Münafıkların 50 Alâmeti : 6 – Kötülüğü Emreder ve İyiliği Yasaklarlar !

Ya Hayır Konuş Ya Da Sus!

بسم الله الرحمن الرحيم Şunu bil ki dilin tehlikesi büyüktür ve kurtuluş da ancak sükûttadır. Bu yüzden şeriatımız sükût etmeyi övmüş ve buna teşvik etmiştir. Nitekim Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Sükût eden kurtulmuştur.” [1] Yine hepimizin bilmiş olduğu başka bir hadis-i şerifinde Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “İki çenesi ile bacakları arasında olan hususta bana söz verir kefil olursa, ben de onun cennete girmesine kefil olurum.” [2] Süfyan bin Abdullah (radiyallahu anhu) Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e; “Bana iyice bağlanacağım bir nasihatte bulun” deyince Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) “Rabbim Allah de; sonra istikamet et!” buyurdu. Abdullah, “Benim için en çok korktuğun şey nedir?” diye sorunca, Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) dilini göstererek “İşte budur.” buyurdu.[3] Yine Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse ya hayır söylesin ya da sussun.” [4] Sükûtta selamet vardır. Sükûtta aklını başına almak vardır. Sükûtta vakar vardır. Sükûtta fikir, zikir ve ibadet için huzur vardır. Sükûtta, dünyada dedikodulardan, ahirette de bunların hesabını vermekten selamette olmak vardır. Kişinin hallerinin en güzeli; gıybet, nemime, yalan, riya, cidal ve benzeri sözlerden korunarak kendisine ve başkasına faydası olan sözlerle meşgul olmasıdır. Eğer kişi muhtaç olmadığı lüzumsuz sözlerle meşgul olursa bu suretle hem zamanını öldürür hem de dilin ameli üzerine hesaba çekilir. Hâlbuki kul bu zamanı Allah’ın azameti ve yarattıkları üzerinde düşünmeye sarf etse veya tehlil, zikir ve tesbih etmekle değerlendirse onun için daha hayırlı olur. Çünkü kişinin en değerli sermayesi vakitleridir. Bunları boş yere harcamak ve ahiret için bir sevap hazırlamamak ona sermayeyi iflas ettirir. Bunun için Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Boş ve faydasız işleri terk etmek, kişinin İslam’ının güzelliğindendir.” [5] Ebu Bekir (radiyallahu anhu) konuşmamak için ağzında çakıl taşı saklardı. Eli ile dilini gösterir ve “Başıma gelen felaketler bundan gelmiştir.” derdi. Mücahid’den rivayetle İbn-i Abbas şöyle demiştir: “Beş şey vardır ki bunlar eyerlenmiş binit için bekletilen bir Arap atından benim için daha sevimlidir.” Daha sonra bu beş şeyi anlattı: “Üzerine elzem olmayan ve sana faydası dokunmayan şeylerde konuşma; zira bu fuzuli bir iştir, zararından emin değilsin. Yerini bulmadıkça lüzumlu olan sözü de konuşma. Çok kere faydalı söz yerini bulmaz da kaybolur gider. Ne halim ne de sefih, ahmak kimselerle mücadele etme. Çünkü halim kalbinden sana buğz eder, ahmak ve adi kimseler dili ile sana eziyet ederler. Tanıdığın bir kimse yanından ayrıldığı zaman, onun ayrı bir yerde seni nasıl anlamasını istersen, sen de onu öyle an. Sen, affedilmeni istediğin hususlarda, onu da affet. Kardeşinin sana ne şekilde muamele etmesini istersen, sen de ona o şekilde muamele et. Suçlu olarak yakalanıp ihsan ile mücazat görenin ameli gibi amel et.” Üzerine elzem olmayan şeyleri başkasından sormak da bir malayanidir. Çünkü kişi bunu sormakla zamanını kaybeder. Aynı zamanda sorduğu kişiden cevap istemekle de zaman kaybeder. Zararın bu kadarı sorulan soruda afet olmadığı zamandır. Hâlbuki soruların çoğunda afet vardır. Örneğin, adama tutar da yaptığı ibadetten sorarsan ve “Oruçlu musun?” dersen, adam da “Evet, oruçluyum.” derse ibadetine riya karışmış olabilir. Şayet riya karışmazsa gizlilik ehemmiyetini kaybetmiş olur. Hâlbuki gizli ibadetler aşikâr ibadetlerden kat kat üstündür. Şayet oruçlu olduğu hâlde değilim, derse bu sefer yalan söylemiş olur. Sorduğun soruyu cevapsız bırakırsa sana hakaret etmiş olur. Şayet kaçamaklı cevaplar verecekse, bunun için de çareler aramakla yorulmuş olur. Demek ki adama ibadeti hususunda sorduğun bir soru ile onu riyaya veya yalana veya seni tahkire veyahut da bir sürü zahmete sokmuş olursun. İşte bu veya bunun benzeri, zarar olmayan, gizliliği açığa çıkarmaya sebep de olmayan, insanı riya ve yalana sürükleyen sorular malayani ve boş sözlerdir. Bunları terk etmek kişinin İslam’ının güzelliğindendir. Malayaninin sebebi, kişinin muhtaç olmadığı şeyleri bilmeye olan iştiyakı, tatlı sohbetlerle ve faydasız hikâyelerle zaman öldürmesidir. Bütün bunların tedavisi ve bunlardan kurtuluş çareleri; kişinin, ölümün gözü ile kaşı arasında olduğunu, ağzından çıkan her kelimeden mesul olduğunu, nefeslerinin kendisine sermaye olduğunu bilmesinden geçer. İlim bakımından ilacı budur. Bunları bilip ona göre diline hâkim olması gerekir. Amel yönünden tedavisi, dilini korumak için yapılacak şey, Ebu Bekir (radiyallahu anhu) gibi ağzında bir şey taşımak, hatta lüzumlu şeylerde bile susmaya çalışmaktır. Yalnız olmayanların bu şekilde dillerine hâkim olmaları gerçekten çok zordur. Son olarak Rabbimizin şu buyruğuyla yazımızı sonlandıralım: “İnsan hiçbir söz söylemez ki, yanında gözetleyen yazmaya hazır bir melek bulunmasın.” [6] [1] Tirmizi [2] Buhari Rikak 23 [3] Müslim; Tirmizi [4] Buhari 13/6099; Müslim 75/47; İbn-i Mace 3971 [5] Tirmizi, Zühd 11 [6] Kaf Sûresi 18 Zekeriya Ahmed

1 yıl önce

“Herkez Bir Şey Söylüyor, Kime İnanacağız” Endişesi

1 yıl önce

8 Mart Dünya Kadınlar Günü

بسم الله الرحمن الرحيم Hamdın tamamı “Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da eşini yaratan; ikisinden bir çok erkek ve kadın (meydana getirip) yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının.” diye buyuran Allah (azze ve celle)’yedir. Sadece O’na ibadet eder sadece O’ndan yardım dileriz. Salât ve selamda “Hanımlarınızı üzmeyin. Onlar, Allah-u Teâlâ’nın size emanetidir. Onlara yumuşak olun, iyilik edin!” (Müslim) diye buyuran Muhammed Mustafa (sallallahu aleyhi ve sellem)’in üzerine, Onun temiz pak ailesine, al ve ashabına ve onlara doğruluk ve güzellik üzere tabi olan Müslümanlara olsun. Beşeri sistemlerin insan öğüten çarkları arasında kalmış, yılın 364 günü sömürülen, her türlü ticari ürünün pazarlama aracı haline getirilmiş hatta ve hatta ürünün önüne geçirilip bizzat kendisinin ticari meta haline geldiği kadınlara; sözüm ona değer verdikleri, haklarını korudukları senede bir günde olsa mutlu olabilecekleri hissini tattırdıkları bir günün “ 8 Mart Dünya Kadınlar Günü” nün içindeyiz. Aslında bu türden günlerin hepsi kendi içlerinde bir çelişkiyi barındırır şöyle ki: Bu gün 8 Mart Dünya kadınlar günü peki dünden veya yarından farkı ne? Bugün kadınların sahip olması gereken haklar veya talep ettikleri haklar düzenlemeler yılın geriye kalan günleri içinde geçerli değil mi sadece bugün haklarımız verilsin sadece bugün mutlu olalım sadece bugün taciz edilmeyelim sadece bugün kocamızdan dayak yemeyelim sadece bugün bıçaklanmayalım ve sadece bugün yakılmayalım öylemi? Bu düşünce her aklı selimin itiraz edeceği kabullenmeyeceği bir durumdur. Peki neden bu türden günler var ve neden kutlanıyor. Her bir günün (8 Mart..., Anneler günü, Babalar günü, Sevgililer günü vs.) farklı farklı çıkış sebepleri var. Lakin hepsinin ortak bir özelliği bu günlerin kâfirlerden sadır olması ve zamanla bu kutlamaların Müslümanlara zarar verme onların fıtratlarını bozma onları sahip oldukları örf adet ve ahlaki değerlerden koparma ve İslâmı karalama araçları haline dönüşmesindendir. İddia ettikleri gibi olsa yıllardır kutlaya geldikleri bir günün semeresi elbet görülürdü. Lakin vakıa tam tersi gün geçmiyor ki bir kadın cinayeti işlenmemiş olsun. Hatta öyle ki, 8 Mart Dünya Kadınlar gününde bile kadın cinayeti işlenebiliyor.1 Peki beşeri sistemin oyununa düşmüş kadınlarımıza haklarını veren yok mu elbet teki var. Kulları üzerine Er-Rakîb olan bütün varlıkları görüp gözeten, kendisinden hiçbir şey gizli olmayan herkesi ve her şeyi gören, istek ve ihtiyaçlarını duyan, bilen, koruyan, himayesi altına alıp gözleyen, gözetleyen ve bunların hepsini bir arada, anında yapabilen tek güç ve iktidar sahibi alemlerin rabbi olan Allah (azze ve celle)’nin dini İslâm. Evet, İslâm diri diri toprağa gömülen, toplumda hiç bir saygınlığı olmayan hatta utanılma vesilesi kabul edilen kadını değerli kılmış ona hak ettiği değeri verip yüceltmiştir. Öğleki Cennetleri ayakları altına sermiştir. Allah (azze ve celle) Kur’an’ı Kerim’inde şöyle buyurur, “Erkeklerin kadınların üzerinde hakları olduğu, gibi, kadınların da onlar üzerinde hakları vardır. Erkekler onların üzerinde bir dereceye sahiptirler. Allah Aziz'dir, Hakim'dir.” (Bakara Sûresi: 228. Âyet) Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)’de şöyle buyurmuşlardır: “Dikkat ediniz! Sizin, hanımlarınızın üzerinde hakkınız vardır. Sizin hanımlarınızın üzerindeki hakkınız, namuslarını muhafaza etmeleri ve hoşlanmadığınız kimselerin evinize girmesine izin vermemeleridir. Dikkat ediniz! Hanımlarınızın sizin üzerinizdeki hakkı ise onların giyim ve gıda ihtiyaçlarını güzelce karşılamanızdır.” (Tirmizi, Rada,11 ; İbni Mace, Sünen, 1,594) “Ailenin senin üzerinde hakkı vardır.” (Ebu Davud, Tatavvu’, 27) “Sizin en hayırlınız kadınlarına karşı huyu en iyi olanlarınızdır. Ben de aileme karşı en hayırlı olanınızım. Kadınlara ancak iyi insanlar güzel davranır, onlara karşı ancak kötü kişiler, ihanet eder.” (İbn Mace, Nikah, 50; Tirmizi. Rada. 11, Menakıb.63) “Kişinin harcadığı en hayırlı para, ailesi için harcadığı, Allah yolunda cihad için hayvanına harcadığı ve yine Allah yolunda arkadaşları için harcadığı paradır.” (Müslim, Zekat, 38) “Bir kişi, sevabını Allah’tan umarak ailesine harcama yaptığında, bu harcama onun için sadaka olur.” (Buhari, İman, 41) “Bakmakla yükümlü olduğu kimseleri ihmal etmesi, kişiye günah olarak yeter.” (Ebu Davud, Zekat, 45) “Kadınlarınız hakkında Allah’tan korkunuz. Şüphesiz, onlar sizin yanınızda yardımcılarınızdır. Onları Allah’ın emaneti olarak aldınız” (Ebu Davud, Menasik, 56; İbn Mace, Menasik, 84) “Allah sizden, kadınlara karşı iyi ve hayırlı olmanızı ister. Çünkü onlar, sizin analarınız, kızlarınız veya teyzelerinizdir…” (El-Camiu’s-sağır, c.2 s.78. H.1647) Allah Rasûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) “Ey Allah’ın Rasûlü! Kadınların erkekler üzerindeki hakları nelerdir?” sorusuna şöyle cevap vermiştir. “Yediğinden yedirmesi, giydiğinden giydirmesi (kadının kocası üzerindeki hakkıdır). Sakın (eşinin) yüzüne vurmasın. Ona kötü muamelede bulunmasın. Evin dışında onu terk etmesin.” (İbn Mace, Nikah, 3, l,594) Görüldüğü üzere İslâm kadına ne evvelde nede günümüzde hiç bir beşeri sistemin vermediği hakları vermiş onu değerli kılıp koruyup gözetmiştir. Eşini ona ve çocuklarına bakmakla yükümlü kılmıştır. Fakat günümüz beşeri sistemleri ise kadını gerek ekonomik gerekse bedeni özgürleştirme bahanesiyle çalışma hayatının içine çekmiş ve onu fıtratının kaldıramayacağı ağır işlerde ezmiş, sömürmüş adeta kendine bağımlı hale getirip köleleştirmiştir. Tüm bunlara birde gayrı İslâm’i çalışma ortamları da eklenince toplumun ahlak değerleri tamamen altüst olmuş ve bugünkü vahim tablo ortaya çıkmıştır. Hemen hemen hergün bir kadın cinayetinin veya kadına karşı bir şiddetin, tacizin yaşanması kaçınılmaz bir hal aldı. Bu kötü durumdan kurtuluşun tek çaresi Allah (azze ve celle)’nin Şeriat’ına boyun eğmektir. Maalesef insanoğlu hem nankör hem de unutkan bir varlık olmasından ötürü gerek kendinin gerekse toplumu derinden sarsan olayların akabinde gösterdiği tepkileri çok çabuk göz ardı ediyor ve yine o alışageldik yaşantısına dönüveriyor. (Özgecan cinayetinden sonra Şeriat diye bağıranlar birden kayboldu!) Evet artık kadınlar bir karar vermeli ya 364 gün sömürü, kölelik, sözlü fiili taciz, tecavüz ve cinayetlerle dolu bir zillet hayatı ve buna mukabil 1 gün sahte mutluluk. Ya da 365 gün adalet, huzur, güven ve mutluluk. Sizce hangisi? Rabbim tüm kadınlarımıza ve bu vasat ümmete rahmet etsin. Bizlere bir an önce razı olduğu amelleri işlemeyi, Hakkı hak olarak görmeyi ve tabi olmayı, Batılıda batıl olarak görüp içtinap etmeyi nasip etsin. Islah olmuş kadınların elleriyle yetiştirdikleri bir nesille şeriatını hakim kılsın. Amin. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd etmektir. 1- 2012 senesi Zekeriya Ahmed

1 yıl önce

En Hayırlı Son Ümmet

Hamd âlemlerin rabbi, sahibi, hâkimi ve ilahı olan Allah’a, salât ve selam efendimiz, örneğimiz, rahmet ve savaş peygamberi Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Hiç şüphe yoktur ki Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in ümmeti ümmetler arasında en hayırlı ümmettir. Çünkü bu ümmetin peygamberi, peygamberler arasında en hayırlı peygamberdir. Hepsine salât ve selam olsun. Bu ümmet en son gelen ümmet olmasına rağmen cennete ilk girecek olan ümmettir. Rabbimize ikramından dolayı sonsuz hamd-u senalar olsun. Şuan bu hayırlı ümmet çok zor bir süreçten geçmektedir ki, halini gören azıcık derdiyle dertlenen bir Müslüman üzüntüden dolayı kan ağlar. Ümmetin toprakları gerek asli kafirler ve gerekse onların hizmetçileri olan mürtedler tarafından işgal edilmiş, parçalanmış ve yağmalanmaktadır. Küfür âlemi bütün dünyanın gözü önünde ve hatta Müslümanların topraklarından kalkan uçaklarıyla günde yüzlerce ve binlerce kg’lık bombalarını Müslümanların ve mücahidlerin üzerlerine yağdırmaktadırlar. ABD öncülüğünde Nato kuvvetleri 17 senedir Afganistan’da cinayetler işlemektedir. Yine ABD 2003’ten beri Irak’ta savaşını devam ettirmektedir. Yemen’li Müslüman Mücahidleri yıllardır bombalamaktadırlar. Somali, Nijerya, Mali, Çeçenistan, Doğu Türkistan, Arakan, Irak ve Suriye’de Müslüman kanı bir türlü durmamaktadır. Binlerce Müslüman asli kafirlerin ve uşakları yerli mürtedlerin işkenceleri altında feryat figan etmektedir. Binlerce Müslüman kadın işkenceye maruz kaldı ve tecavüze uğradı. İnna Lillah Ve İnna İleyhi Raciun. Ümmetin kültürel durumuna gelince uzun yıllardan beri İslam ümmetine batı kültürü dayatılmış, nesillerini İslam dininden soyutlama muamelesine tabi tutmuşlardır. Medya, Televizyon ve İnternet gibi sosyal iletişim ağları genel anlamda bu hedefe yönelik kullanılmakta, Müslümanları öz kimliklerinden tecrit edip ne din ne ahlak tanımayan, sadece şehveti için çalışıp şehveti için yaşayan tüketici bir nesil haline getirmektedir. Okullar, eğitim kurumları batı standartlarına göre ayarlanmış, genç nesilleri dinden soyutlama ve imandan uzaklaştırma üzere programlanmıştır. Devlete bağlı din öğreten müesseseler, tahrif edilmiş bir din öğretmekte, hakkı gizlemekte, tağutların siyasetlerine dokunmayan ve onları meşru göstermeye yönelik ortamlar oluşturmaktadırlar. Ümmetin genel anlamda ilim taşıyıcıları olan hocaları, var olan tağuti sistemlerin gölgesinde tağutları kızdırmadan hatta bazılarıda tağutları meşru göstererek Allah’u Teâlâ’nın ayetlerini gizlemekte ve manalarını tahrip etmektedirler. Sadık olan Rabbani alimlerin haykırışlarını baskılar ve hapishaneler yoluyla boğmaya çalışmaktadırlar. İslam ahkamı olan şeriat kaldırılmış, yerine beşer ürünü olan kafirlerin koydukları yasa ve kanunlar getirilip hakim kılınmıştır. Mahkemelerde geçerli olan kanunlar ilahi değil beşeri kanunlardır. İnsanların müracaat ettikleri mahkemeler, Avrupa’dan alınan kanunlar ile hükmetmekte, davalar İslam ahkamına göre değil, Avrupa’dan alınmış beşer ürünü küfür kanunlarına göre ayarlanmıştır. İslam’ın ahkamı kaldırıldıktan sonra din ile devlet işlerini birbirinden ayıran, dokunulmazlık ve kutsallık kazandırılan “Ladinilik” olan Laiklik ilkesi getirilip konmuştur. İtiraz edenler bu ilke mucibince cezalandırılmaktadır. Siyaset, başkanlık, yönetim, seçim v.s yine Avrupa’dan alınmış küfrün dini olan ve hâkimiyeti Allah’a değil de halka veren Demokrasi sistemine göre düzenlenmiştir. Ticarette ve sosyal yaşamda hâkim olan İslam değil, beşer ürünü kanun ve kurallardır. Buna binaen içki, faiz, zina ve her türlü haramlar serbest kılınırken, hatta serbest bırakmanın bir adım ötesinde, devlet içki ve sigarayı üretirken, genel evleri açıp ve bankalar kurarken, bunun tam aksine İslam’a göre helal olan birçok şey ise yasaklamıştır. Asayiş ve emniyet güçleri Allah’a gece gündüz isyan eden, dininden irtidat eden, dinimizle ve kitabımızla alay eden kafirleri korurken, Allah’ın dinini hâkim kılmak isteyen davetçi ve mücahitleri baskı altında tutmakta, onlar hakkında casusluk ve bilgi toplama faaliyetleri yürüterek tezgahlanmış davalarla hapishanelerde ömürlerini çürütmektedirler. Silahlı Kuvvetler Allah yolunda cihad eden, zulmü ve küfrü engelleyen değil, ABD ve İsrail’e destek veren, İslam’a ve Müslümanlara karşı savaşan NATO’nun emrine amade, Laikliğin hamisi olmuştur. Bugün silahlı kuvvetler, Müslümanların zerre kadar hakkını savunmazken her türlü güç ve imkanlarını Yahudilerin, Hristiyanların, Masonların ve Laiklerin korunması uğrunda harcamaktadır. Allah’ın Müslümanlara ikram ettiği petrol, doğalgaz ve madenler dışarıdan asli kâfirler ve içeriden mürtedler tarafından el konmuş, yer altı ve yer üstü zenginlikleri yağmalanmakta, hatta bu servetler İslam evlatlarının Batılılaştırılmasında yani Allah’ın hak dini olan İslam’ın yok edilmesi ve küfrün kuvvetlendirilmesinde, çokça karakol ve hapishane inşa edilmesinde ve emniyet güçlerini çoğaltmakta kullanılmaktadır. Ümmetin sayılamayacak sıkıntıları karşısında yüzlerce değişik cemaat irşat, tebliğ ve cihad çalışması yürütmektedirler. Ancak ne yazık ki bu cemaatlerin birçoğu yanlış temeller üzere kurulmuştur. Birçoğunun temelinde tasavvuf, particilik, akılcılık ve bid’atler bulunmaktadır. Eskilerden parti ile ilişkisi olmayan, İslam’ın parti yoluyla hakim olamayacağını ve particiliğin yanlış olduğunu söyleyen bir çok cemaat ve ilim ehli bugün partileşme sürecine girmiş, özelliklede Ak Partiyi destekler vaziyete gelmişlerdir. Ümmetin kaynakları, zekatları, sadakaları ve enerjisi maalesef birçok yanlış yolda harcanmasıyla heba olmaktadır. Bazı cemaatler samimi olarak başlamış, daha sonra dünyevileşip işi menfaat ve çıkara dönüştürmüştür. Ümmet yıllarca partilerle oyalandı. Ama senelerdir sürdürdükleri sözde İslami partilerin bu çalışmaları, İslam davasına hiçbir fayda getirmemiş, sözde içeriden ıslah yoluna girip İslam’ı tedricen hakim kılacaklarını iddia ederlerken, bu zamana kadar tağuti sistemlerin anayasalarında binlerce kanundan bir elin parmakları kadar kanunu bile İslamileştirdikleri görülmemiştir. Bu partiler iyiye doğru gideceklerine her gün yeni yeni tavizlerle sürekli İslam sahasından uzaklaşmaktadırlar. Particilerde İslam’ın, tevhidin, Allah için dostluk ve düşmanlığın berrak hali iyice bunalmış ve bozulmuştur. Sadece bununla da kalınmamış kişiyi İslam dairesinden çıkaran amellere de bulaşmış ve şirke düşmüşlerdir. Piyasada var olan Tevhidi cemaatleri tahlil ettiğimizde maalesef büyük kısmının kalıplaştırmış oldukları bazı kurallarının olduğunu, hatta farkına varmadan kurallarını İslam’ın önüne geçirdiklerini, hocalarına karşı taassup içerisine girdiklerini, dinimizin en hassas meselelerinde ilmi yönden yetersiz ve ehliyetsiz kimselerin fetvaya karıştıklarını, ihtilaf fıkhını bilmedikleri için en ufak bir ihtilaf yaşadıklarında ya tekfir, ya bid’atçilik veya sapıklıkla karşı tarafı itham ettikleri ve dışladıkları bunun sebebiyle bir türlü vahdet oluşturamadıkları bunun aksine her geçen gün ihtilaflarla beraber gittikçe bölünüp yeni yeni grupların oluştuğunu görmekteyiz. Bu tevhidi cemaatlerde zamanla iki kutup oluştu. Ya tekfirde aşırılığa ve ölçüsüzlüğe doğru veya ircaya ve taviz vermelere doğru bir kayma oluşmuş ve bunun neticesinde gerek cemaatler gerekse cemaat içindeki gruplar arasındaki mesafe artmış ve ihtilaf derinleşmişdir. Özellikle Suriye cihadında bir kısım mücahidlerin acele edip şartların oluşmasını beklemeden ve ümmetin büyüklerine istişare etmeden devlet ve hilafet ilan etmeleri, mücahid safların arasında ihtilaf, bölünme ve birbirleriyle savaşma sebebi oldu. Bu kötü vaziyeti koz bilen küfür ehli, münafıklar ve İslam düşmanları Müslümanların arasına sürekli nifak tohumları serpmekte ve maalesef bazı Müslümanlar ilimden, basiretten ve takvadan uzak tasarruflarıyla buna alet olup yangına benzin dökmektedirler. Bu yetim olan ümmete karşı Yahudiler, Hristiyanlar, Budistler, Komünistler, Laikler ve münafıklar topyekün her bir taraftan saldırıya başladılar. Rafizi Şiiler ve Şia’nın sapık kollarından olan Nusayriler eskiden beri Sünni Müslümanlara karşı devam ettirdikleri düşmanlıklarını özellikle bu zamanda iyice fiile dökerek el ele verdiler, Pakistan’da, Afganistan’da, İran’da, Irak’ta, Suriye’de, Lübnan’da ve Yemen’de Sünni Müslümanları katletmekte ve Sünni İslam’ın yükselmemesi ve bir devletlerinin olmaması için var güçleriyle karşı koyup mücadele etmekte, Yahudi ve haçlıların Ortadoğu’da taşeronluklarını yapmaktadırlar. Peki bütün bu olumsuzluklara rağmen çözüm varmıdır varsa nedir? Bu musibetten nasıl kurtulabiliriz? Kurtuluş hangi yoldadır? Diye soru sorulursa cevap Allah’ın izni ve inayetiyle şudur: Allah-u Teâlâ bir ayetinde şöyle buyurmaktadır: “Bir toplum kendilerindeki özellikleri değiştirinceye kadar Allah, onlarda bulunanı değiştirmez.” (Ra’d Sûresi, 11) Ehle-i Sünnet Vel-Cemaatin büyük imamlarından İmam Malik (rahimehullah)’ın çok güzel bir sözü vardır: “Bu ümmetin ilki ne ile düzelmişse, sonu da onunla düzelecektir.” Allah-u Teâlâ’nın bizlere gönderdiği emanetlere yani Kur’an’a ve sünnete selefi salihin anlayışı üzere ihlas ve samimiyetle sarılmalıyız. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) efendimizin gerek İslam’ı yaşamada ve gerekse İslam’ı hakim kılmada izini adım adım takip etmeliyiz. Gerek eski ve gerek yeni sadık rabbani âlimlerimize saygı duymalı ve hak ettikleri konumu onlara vermeliyiz. Edebimizi bilip bilgiçlik taslamamalıyız. Müslümanları sevip ihlas ile kardeşliğin gerektirdiği hukuku yerine getirmeli, ümmetin menfaatlerini kendi menfaat ve bencilliğimizin önüne geçirmeliyiz. Dinimizi sağlam kaynaklardan öğrenmeli, öğrendiklerimizle amel etmeliyiz. Ebu Musab Es-Suri’nin dediği gibi “Cihad hem ferdin hemde ümmetin dinini korur” Allah yolunda temiz bir cihad etmeli, cihadımızda şeriat kurallarına son derece riayet etmeliyiz. Riayet etmezsek cihadımız haydutluğa ve yeryüzünde fesad yaymaya dönüşür. Çocuklarımızı Tağutların eğitiminden uzak tutup İslami terbiye ve öğretim vermeli, evlerimizi mescide ve medreseye çevirmeli, çocuklarımıza ibadet, dürüstlük ve amelde örnek olmalıyız. Çocuklarımızı ilme teşvik etmeli, medrese eğitimi almaları ve geleceğin davetçileri olmaları için yönlendirip destek olmalıyız. Bu şekilde davranırsak Allah’ın izni ve yardımıyla bu buhrandan kurtulur ve eski izzetimize dönmüş oluruz. Bu din Rabbani bir din olduğu için metodu da rabbani olmalıdır. Gayri İslami metodlarda çözümler aramamalıyız. İslam hemen hâkim olmaz. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) senelerce tevhidi ve dini tebliğ etti, sahabesini yetiştirdi, mücadeleler verdi, savaşlara girdi, eziyetler görüp zorluklara katlandı. Sonra Allah-u Teâlâ onu muzaffer kıldı. İslami çalışmalarımızda acele etmemeli, Allah-u Teâlâ’nın bizleri temizlemesi ve yardımı hak edenleri ortaya çıkarması için zorluk ve belalarla sınayacağını aklımızdan bir an olsun çıkarmamalıyız. “(Ey müminler! ) Yoksa siz, sizden önce gelip geçenlerin başına gelenler size de gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Yoksulluk ve sıkıntı onlara öylesine dokunmuş ve öyle sarsılmışlardı ki, nihayet Peygamber ve beraberindeki mü’minler: Allah'ın yardımı ne zaman! Dediler. Bilesiniz ki Allah'ın yardımı yakındır.” (Bakara Sûresi, 214) Kafirlerin oyunlarına aldanmamamız gerekir. Bize karşı savaşamadıkları ve zafer elde edemedikleri için bizleri tefrikaya, parçalanmaya ve birbirimizle savaştırmaya çalışmaktadırlar. Bizde İslam var olduğu müddetçe bizden razı olmayacaklar. Taktik icabı bazı İslami gurupları dışlayıp terörist ilan ederken, bazılarına iyi davranırlar. Bunda amaç Müslümanları birbirlerine soğutmak ve birbirlerine şüpheli gözlerle bakmalarına sebep olmak içindir. Bir ara ABD uçaklarının cihad beldelerini fark gözetmeksizin bombalamaları bunun açık delilidir. Allah-u Teâlâ, Efendimizin Ashab-ı Kiramını şu vasıflarıyla övmektedir: “Muhammed Allah'ın elçisidir. Beraberinde bulunanlar da kâfirlere karşı şedit (çetin), kendi aralarında merhametlidirler. Onları rükûya varırken, secde ederken görürsün. Allah'tan lütuf ve rıza isterler. Onların nişanları yüzlerindeki secde izidir. Bu, onların Tevrat'taki vasıflarıdır.” (Fetih Sûresi, 29) Ashabı, Ashab yapan düşman olan kafirlere şiddet, cihad ve sertlik göstermeleri, Müslümanlara merhamet, yumuşaklık ve yardım etmeleri, gece abid gündüz mücahid olmaları idi. Maalesef biz Müslümanlar bu vasıfların büyük bir kısmını yitirdik. Kafirlere yumuşak ama birbirimize şiddet gösterir olduk. Çenemiz kuvvetli olunca konuşmalarımızı dinleyen bizi ibadette Fudayl Bin İyad, cihadımızda Abdullah Bin Mübarek, ilmimizde Muhammed Bin İdris Eş-Şafii (rahimehumullah) zanneder. Satırlarımı Allah-u Teâlâ’nın emir ve nasihatıyla bitiriyorum: “Ey iman edenler! Allah'tan, O'na yaraşır şekilde korkun ve ancak müslümanlar olarak can verin. Hep birlikte Allah'ın ipine (İslâm'a) sımsıkı yapışın; parçalanmayın. Allah'ın size olan nimetini hatırlayın: Hani siz birbirinize düşman kişiler idiniz de O, gönüllerinizi birleştirmişti ve O'nun nimeti sayesinde kardeş kimseler olmuştunuz. Yine siz bir ateş çukurunun tam kenarında iken oradan da sizi O kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle açıklar ki doğru yolu bulasınız. Sizden, hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü meneden bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir. Kendilerine apaçık deliller geldikten sonra parçalanıp ayrılığa düşenler gibi olmayın. İşte bunlar için büyük bir azap vardır.” (Ali İmran Sûresi, 102-105) Allah’ım bu hayırlı ümmete birlik ver. Hakkı hak gösterip tabi olmayı, batılı batıl gösterip içtinap etmeyi cümlemize nasip eyle. Allah’ım Müslümanların kalplerini ve amellerini ıslah eyle. Yardımını, rahmetini esirgeme. Âlimlerini ve Salihlerini muhafaza et, Mücahidlerin ayaklarına sebat ver. Haksız akan kanları durdur. Tevhid ve İslam üzere toplanmayı nasip eyle. Müslümanları parçalayan, sömüren ve zulmeden kafirleri kahr-u perişan eyle. Amin. Davamızın sonu âlemlerin rabbi olan Allah’a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

1 yıl önce

İNTİKAM HAKTIR !

3 ay önce

Şeyh Ahmed Yasinin Dua’sı

4 hafta önce

Münafıkların 50 Alâmeti : 18 – Riya ( Gösteriş)

2 ay önce