ayından sonra Şevval ayında altı gün ve Zilhicce ayının ilk dokuz gününü oruç tutmak müstehaptır. İmam Muslim (rahimehullah)’ın Ebu Eyyub el-Ensari (radıyallahu anhu)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: مَنْ صَامَ رَمَضَانَ ثُمَّ أَتْبَعَهُ سِتًّا مِنْ شَوَّالٍ كَانَ كَصِيَامِ الدَّهْرِ “Her kim Ramazan orucunu tutar da buna sonra Şevval'den altı gün tabi kılarsa bütün bir sene oruç tutmuş gibi olur.” Hafız en-Nevevi (rahimehullah) şöyle der: “Bizim arkadaşlarımız (Şafii âlimleri) şöyle derler: Daha üstün olan bu altı günü peş peşe hemen Bayram gününün akabinde tutmaktır. (En-Nevevi (rahimehullah) şöyle der:) Ama eğer ayrı ayrı tutarsa veya Şevvel’ın sonuna bırakırsa da tabi kılmış olur ve fazileti hâsıl olur. Çünkü böyle yaparak de Şevval’den altı gün tabi kıldı demek doğru olur.” İmam ibni Mace (rahimehullah)’ın Şevban (radıyallahu anhu)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) “Her kim Ramazan orucunu ve bayramdan sonra altı gün tutarsa senenin tümünü tutmuş olur” buyurmuştur. İmam eş-Şevkâni (rahimehullah) şöyle der: “(Bayramdan sonra) yani Ramazan bayramından sonra. Buna göre altı günden kast edilen (Şevval’ın) ikinci gününden yedinci günün sonuna kadardır. Lakin bu altı günün sonra gelmeleri Bayram gününe bitişik olmalarını gerektiriyor mu yoksa Şevval’dan her hangi altı gün olabilir mi? Buna bakmak lazımdır. Çünkü bu durumda da Bayram gününden sonra tutulmuş olunurlar. Aynısı “altı gün tabi kılarsa” ifadesi için de geçerlidir. Zira tabi kılmak tabi olunan ve tabi kılınan arasında fasıla olmadan olması da mümkündür ve Şevval’da olduğu sürece fasılayla birlikte olması da mümkündür.” Binaen aleyh muhterem kardeşim Şevval ayından altı günü Bayram gününün ardından peş peşe tutman doğruya en yakın olandır. Ama altı günü ayırarak veya peş peşe Şevval’ın ortasında veya sonunda da tutabilirsin. Allah-u Âlem. Zilhicce orucuna gelince İmam en-Nesei (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Hafsa (radıyallahu anha) şöyle demiştir: أَرْبَعٌ لَمْ يَكُنْ يَدَعُهُنَّ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : صِيَامُ عَاشُورَاءَ ، وَالْعَشْرُ ، وَثَلاَثَةُ أَيَّامٍ مِنْ كُلِّ شَهْرٍ ، وَرَكْعَتَينِ قَبْلَ الْغَدَاةِ “Şu dört şeyi Nebi (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) terk etmezdi: Aşure gününde, on günü ve her aydan üç gün oruç tutmayı ve sabah namazından önce iki rekât namaz kılmayı.” On günden kasıt zilhicce ayının ilk on günüdür. Onuncu gün bayram günüdür. Bayram gününde oruç tutmak caiz değildir. Dolayısıyla burada murad edilen zilhicce’nin ilk dokuz günüdür. İmam Ebu Davud (rahimehullah)’ın Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in eşlerinden bazılarından rivayet ettiği hadiste lafız şöyledir: “Zilhicce’nin dokuz gününü oruç tutardı”. Bu dokuz gün zilhicce ayının ilk dokuz günleridir. En doğrusu bu günleri peş peşe tutmaktır. Ama ilk dokuz günün sadece bazılarını tutan da tuttuğu kadar sevap sahibi olacaktır. Tümünü tutamayanlar en azından dokuzuncu gününü, yani Arefe gününü oruç tutmaya özen göstermeliler. Zira İmam Muslim (rahimehullah)’ın Ebu Katade (radıyallahu anhu)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) Arefe günü tutulan orucun geçmiş ve gelecek bir senenin günahlarına kefaret olacağını haber vermiştir. Bundan sadece Arafat’ta vakfe yapan hacılar müstesnadır. Onlara Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) bu günde oruç tutmayı nehyetmiştir. Allah-u Âlem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, Allah (azze ve celle) ilminizi artırsın hocam. Yatsı namazlarında ilk dört rekat sünnet kılmalı mıyız? Kılmamalı mıyız? Yani yatsı on üç rekat mı? Dokuz rekat mı? CezakeAllahuhayren. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in muhafaza ettiği ve sürekli kıldığı sünnetler vardı. Bunlara müekked sünnet denir. Bu sünnetleri Abdullah Bin Ömer (radıyallahu anhu) bahseder: “Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’den on rekat ezberledim. Öğleden önce iki rekat, sonrasında iki rekat, akşamdan sonra evinde iki rekat, yatsıdan sonra evinde iki rekat ve sabah namazından önce iki rekat.” (Buhari ve Müslim) Ummu Habibe (radıyallahu anhu)’dan gelen rivayet şudur, Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “Kim gece ve gündüz boyunca on iki rekat namaz kılarsa Allah’u Teala ona cennette bir ev bina eder.” (Nesai) Tirmizi’de sayıları beyan edilmiştir: “Öğleden önce dört, sonra iki, akşamdan sonra iki, yatsıdan sonra iki ve fecirden önce iki.” Bu müekked sünnetlerin dışında nafile olarak tavsiye edilen namazlar vardır. Bunlara gayri müekked namazlar denir. Mesela ikindi farzından önce dört rekat, akşam namazından önce iki rekat ve yatsı namazından önce iki rekat. Ebu Hanife (rahimehullah) dört rekat kılınmasını uygun görmüştür. Sahibeyn ise yani İmam Ebu Yusuf ve İmam Muhammed diğer âlimler gibi iki rekat kılınabilir demişlerdir. Buharinin rivayet ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) her iki ezan (ezan ile kamet) arasında iki rekat namaz kılınmasını tavsiye etmiştir. “Her iki ezan arasında namaz vardır. Üçüncüsünde sizden dileyenlere” buyurmuştur. Bu hadise göre isteyen kişiler ezan okunduktan sonra iki rekat nafile kılabilir. Buna göre dilersen yatsıdan önce iki rekat veya dört rekat kılarsın. Farzdan sonra müekked olarak iki rekat sünnet kılarsın. Davamızın sonu Allah’a hamd etmektir. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Selamun aleykum Hocam, ben ortapedik engelliyim. Engelimden dolayı çoğu yapmak istediğim etkinliği, hareketi yerine getirmekte zorluk çekiyorum ama 4 yıllık bir bölüm bitirdim. Şimdilerde Allah’a çok şükürler olsun kendimi bulmaya dinimi bulmaya başladım. Bu yüzden eksik olan kısımlarımı dinimin yardımıyla tamamlamak için medrese okumak istiyorum. Fakat ailem kabul etmiyor ne dediysem ne yaptıysam onay vermiyorlar. Ama tekrardan gidip üniversite okumama izin veriyorlar. Ben ilim öğrenmeyi eksik yanımı dinimle tamamlamayı çok istiyorum. Ne yapmam lazım bu durum karşısında ailemi dinlemek zorunda mıyım? CEVAP Ve aleykumusselamu ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem kardeşim dinini öğrenme hususunda ebeveynin iznine muhtaç değilsin. Bilakis ilimden vacip olan miktarı talep etmende onların izni şeran muteber değildir. Nafile ilimlerin tahsilinde ebeveyn bakıma muhtaçsa ve ilim tahsili için sefere çıkmak zorunluysa izinlerine itibar edilir. Ama bu durum anladığım kadarıyla senin için söz konusu değildir. Anladığım kadar senin okumana karşı değiller dinini okumana karşılar. Seni şeran muteber sebepsiz medrese okumaktan men etmeleri itaat türünden değil masiyet türündendir. Dolayısıyla ebeveynine bu hususta itaat etmekle mükellef değilsin. İbni Muflih (rahimehullah) şöyle der: “Şeyh Muvaffakkuddin babanın oğlunu nafile hacca gitmekten men edebileceğini söylemiştir. Çünkü cihad kifayi farzlardan olmasına rağmen onu cihada çıkmaktan men edebilir. O zaman nafileden men edebilmesi evlasıyla caiz olur… Çünkü ebeveyne iyilik farzı ayndır, cihad ise farzı kifayedir. Farzı ayn farzı kifayeye mukaddemdir. Ama cihad farzı ayn olursa izinleri lazım değildir. Bütün farzı aynlar böyledir. Ve hacc, cemaat ile namaz, Cuma namazı ve vacip ilim için sefere çıkmak da böyledir. Çünkü namaz gibi farzı ayndır ve ebeveynin iznine bu durumda itibar edilmez. İbarenin zahirinden anlaşıldığı üzere cihad için ebeveynin iznine itibar edildiğinden ötürü genel olarak nafilelerde de ebeveynin iznine itibar edilmesi gerekir diyor. Bu gariptir. Çünkü maruf olan bu hükmün cihada mahsus olmasıdır. Demek istediği, Allah’u A’lem, cihad için sefere çıkmakta ebeveynin izni nasıl lazımsa müstehab olan bir şey için sefere çıkmakta da ebeveynin izni lazımdır. Ama hazırda yaptığı nafilelerde babanın iznine itibar edilmez. Hiç kimsenin de hazırda nafileler için ebeveynin izni lazımdır diyeceğini zannetmiyorum. Çünkü böyle bir izin şartının makbul yönü yoktur. Amel de bunun hilafınadır. Allah’u A’lem.”1 Gördüğün gibi vacip olan ilmin tahsilinde aslen ebeveynin iznine itibar edilmez. Nafile kısmından ilmin tahsilinde de men edebileceği bunun için sefere çıkmaktır. Hususen bulunduğun yerde ilim tahsili mümkünse. Ama nafile türden de olsa hazırda, yani oturduğun yerde ilim tahsilinden men etmesi şeran itaati gerektirmez. Allah’u A’lem. 1- El-Adâbu’ş-Şeriyye, 39 Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum ve rahmetullah, hocam bir Müslüman özel okul veya dershanede öğretmen olarak çalışması caiz midir? CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Öğretmenlik mesleği aslen kendi zatında hüküm almaz. Bilakis hükmü neyi öğrettiğine, nasıl, nerede ve hangi şartlar altında öğrettiğine tabidir. Ama Türkiye şartlarında resmi, diplomalı öğretmen çıkabilmek için kişinin ne tür bir yoldan geçtiğini net bilmiyorum. Dolayısıyla öğretmenliğin hükmünü ele almayacağım. Soru da zaten bu yönde değil. Bilakis hazırda öğretmen olan bir kişinin özel okul veya dershanede öğretmen olarak çalışması, sual edilen de budur. Buna cevaben derim ki: Eğer özel okul veya dershanedeki çalışma şartları kişiyi dininde fitneye düşürmüyorsa bir beis yoktur. İster özel okul veya dershane Müslüman bir kişiye ait olsun ister kâfir bir kişiye ait olsun. Zira bu mevzuda hükmün dayanağı kişinin çalıştığı yerde dininde fitneye düşüp düşmemesidir. İmam el-Buhari (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Habbab bin Eret (radıyallahu anhu) şöyle der: كُنْتُ قَيْنًا فِي الْجَاهِلِيَّةِ وَكَانَ لِي عَلَى الْعَاصِ بْنِ وَائِلٍ دَيْنٌ فَأَتَيْتُهُ أَتَقَاضَاهُ قَالَ لاَ أُعْطِيكَ حَتَّى تَكْفُرَ بِمُحَمَّدٍ صلى الله عليه وسلم فَقُلْتُ لاَ أَكْفُرُ حَتَّى يُمِيتَكَ اللَّهُ ثُمَّ تُبْعَثَ قَالَ دَعْنِي حَتَّى أَمُوتَ وَأُبْعَثَ فَسَأُوتَى مَالاً وَوَلَدًا فَأَقْضِيَكَ فَنَزَلَتْ {أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لأُوتَيَنَّ مَالاً وَوَلَدًا أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا} “Ben demirciydim. As bin Vail için iş yapmıştım. Bun­dan dolayı onun yanında benim alacağım toplandı. Ona geldim ve kendisinden alacağımı istedim. O “Hayır vallahi sen Muhammed'i inkâr etmedikçe sana borcu­mu ödemem” dedi. Ben de “Asla! Allah'a yemin olsun ki, sen ölüp de sonra tek­rar diriltilinceye kadar ben Muhammed’i inkâr etmem!” dedim. O “Şu halde bırak beni öleyim ve tekrar diriltileyim. Bana orada muhakkak mal ve çocuk verilecektir. Ben de sana borcumu öderim” dedi. Bunun üzerine Yüce Allah şu ayeti indirdi: “Ayetlerimizi inkâr eden ve “Bana elbette mal ve evlat verilecektir” diyen adamı gördün mü?" Ebu’l-Hasan ibni Battal (rahimehullah) hadisin şerhinde şöyle der: “El-Muhelleb şöyle demiştir: Ulema Daru’l-Harp’te ve Daru’l-İslam’da müslümanın ücret karşılığında müşriğin yanında çalışmasını kerih görmüşlerdir. Çünkü bu durum Müslüman için bir zillettir. Bir zaruretin bunu gerektiriyor olması müstesna. Ama içki sıkmak, domuz gütmek veya silah yapmak gibi ve bunun benzeri müslümanlara zarar verecek veya helal olmayan işleri yapması caiz değildir. İslam diyarına gelince, Allah müslümanı müşrik için çalışmaya muhtaç bırakmamıştır. Muhakkak ki Allah mü’min kullarını müşriklere hükmetmeyi emretmiştir, “Gevşeklik göstermeyin ve sizler üstün iken sulha çağırmayın”. Bunun için müslümanın müşriğe hizmet ederek kendisini küçük düşürmesi caiz değildir, zaruret müstesna. Bu durumda caiz olur… Habbab’ın kâfir olan As bin Vail için iş yaptığını görmez misin?”    Binaen aleyh, eğer söz konusu öğretmen kişinin öğrettiği konular küfür veya haram içermiyorsa veya en azından küfür veya haram içeren konuları inkâr edebiliyor ve talebelerine öğretmiyorsa, bulunduğu ortamda küfür veya haram, kavlen veya fiilen işlemeye zorlanmıyorsa veya en azından var olup inkâr ediyor ve terk ediyorsa, bulunduğu ortamda karşı cinsiyetle ihtilat (karışıklık) olmuyorsa ve eğer sual eden bayan ise şeri şartlara uygun tesettürünü muhafaza edebiliyorsa o zaman böyle bir yerde çalışması haram olmaz. Lakin öğrettiği konular küfür veya haram içeriyor ve bunları inkâr etmekten ve talebelere okutmamaktan aciz ise veya bulunduğu ortamdaki küfür veya haramları acizliğinden ötürü işleme zorunda kalıyorsa veya karşı cinsiyetten çalışanlarla veya yetişkin talebelerle aynı ortamı paylaşıyorsa veya sual eden bayan ise ve şeri şartlara uygun tesettürünü muhafaza edemiyorsa o zaman böyle bir yerde çalışması haramdır. Bahsi geçen durumlar çalıştığı özel okul veya dershanede var olmasıyla beraber söz konusu öğretmen kişi dinini izhar ediyorsa, küfrü ve(ya) haramları açıktan inkâr ediyor ve terk ediyorsa, bu bağlamda zayıflık göstermiyor ve fitneye düşmüyorsa o zaman böyle bir yerde çalışması haram değildir lakin terki evladır. Zira müslümanın küfür ve haramların işlendiği ortamda bulunması onun için daimi bir tehlikedir. Elbette müslümanın kendisini tehlikeye arz etmemesi evladır. Allahu A’lem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Esselamu aleykum ve rahmetullah hocam. Günümüzde özellikle de benim çevremde şefaat mevzusunda bir ayrışma, bir tartışma var. Her ne kadar bu tartışma bazıları arasında bir "problem" olarak addedilmese dahi, bazıları bu tartışmayı esas/ölçü alarak kendisi gibi benimsemeyenleri tekfir ediyor. Tartışma ise şu; bir kişi, salih olduğuna inandığı yahut şehit olacağına inandığı birisine "ey Kardeşim eğer Allah senden razı olur ve sana izin verirse bana şefaat et" diyebilir mi? Eğer bunda bir sakınca yoksa delili nedir? Ve eğer sakınca varsa neden var? Allah razı olsun. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmehtullah. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem kardeşim, istişfâ, yani şefaat talep etmek hakikatinde, talebini aslında tevcih ettiği tarafın kendisine cevap vermesi için ikinci bir tarafı aracı kılmasıdır. Buna göre Allah (celle ve âlâ)’nın mülkü olan ve sadece Onun muktedir olduğu hususlarda istişfâ, mahiyetine göre caiz olur veya haram olur veya şirk olur. Talebini aslen Allah (celle ve âlâ)’ya tevcih eder ve talebinin Allah (celle ve âlâ) tarafından kabul edilmesi için şefaatçi, yani aracı yaptığı şahıs aracılığa salih ve muktedir ise o zaman caizdir. Bu manada istişfâ Müslümanlar arasında yaygındır. Talebini aslen Allah (celle ve âlâ)’dan başkasına tevcih ederse o zaman bu istişfâ değil istiğasedir. Mülkü Allah (celle ve âlâ)’ya ait olan ve sadece Onun muktedir olduğu mevzularda Allah (celle ve âlâ)’dan başkasına istiğase yapmak büyük şirktir ve insanı müşrik yapar. Mesela, kişi hasta olduğu için şifayı Allah (celle ve âlâ)’dan talep etse ama ya kardeşi fazilet sahibi biri olduğu için veya kardeşini kendisinden üstün gördüğü için veya kardeşine ihsanda bulunmak istediği için onun duasını talep etse ve kardeşi onun için Allah (celle ve âlâ)’ya dua etse onun için şefaat etmiş olur. Yani onun hacetinin giderilmesi için Allah (celle ve âlâ)’ya aracılık yapmış olur. Müslüman ve diri olduğu için Allah (celle ve âlâ)’ya dua etmeye hem salihtir hem de muktedirdir. İşte bu caiz surette şefaat istemektir. Ama hastalığının giderilmesini, yani şifayı doğrudan aracı kıldığı kişiden istese istişfâ değil istiğase olur. Yani hacetinin giderilmesi için talebini doğrudan Allah’tan başkası olan o aracıya yöneltmiş olur. Bu halde aracı hakikatte aracı değil gaye olmuştur. Şifa vermek Allah (celle ve âlâ)’nın mülkü ve sadece Onun muktedir olduğu bir şey olduğundan kişi o aracıyı Allah (celle ve âlâ)’ya ortak koşmuş olur. Bunun için değerli kardeşim şefaat istiyoruz diyenlerin belki ekseri hakikatte istiğase yapıyorlar ama istişfâ olarak isimlendiriyorlar. Ve kişi talebini aslen Allah (celle ve âlâ)’ya tevcih eder, ancak talebinin Allah (celle ve âlâ) tarafından kabul edilmesi için şefaatçi, yani aracı kıldığı şahıs aracılığa salih değilse veya muktedir değilse o zaman bu surette istişfâ büyük şirk değildir lakin haramdır. Ve bazı âlimlere göre küçük şirktir. Mesela kişinin ölüyle istişfâ yapması böyledir. Zira ölü şefaat etmeye muktedir değildir. İman sahibi olarak vefat etmiş olan her kişiye Allah (celle ve âlâ) ahirette şefaat hakkı verebilir. Bu haberlerle sabittir. Konumuz bu değildir. Konumuz dirinin dünyadayken ölüyle istişfâ etmesidir. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’den, sahabeden ve onlardan sonra onların yolunu izleyenlerden ölülerle istişfâ yaptıkları sabit olmamıştır. Bunun için ölüyle istişfâ bidat ve haramdır. Şahadeti zannedilen kişiden şefaat etmesini talep etmeye gelince, aslen buna mani olan bir şey yoktur. Zira şahadeti zannedilen kişi, yani mesela istişhad yapmak üzere olan veya ameliyeye girmek üzere olan kişi henüz diridir ve bu cihetten talebe icabet etmeye muktedir. Ayrıca kendisinden talep edilen amele, yani şefaat etmeye de muktedir olacağı sahih haberlerle sabittir. İmam et-Tirmizi (rahimehullah)’ın el-Mikdam bin Madikerib (radıyallahu anhu)’dan ihraç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: لِلشَّهِيدِ عِنْدَ اللَّهِ سِتُّ خِصَالٍ يُغْفَرُ لَهُ فِى أَوَّلِ دَفْعَةٍ وَيَرَى مَقْعَدَهُ مِنَ الْجَنَّةِ وَيُجَارُ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَيَأْمَنُ مِنَ الْفَزَعِ الأَكْبَرِ وَيُوضَعُ عَلَى رَأْسِهِ تَاجُ الْوَقَارِ الْيَاقُوتَةُ مِنْهَا خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا وَيُزَوَّجُ اثْنَتَيْنِ وَسَبْعِينَ زَوْجَةً مِنَ الْحُورِ الْعِينِ وَيُشَفَّعُ فِى سَبْعِينَ مِنْ أَقَارِبِهِ “Allah katında, şehid için altı haslet vardır: Dökülen ilk kanı ile beraber günahları bağışlanır, cennetteki mevkii kendisine gösterilir, kabir azabından korunur, en büyük korkudan emin olur ve vakar tacı giydirilir. Onun bir yakutu dünya ve dünyada olanlardan daha hayırlıdır. Hurilerden yetmiş iki eş ile evlendirilir ve akrabalarından (yakınlarından) yetmiş kişi için şefaat etmesine izin verilir.” İmam Ebu Davud (rahimehullah)’ın ihraç ettiği hadiste Ebu’d-Derda (radıyallahu anhu) Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğunu söylemiştir: يُشَفَّعُ الشَّهِيدُ فِى سَبْعِينَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ “Şehide ehli beytinden yetmiş kişi için şefaat etmesine izin verilir.” Ve İmam Ahmed (rahimehullah)’ın ihraç ettiği uzun hadiste Ebu Bekir (radıyallahu anhu) Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğunu söylemiştir: ثُمَّ يُقَالُ ادْعُوا الصِّدِّيقِينَ فَيَشْفَعُونَ ثُمَّ يُقَالُ ادْعُوا الْأَنْبِيَاءَ قَالَ فَيَجِيءُ النَّبِيُّ وَمَعَهُ الْعِصَابَةُ وَالنَّبِيُّ وَمَعَهُ الْخَمْسَةُ وَالسِّتَّةُ وَالنَّبِيُّ لَيْسَ مَعَهُ أَحَدٌ ثُمَّ يُقَالُ ادْعُوا الشُّهَدَاءَ فَيَشْفَعُونَ لِمَنْ أَرَادُوا. قَالَ فَإِذَا فَعَلَتِ الشُّهَدَاءُ ذَلِكَ قَالَ يَقُولُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: أَنَا أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ أَدْخِلُوا جَنَّتِي مَنْ كَانَ لَا يُشْرِكُ بِي شَيْئًا قَالَ فَيَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ “Sonra “sıddıkları çağırın” denilir ve sıddıklar şefaat ederler. Sonra “nebileri çağırın” denilir. Ve nebiler gelir. Kimisi yanında toplulukla gelir, kimisi beş, altı kişiyle beraber gelir ve kimisi yalnız gelir. Sonra “şehidleri çağırın” denilir. Ve şehidler istedikleri için şefaat ederler. Şehidler şefaat ettikten sonra Allah azze ve celle “Ben Erhamhu’r-Rahimin’im (merhamet edenlerin en merhametlisiyim). Bana hiçbir şeyi ortak koşmayanı cennetime sokuyorum” buyurur ve cennete girerler.” Bu hadisler zayıf değildir ve her biri şehidin Allah (celle ve âlâ)’nın izniyle şefaat etmesine delildir. Dolayısıyla şahadeti zannedilen Müslümandan ahirette şefaat etmesi talep edildiğinde aslen muktedir olduğu bir şey kendisinden talep edilmektedir. Lakin yine de böyle yapmaktan imtina etmek lazımdır. Zira iki tarafında akıbeti meçhuldür. Yani şefaati talep eden kişinin ne hal üzere öleceği meçhul olduğu gibi şahadeti zannedilen kişinin de hakikati, şahadeti kabul edilecek mi ve ne hal üzere öleceği bize kapalıdır. Evet! Bizim için zahiren şehittir inşallah. Ama hakikatini ancak Allah (celle ve âlâ) bilir. Allah (celle ve âlâ) şahadetini kabul edecek mi ve şefaat hakkı tanıyacak mı bilmiyoruz. Evet! Şahadetini kabul ederse ona şefaat hakkı tanıyacaktır. Bunu cezmederiz. Zira şehidin şefaat etmesi sabittir. Ancak ondan şefaat etmesini talep etmiş olana şefaat etmesine izin verecek mi? Bunu bilemeyiz. Ayrıca böyle bir davranış nebevi sünnette ve sahabenin amelinde de rivayet edilmemiştir. Şayet bu güzel bir davranış olmuş olsaydı muhakkak nebevi sünnette teşvik veya ikrar mahiyetinde bir haber gelirdi ve sahabe (radıyallahu anhum) yaparlardı. Sahabe (radıyallahu anhum) savaşçıydılar ve Allah katında şefaat hakkına nail olmaya enbiyadan sonra en layık insanlardır. Hatta ilahi tadile mazhar olmuşlardır. Bununla beraber kendi aralarında böyle talepte bulunmuş olmaları rivayet edilmemiştir. Sadece sahabe (radıyallahu anhum) değil umumen İslam ümmetinden bu rivayet edilmemiştir. Hâlbuki İslam ümmeti hep savaşmıştır ve hep şehitler vermiştir. Benim bildiğim bu mevzuda tek bir kıssa vardır. O da Ebu’l-Ferec ibni’l-Cevzi (rahimehullah)’ın “Sifatu’s-Safve” adlı kitabında Ebu Kudame adında bir komutanla mucahid bir gencin kıssasıdır. Bu kıssada Ebu Kudame o gence “Oğlum Ebu Kudame amcanı kıyamet günü şefaat ederken unutma” veya buna benzer bir şey söylüyor. Ancak bu kıssanın ne senedi vardır ve ne Ebu Kudame ve o genç malum değildirler. Malum olsalar da bu kıssada bir delil yönü olmaz çünkü ne Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’den gelen bir haberdir ve ne de sahabeden rivayet edilen bir ameldir. Ulema bu tür kıssaları delil mahiyetinde değil teşvik olsun diye kitaplarına koymuşlardır. Binaen aleyh, doğru olan şehadeti zannedilen bir kişiden şefaat istememektir. Allahu A’lem. Lakin şahadeti zannedilen birisinden yukarıda izah ettiğim surette şefaat istemeyi büyük şirke dâhil etmek ve bundan ötürü tekfir etmek ve böyle düşünmeyenleri de tekfir etmek cahillik ve aşırılıktır. Böyle bir görüş kesinlikle bidat ve sapıklıktır. Allah (celle ve âlâ) cümlemizi inhiraf ve dalaletten muhafaza buyursun. Sahabenin ve onlara tabi olanların yolunu suluk edenlerden kılsın. Âmin. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, ne olur bana yardım edin ben oy kullanmanın insanı küfre düşüreceğini biliyorum ama babamın baskısı yüzünden ve beni evden atma korsundan gittim ama hiç bir partiye oy vermedim ailemin okuma yazması olmadığı için de sandık nosunu onlara ben söyledim. Allah rızası için yardım edin bu durumda ben kâfir olur muyum? Allah’tan af diliyorum ama içimde bir türlü dinmiyor. CEVAP Hamd Allah’a mahsustur. Değerli kardeşim soruna acil cevap istediğin için ihtisar ile şunları söyleyebilirim: Babanın baskısına karşı koyup Rabbinin emrinde sebat etmiş olsaydın senin için daha hayırlı olacaktı. Şimdi imanın artmış olacaktı, Rabbine kendini göstermiş olacaktın ve babana karşı ciddiyetini ispat etmiş olacaktın. Dünya hayatı böyledir… İmtihan diyarıdır. İnsan bir karardan bir karara yaşar. Hayatın verdiğin kararlara göre şekil alır. Müslüman özellikle böyle fırsatları iyi değerlendirmesi gerekir. Zira bu durumlarda hakikatler ortaya çıkar. Ama senin için şimdi önemli olan şeytanın vesveselerine kulak vermemendir. Seni imanın hususunda şüphelere sokmaya çalışacaktır. Ona sakın kulak verme. “Ben hata yaptım. Hatamı itiraf ediyorum. Rabbime sığınıyorum ve Ondan mağfiret dileniyorum. O bağışlanmak isteyenleri bağışlar” şeklinde o melunun vesveselerini def etmelisin. Kâfir olup olmadığına gelince değerli kardeşim… Hayır, yazdıkların gibi olduysa kâfir değilsin. Zira kendini ikrah halinde zannederek tevilde bulunmuşsun. Ayrıca zaten oy da kullanmamışsın. Ve en önemlisi yaptığından tövbe edip Rabbinden mağfiret dilenmişsin. Dolayısıyla Rabbinin mağfireti ve Ona imanın hususunda asla şüpheye düşme! Ve gelecek sefere bu tür vesileleri kendini Rabbine göstermek için değerlendir. Rabbim seninle olsun. Tarık Ebu Abdullah

SORU Allah razı olsun hepinizden, hakkınızı helal edin bir sorum daha olacak siz değerli hocalarıma bir arkadaşımız kaçarak evlendi lakin nikah kıyılmadı ben seni allah şahit aldım kabul ettim demiş eşi annem ve kız kardeşimde şahit sen benim eşimsin demiş ama ailesi müşrik bunların şahitliği geçerli mi nikah akdi oluşmuş mu nikah kıyılması gerekiyormu? Çünkü kızcagız zina mi yapıyorum korkusu yaşıyor yeni tebliğ edildiği için de pek birşey bilmiyor, biz de yanlış bir fetva vermekten Allah’a sığınırız. Siz bize yardımcı olun inşaAllah selâm ve dua ile Allah’a emanet olun hayırlı geceler. CEVAP Hamd Allah’a mahsustur. Değerli bacım, Allah sizden de razı olsun ve rızasına hidayet etsin. Muhterem bacım Müslüman kadın ve Müslüman erkeğin birbirilerine helal olmaları için şeran sahih olan bir nikâh şarttır. Nikâhın şeran sahih olması için kadının velisinin izni ve iki adil Müslüman erkeğin nikâh akdine şahitlik yapmaları şarttır. Kadının velisinin izni olmayan ve iki Müslüman erkeğin şahitlik etmediği nikâh akdi sahih değildir. İmam Ebu Davud ve İmam et-Tirmizi (rahimehumallah)’ın Aişe (radıyallahu anha)’dan tahriç ettikleri sahih hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: أَيُّمَا امْرَأَةٍ نَكَحَتْ بِغَيْرِ إِذْنِ مَوَالِيهَا فَنِكَاحُهَا بَاطِلٌ فَنِكَاحُهَا بَاطِلٌ فَنِكَاحُهَا بَاطِلٌ “Velilerinin izni olmadan evlenen kadının nikâhı batıldır, nikâhı batıldır, nikâhı batıldır.” Ve İmam ibnu Hibban ve İmam ed-Derakutni (rahimehumallah)’ın Aişe (radıyallahu anha)’dan tahriç ettikleri hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: لاَ نِكَاحَ إِلاَّ بِوَلِيٍّ وَشَاهِدَيْ عَدْلٍ “Veli ve iki adil şahit olmadan nikâh geçerli değildir.” İki şahidin erkek olması şarttır. Buna bu hadis delildir. Bunun için İmam ez-Zuhri (rahimehullah) “Rasûlullah sallallahu aleyhi vesellem’in sünnetinde kadınların hadlerde, nikâh ve talakta şahitlikleri caiz olmadığı gelmiştir” der. Binaen aleyh evlilik soruda bahsettiğiniz surette gerçekleşmiş ise nikâhları yoktur. Zira hem velisiz olmuş ve hem de şahitsiz. Muhakkak rükünleri ve şartları oluşmuş yeni bir nikâh kıymaları gerekir. Rükünleri şunlardır: Bir: Velinin kızı damada arz etmesi ve ona nikâhladığını telaffuz etmesidir. İki: Damadın kızı nikâhına kabul ettiğini telaffuz etmesidir. Kızın velisi babasından başlayarak, baba tarafının erkekleridir. Eğer bunlar arasında velayete şeran ehil kimse yoksa velayet kızın tabi olduğu cemaatin emirine geçer. Eğer kız bir cemaate bağlı değilse kendisine bir veli tayin eder. Şartlara gelince: Bir: Nikâh akdini veli veya onun vekâlet verdiği kişi yapması lazım. İki: Nikâh akdine iki adil erkek Müslüman şahitlik yapması lazım.  Bahsettiğiniz arkadaşınız burada saydığım rükünlerin ve şartların yerine geldiği yeni bir nikâh yapması gerekir. Aksi takdirde beraberlikleri nikâhsız olur. Allah-u Âlem. Tarık Ebu Abdullah