Müziğin ve Müzik Dinleyenin Hükmü

بسم الله الرحمن الرحيم Adaleti, iyiliği ve yakınlara vermeyi emreden; hayâsızlığı, kötülükleri ve haddi aşmayı yasaklayan, kâinatın yegâne İlahı ve Rabbi olan Allah-u Teâlâ’ya şanına yakışır şekilde hamd-u senalar olsun. Allah-u Teâlâ’nın mesajını bizlere ulaştıran, ümmetine ve beşeriyete doğru yolu gösteren, Allah yolunda hakkıyla cihad eden ve her konuda bizlere rehber olan Muhammed Mustafa (sallallahu aleyhi ve sellem)’e, ehli beytine, ashab-ı kiramına ve yolunu takip eden mü’minlere salât ve selam olsun. Muhterem kardeşlerim, Allah-u Teâlâ’ya ortak koşmayı yasaklayan hanif olan dinimiz; doğruluk, dürüstlük, samimiyet ve ihlas üzere kuruludur. İçinde doğruluğu, adaleti, samimiyeti ve ihlası barındırmayan kulluğun ve ibadetin bir ehemmiyeti yoktur. Biz inananlar, gerek günlük yaşantımızda, gerek alışverişlerimizde ve gerekse etrafımızda gelişen olaylara bakış ve davranışlarımızda sıkça ölçü ve tartı kullanır, bu doğrultuda hareket ederiz. Ölçü ve tartılarımız doğru olursa neticelerimiz de doğru yönde olur. Fakat ölçü ve tartılarımızın bozuk olması durumunda ulaşacağımız neticelerin bozuk olması kaçınılmazdır. Bu ölçüleri maddi ve manevi olarak iki kısma ayırabiliriz: 1- Alışverişlerde kullanılan ölçü ve tartı aleti, 2- Gördüğümüz, duyduğumuz ve düşündüğümüz şeyleri ölçüp tartan beynimizdeki terazi. Dikkat edilirse, duyu organlarımızla hissettiğimiz şeyleri beynimizle ölçüp tartarız. Beynimizde kullandığımız terazi ile bazı şeyleri kabullenir, bazı şeyleri ise reddederiz. Olaylara karşı tepkimiz bu yönde gelişir. Doğruluk üzere kurulu olan yüce dinimiz, bu iki çeşit ölçü ve tartı biriminde doğru, adil ve dürüst olmamızı bize emretmektedir. Buna binaen, tartarken, ölçerken, alırken, verirken, konuşurken, severken, nefret ederken, savaşırken, barışırken ve buna benzer yaşantımızın tamamında adil, doğru, samimi ve dürüst olmalıyız. Şimdi bu iki kısım tartıyı biraz açalım: 1- Alışverişlerde Kullanılan Ölçü ve Tartılar: Abdullah bin Abbas (radiyallahu anhu) dedi ki: “Rasûlullah (aleyhisselatu vesselam) Efendimiz Medine’ye hicret ettiği vakit, Medine halkının ölçü ve tartılarda insanların en kötülerinden olduklarını görür. Allah-u Teâlâ Mutaffifîn Sûresi’ni indirince, Medine halkı ölçü ve tartılarında durumlarını düzeltirler.” Allah-u Teâlâ şöyle buyurur: “Ölçüde hile yapanların vay haline! İnsanlardan aldıklarında tam alırken, ölçtüklerinde eksik verirler. Onlar düşünmezler mi ki, büyük bir günde (hesap vermek için) diriltilecekler! Öyle bir gün ki, insanlar o günde âlemlerin Rabbinin huzurunda divan duracaklardır.” Allah-u Teâlâ, ölçüde hile yapanları şiddetli bir şekilde bu ayetlerde uyarmaktadır. Kendilerini zeki zanneden bu insanların büyük bir tehlike içerisinde olduklarını beyan etmektedir. Kendileri alırken eksiksiz, tam olarak alırlar. Buna dikkat ederler. Eksik almayı asla kabul etmezler. Ancak başkasına tartınca, daha fazla kazanmak için eksik verir, yani hile yaparlar. Aslen bu da hırsızlığın bir çeşididir. Bu zavallı insanlar kıyamette diriltilecekleri güne inanmıyorlar mı? O büyük ve korkunç günde âlemlerin Rabbi olan Allah-u Teâlâ’nın huzuruna çıkıp hesap vereceklerini ve yaptıkları hilelerin ahirette ortaya çıkarılacağını düşünmezler mi? Hadislerde geçtiği üzere, o gün çok korkunç bir gün olacaktır. İnsanlar anadan doğma çırılçıplak hasredilecek; erkekler, kadınlar, yaşlılar, çocuklar hatta peygamberler dahi (aleyhimusselatu vesselam) o gün çıplak olacaklar. O günün dehşetinden kimse kimseye bakamayacaktır. Güneş insanlara bir mil kalana kadar yaklaştırılır. İnsanlar amellerine göre ter içinde kalacaklar. Bazı insanlar topuklarına, bazıları dizlerine, bazıları bellerine, bazıları omuzlarına ve bazılarının da ter kulak memelerine kadar ulaşacak. O gün çok uzun bir gün olacaktır. Kişinin günü ameline göre uzayacaktır. İmam Müslim (rahimehullah)’ın rivayet ettiği hadiste, “Kâfirler o gün 50.000 sene bekletileceklerdir.” İşte bu insanlar böyle korkunç bir günü hesaba katmazlar mı? Kardeşlerim, mesele çok ciddi ve durumumuz çok vahim. Ticaretimizde, alışverişlerimizde, ölçü ve tartıya dikkat edelim. Rızkımıza, kazancımıza haram bulaştırmayalım. Şuâyb (aleyhisselatu vesselam)’ın kavmi ölçü ve tartılarda hile yaptıklarından dolayı Allah-u Teâlâ’nın azabını hak etmişlerdir. Onlara benzemekten kaçınalım. Bir şey satarken, birine ücretini öderken, bir şey imal ederken, birine bir iş yaparken ve bir malı tanıtırken, eksik tartmaktan, o işi eksik yapmaktan ve işimize hile karıştırmaktan sakınalım. Dünyada fakirliğe, yokluğa ve açlığa dayanabiliriz ama cehennem ateşine asla dayanamayız. 2- Beynimizde Kullandığımız Terazi: Bu terazinin ehemmiyeti büyüktür. Hatta bazı hâllerde birincisinden çok daha önemlidir. Olayları ölçüp tartarken, insanları ölçüp tartarken, doğruluktan, adaletten ve dürüstlükten sapmamamız gerekmektedir. Adaletin zıddı zulümdür. Doğruluğun zıddı yalandır. Rasûlullah (aleyhisselatu vesselam) Efendimiz risaletten önce “El-Emin” yani güvenilir ismi ile çağrılır, o sıfat ile tanınırdı. Yani yalan söylemeyen, sahtekârlık yapmayan, emanete ihanet etmeyen, insanların hak ve hukuklarına karşı zulmetmeyen. Davetinin kabul görmesinin altında yatan en önemli etkenlerden birisi de bu sıfatı idi. O bizim için örnektir. Bu sıfattan nasibimizi alalım. Olayları, insanları ve özellikle Müslümanları ölçüp tartarken ölçümüzü bozuk tutmayalım. İslam’dan nasiplerini almamış olan insanların terazisine baktığımızda şu manzara ile karşılaşırız: Bu kimseler bazı insanlar ile yakınlık kurarken ölçüleri menfaat, ırkçılık, akrabalık veya şehevî arzuları olur. Buna binaen yakınlaşır veyahut uzaklaşırlar. Bu kimsenin akrabası yabancı biri ile kavga etmiş ise, akrabası her zaman haklıdır. Arkadaşı biri ile anlaşmazlığa düşmüş ise, arkadaşı hak sahibidir. Çocuğu başka çocuklar ile kavga ederse, çocuğu hiç şüphesiz haklıdır. Eşi bazı kadınlar ile tartışırsa, elbette eşi haklıdır. Irkından olan ve aynı dili konuşan dinsiz dahi olsa, ırkından olmayan ve aynı dili konuşmayan Müslüman’dan daha yakındır. Şahitlikte bulunduğu zaman akrabasına şahitlik ediyorsa, yalancı şahitlik de yapar. Bu cahil insanlar, olayları ölçüp tartarken arzularına ve cahiliye değerlerine göre bozuk bir şekilde ölçüp tartarlar. Maalesef İslam ile şereflenmiş fakat bazı cahiliye kalıntıları olan birtakım Müslümanlardan bozuk ölçü ve tartı muameleleri görebiliyoruz. Bir Müslümanı ölçüp tartarken, imanına, takvasına ve menhecine göre değil de kendi görüşlerine, mezhebine, hocası ve cemaatine karşı takındığı davranışına göre ölçüp tartmaktadır. Bu şekilde tartınca o Müslümanı hak ettiği menzile oturtmamakta, ona hak ettiği değeri vermemektedir. Eğer bir İslam âlimini fikirlerine ve arzularına uygun bulursa, o âlim onun için gökteki Süreyya Yıldızı gibidir. Neredeyse o âlim onun yanında masumdur, hata etmez. Ama o âlim fikirlerine aykırı konuşuyor, arzu ve heveslerine uymuyorsa, o âlim bel’âmdır, kötü birisidir! O kimsenin cemaati her zaman doğrudur, her zaman haklıdır, her zaman mükemmeldir. Karşıdaki cemaat her zaman yanlıştır, her zaman haksızdır ve her zaman özürlüdür. Bu ve buna benzer âdil olmayan davranışların sergilendiği, karşı taraftakilerin ölçülüp tartılırken zalimane bir şekilde yanlış ölçülüp tartıldığı ahir zamanda yaşamaktayız. Adil davranan, hevasından arınıp sadece Allah-u Teâlâ’nın rızası için konuşan, doğruluğu ve adaleti ilke edinmiş şahsiyetler maalesef azınlıktır. Emanetin yani güvenin kaybolması zaten kıyamet alametlerinden değil midir? Değerli kardeşlerim, gelişen olaylara karşı âlimlerin, cemaatlerin ve Müslüman fertlerin farklı kanaat ve tutumları oluyor. İhtilafın, görüş ayrılığının olmaması imkansızdır. Çünkü Allah-u Teâlâ insanları farklı karakterlerde yaratmıştır. Anlaşmazlıklarda adaletten, doğruluktan ve rahmetten uzaklaşmamalıyız. Üzüntüyle belirtiyorum; maalesef bu asırda selefine küfreden, büyüklerine saygı göstermeyen Müslüman nesiller yetişti! Belki daha dünyaya gelmeden, daha annesinden süt emerken, henüz hela adabını ve temizliğini bilmezken bu yüce dine hizmet eden, canı ve malıyla cihad eden, senelerini medreselerde, zindanlarda, hicret diyarlarında ve cihad topraklarında geçiren âlimlere, komutanlara ve mücahidlere dil uzatan, hatalarını abartarak pireyi deve yapan ve hatta malını ve kanını helal görüp tekfir eden gençlerin türediklerine hep birlikte şahidiz. Abdestin vacib ve sünnetlerini birbirinden ayıramayan cahil gençler, İslam’ın en ağır konularında ciltlerle kitaplar yazmış âlimlere rahatlıkla dil uzatabiliyorlar! Onlardan bir görüş duyarken bozuk terazileriyle tartıp hemen yanlış damgasını vurabiliyorlar! Bu çok vahim bir durum ve çok üzücü bir hâldir. Dün “çok iyi bir Müslüman!” dedikleri birisi ile en ufak bir ihtilaf yaşamaya görsünler, bugün onun için “çok kötü bir Müslüman!” demeye başlıyorlar! Bu, Müslümanların kaçınması gereken bir ahlak türüdür. Bu tip ahlak, Yahudilerin ahlakıdır. Abdullah bin Selâm, Yahudi din bilgini idi. Rasûlullah (aleyhisselatu vesselam) Medine’ye hicret edince Müslüman oldu. Yahudilerin, onun İslam’ından haberleri yoktu. Rasûlullah, (aleyhisselatu vesselam) Yahudilere Abdullah bin Selâm’ı sorunca onu övdüler. Dediler ki: “O çok değerli bir âlimimizdir. Çok değerli bir adamın oğludur. O bizim en hayırlımızdır!” ama aynı anda onun Müslüman olduğunu duyduklarında, “O bizim en şerlimizdir! En şerlimizin oğludur!” diye onu vasfettiler. Bir anda değiştiler; değişmelerinin sebebi kafalarındaki bozuk terazi idi. Muhterem kardeşlerim, kendimizi bu tip kötü ahlaktan arındıralım. İnsanlara karşı âdil olalım. İnsanları ve özellikle Müslümanları tartarken âdil ve doğru olan terazilerle tartalım. Kendimizi başkalarıyla kıyas edip tartarken terazimizi ve ölçümüzü doğru tutalım. Kendi kusurlarını görmeyen, kardeşinin kusurlarını görmede ise pek aceleci olan, kendi günahlarını günah saymazken kardeşinden aynı günahlar sudur ettiğinde büyük günahlardan sayan, ölçü ve tartısına zulüm karıştıran kimselerden olmayalım. Allah-u Teâlâ bizleri İslam ile şereflendirdi. Hidayet nuruyla elhamdülillah nurlandırdı. Buna binaen ölçü ve tartılarımızı doğru tutalım. Allah-u Teâlâ’nın şu ayetlerini, O’nun (celle ve âlâ) rızası için tefekkür edip onlarla amel edelim: “Ölçüyü ve tartıyı adaletle tam yapın. Biz herkesi ancak gücünün yettiği kadarıyla sorumlu tutarız. (Birisi hakkında) konuştuğunuz zaman yakınınız bile olsa adil olun. Allah’a verdiğiniz sözü tutun. İşte bunları Allah size öğüt alasınız diye emretti.” Başka bir ayette şöyle buyuruyor: "Ey iman edenler! Kendiniz, ana-babanız ve yakınlarınız aleyhinde de olsa Allah için şahitler olarak (hakka şahitlik ederek) adaleti ayakta tutun. (Onlar) ister zengin olsun ister fakir olsunlar, Allah onlara (onları korumaya sizden) daha yakındır. Öyleyse hevalarınıza (nefsi isteklerinize) uyarak adaletten uzaklaşmayın. Eğer (şahitlikte sözü) eğip büker ya da (hakka şahitlikten) yüz çevirirseniz (biliniz ki) Allah yapmakta olduklarınızdan haberdardır.” Şu ayette de şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler! Adaletli şahitler olarak Allah için hakkı ayakta tutanlar olun. Bir topluluğa olan kininiz sizi adaletten alıkoymasın. Adaletli olun, takvaya en yakın olan odur. Allah'tan korkup sakının. Şüphesiz Allah, yaptıklarınızdan haberdardır.” Şüphesiz ki bu dünya hayatı sona erecektir. Her canlı ölümü tadacaktır. Yaptığımız amelleri, söylediğimizde sözleri ve yapmış olduğumuz tasarruflarımızı alıp ahirete intikal edeceğiz ve hesap vermek üzere Âlemlerin Rabbi olan Allah-u Teâlâ’nın huzuruna çıkacağız. O gün imanlı bir kalp ve salih ameller ile Allah-u Teâlâ’nın huzuruna çıkanlar kurtuluşa ereceklerdir. Bunun aksi olanlar ebediyen kaybedeceklerdir. İnsanın akrabası, parası, ırkı ve cemaati onu kurtaramaz. Herkesin ameli doğru, adil ve zerre kadar şaşmayan terazide ölçülecektir. O büyük teraziye gitmeden kendimizi hesaba çekelim, bozuk terazilerimizi düzeltelim. Doğruluğu, adaleti ve mü’minlere merhameti kendimize ilke edinelim. Rabbim cümlemizi nefsimizin şerlerinden, arzularımızın kötülüğünden muhafaza eylesin. Bizleri dünyada sadık (doğrulardan) eylesin. Dünya ve ahirette sadıklarla beraber haşreylesin. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah-u Teâlâ’ya hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Yağmur yağarken: اللَّهُمَّ صَيِّبًا نَافِعًا “Allah’ım! (Bu yağmuru) çok ve faydalı (zarar vermeyen) bir yağmur (kıl.)” Dememiz (ve bu duayı tekrarlamamız) sünnetlerden biridir. Rasûlullâh (sallallahu aleyhi ve sellem) yağmuru gördüğü zaman böyle söylerdi. (Buhârî) Bununla birlikte çokça dua etmek de böyledir. Çünkü rahmetin indiği bu vakitte dua geri çevrilmez. Hadiste şöyle geçer: “İki dua vardır ki geri çevrilmez (icabet edilir) -ya da az geri çevrilir (icabet edilmeye yakındır)-: Ezan okunurken (keza ezandan sonra) ve yağmurun altında (başka bir lafızda: yağmur vaktinde) dua etmek.” (Hâkim. Elbânî hadisin hasen olduğuna hükmetmiştir.) Yağmurlar çoğalıp bunun sebebiyle insanlar zarar gördüğünde veya zarara uğramaktan endişe edildiğinde, yağmurun hafifletilip zararının geri çevrilmesi ve faydalı yerlere yağdırılması için dua etmek sünnettir. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in dua ettiği gibi dua edilir: اللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَلاَ عَلَيْنَا، اللَّهُمَّ عَلَى الآكَامِ وَالظِّرَابِ وَبُطُونِ الأَوْدِيَةِ وَمَنَابِتِ الشَّجَرِ “Allah’ım! Bize yakın yerlere yağdır, tam üzerimize (Medine’nin kendisinin üzerine) değil. Allah’ım! Küçük dağlara, tepelere, vadilerin içlerine ve ağaçların bittiği yerlere yağdır.” (Buhârî, Muslim) Yağmur yağarken terkedilmiş sünnetlerden birisi, incik veya baş veya kollar gibi bedenden bir yeri, bereket umarak ve şifa isteyerek semadan inen ilk yağmur suyuna açmaktır. Çünkü yağmur rahmettir, berekettir ve temizleyicidir. Enes b. Malik (radiyallahu anh)’dan şöyle dediği nakledilmiştir: “Rasûlullâh (sallallahu aleyhi ve sellem) ile birlikte iken bize yağmur isabet etti. Bunun üzerine Rasûlullâh (sallallahu aleyhi ve sellem) yağmurdan bedenine isabet etmesi için elbisesini çekti/kaldırdı. Dedik ki: “Ey Allah’ın Rasûlü! Niçin böyle yaptın?” Şöyle dedi: “Çünkü yağmuru Rabbisinin yaratma zamanı yenidir/yakındır.” (Muslim) Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) bir Cuma günü hutbesinde yağmur isteyip Allah Teâlâ’ya dua ettiği zaman Allah onları sulamıştı. Enes (radiyallahu anh) diyor ki:  “Sonra minberinden inmedi, o kadar ki yağmurun sakalı üzerinde süzülerek aktığını gördüm.” (Buhârî) Buhârî (rahimehullah) bu hadisi: “Yağmur, sakalı üzerinde süzülerek ininceye kadar yağmurda ıslanan kimse babı” altında zikretmiştir. Görüldüğü gibi Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) yağmurun üzerine yağmasını ve şerefli bedenini yağmura açmayı kastetmiş, hutbesini sürdürmüş, ta ki çok yağmış, öyle ki sakalı üzerinde süzülerek akmıştır. Şeyh İbn Bâz (rahimehullah) şöyle demiştir: “Meşru olan, müslümanın yağmur isabet etsin diye mesela sarığını kaldırıp başını veya pazusunu veya kollarını veya incik, ayak, el gibi insanların yanında açılması caiz olan yerlerini açmasıdır.” (Mecmûu Fetâvâ İbn Bâz, 13/64) Seleften birçok kimseden böyle yaptıkları gelmiştir. Osman, Ali, İbn Abbas (radiyallahu anhum) bunlardandır. (Bu yazı, Şeyh Muhammed Salih el-Muneccid’in -Allah O’nu esaretten kurtarsın- “41 Fâide fî Ahkâmi’ş-Şitâi ve’l-Meshi ale’l-Huffeyn” isimli risalesinden bir kesittir.) Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Mütercim: Ömer Faruk Şeyh Muhammed Salih el-Muneccid

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Üç kısım şehid vardır: 1) Dünya ve ahiret şehidi: Bu kısım şehidler, Allah yolunda O’nun kelimesi/şeriatı en yüce olsun diye kâfirlere karşı savaşırken ölen veya öldürülenlerdir. Bunlar yıkanmazlar, kefenlenmezler ve cenaze namazları kılınmaz (Hanefîlere göre ise kılınır) ve Allah katında şehid muamelesi görürler. 2) Sadece dünyada şehid: Dünyevi bir şey elde etmek amacıyla, riya kastıyla veya övülmek için kâfirlerle savaşırken ölmüş veya öldürülmüş kimselerdir. Bunlar görünürde şehid oldukları için yıkanmazlar, kefenlemezler ve namazları kılınmaz, lakin Allah katında ise şehadetleri makbul değildir. 3) Sadece ahirette şehid: Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) hadislerinde, enkaz altında kalma veya boğulma veya yanma veya karın hastalığı veya lohusalık sebebiyle ölen müslümanları “şehid” olarak nitelendirmiştir. Bunlara dünyada şehid muamelesi yapılmaz; yıkanırlar, kefenlenirler ve namazları kılınır. Ahirette ise şehid ecri alırlar. İşte bu son kısım şehidlerden bir sınıf da, veba (öldürücü salgın bir hastalık) sebebiyle vefat eden müslümanlardır. Bilindiği gibi Koronavirüs de bir veba çeşididir. Âişe (radiyallahu anhâ) şunları aktarmıştır: سألت رسول الله -صلى اللّه عليه وسلم- عن الطاعون، فأخبرني أنه عذاب يبعثه الله على من يشاء، وأنّ الله جعله رحمة للمؤمنين، ليس من أحد يقع الطاعونُ فيمكث في بلده صابرا محتسبا يعلم أنه لا يصيبه إلا ما كتب الله له إلا كان له مثل أجر شهيد “Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e veba hakkında sordum, şöyle dedi: “O, Allah'ın (kâfirlerden ve büyük günah işleyen müslümanlardan) dilediği kimselere musallat ettiği bir azaptır. Allah O’nu müminler için bir rahmet kılmıştır. (İçerisinde bulunduğu beldede) vebanın meydana geldiği her bir kul sabrederek, sevabını Allah'tan bekleyerek ve kendisine ancak Allah’ın yazdığının isabet edeceğini bilerek beldesinde kalırsa (Ahmed’in sahih olan rivayetinde: فيمكث في بيته “evinde kalırsa”) muhakkak ona şehid ecri vardır.” (Buhârî, Nesâî, Ahmed) Bu hadisinde Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) 5 şart zikretmiştir. Bu 5 şartı, İbn Hacer el-Askalânî’nin (rahimehullah) “Fethu’l-Bârî” isimli eserinde yaptığı izahlar doğrultusunda -ki O’ndan sonra gelen hadis şârihleri de hep O’ndan alarak bu hadisi açıklamışlardır- şöylece sıralayabiliriz: 1) Müslüman olmak. Çünkü hadiste: “Allah O’nu müminler için bir rahmet kılmıştır” diye geçmektedir. Yani veba müminler için bir rahmet ve şehadettir, kâfirler için ise değildir. Ve şehid, İslami bir kavram olduğu için sadece müslümanlara kullanılabilecek bir vasıftır. Dolayısıyla demokratlar, özgürlükçüler, liberaller, laikler, kemalistler, cumhuriyetçiler ve hiç namaz kılmayanlar hadisteki ecri asla alamazlar! 2) Vebanın bulunduğu beldede veya evinde kalıp vebadan kaçmak amacıyla beldesinden çıkmamak. 3) Kaldığı beldedeki veba musibeti korkusuna veya eğer vebaya yakalanmışsa bunun verdiği acı ve ağrılara sabrederek, Allah’a isyan olacak her türlü söz ve fiilden kaçınarak, kalpte Allah’a karşı kızgınlık, kırgınlık ve dargınlık bulundurmadan, O’nun takdirine teslim olup bu durumdan razı olarak beldesinde veya evinde kalmak. 4) Bu sabrına karşılık ecrini sadece Allah’tan isteyerek/umarak kalmak. 5) Kendisine sadece Allah Teâlâ’nın yazdığının isabet edeceğine, eğer yazmışsa beldesinden çıksa bile mutlaka vebanın ona isabet edeceğine, yazmamış ise vebanın çok yaygın olduğu bir yerde de kalsa asla isabet edemeyeceğine ve bundan ölmeyeceğine iman ederek kalmak. İşte bu 5 şartı yerine getiren kimseler için şehid ecri vardır. Dolayısıyla bu şartları kendisinde bulundurmaksızın veba sebebiyle ölen biri şehid olmaz, şehadet ecrinden mahrum olur. Peki şehid sevabı elde etmek için ölmek şart mıdır? El-Cevap: Hayır! Bu sadece veba sebebiyle ölenler için geçerli değildir. İbn Hacer (rahimehullah), bu şartları kendisinde bulunduran vebaya yakalanmış müslümanların veba sebebiyle ölmeseler bile şehid sevabı elde edeceklerini belirtmiştir. Hatta İbn Hacer, vebanın bulunduğu bir beldede vebaya yakalanmadan bu şartları yerine getirenlerin, veba döneminde veya veba dönemi bittikten sonra vebadan başka bir sebeple ölseler dahi yine de şehid ecri alacaklarını, ancak şehidlerin derecelerinin aynı olmadığını, kiminin kiminden daha yüksek mertebede bulunduğunu ifade etmiştir. İbn Hacer bu hadisten, yukarıda zikrettiğimiz şartları kendisinde bulunduran birine veba sebebiyle öldüğünde iki şehid ecri verileceği manasının çıkarıldığını söylemiştir. Bir soru: Yukarıda zikrettiğimiz şartları yerine getirenler şayet büyük günah işleyen fasık müslümanlar ise onlar da şehid ecri alırlar mı? El-Cevap: İbn Hacer iki ihtimalin de bulunduğunu; “şehadet derecesi verilmez” de denilebileceğini, buna karşılık “şehadet derecesi elde eder” de denilebileceğini söylemiş ve her birinin gerekçelerini açıklamıştır. İbn Hacer hangi ihtimalin baskın geldiğini net bir şekilde belirtmemiş olmakla birlikte ilgili açıklamaları başından sonuna kadar okunduğunda O’nun ikinci ihtimale meylettiği görülecektir. Nitekim Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle demiştir: الطاعون شهادة لكل مسلم “Veba, her Müslüman için bir şehadettir.” (Buhârî, Muslim) Başka bir rivayetteki ifade şöyledir: الطاعون شهادة لأمتي “Veba, ümmetim için bir şehadettir.” (Ahmed) Görüldüğü gibi hadislerde umumi bir ifade kullanılmış ve bir istisna getirilmemiştir. Yani veba, salihiyle fasığıyla yukarıdaki şartları yerine getiren her müslüman için, ümmet-i Muhammedin her ferdi için bir şehadettir. Ancak söylediğimiz gibi şehidlerin dereceleri farklıdır, hepsinin mertebesi eşit değildir… Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Şeyh’in biri Mısır’a gidip piramitleri ziyaret etmiş. Firavunun mumyasını ziyareti esnasında ziyaretçilerden birisi o şeyhin mumyayla konuştuğunu işitmiş. Oturup onu dinlemeye başlamış. Şunları söylemiş: “Ey Firavun! Senden öğrendim! Ey Firavun! Sen bana 10 hikmet öğrettin: 1) Kıssandan öğrendim ki, Allah’ın kaderi hiç şüphesiz yerine gelmektedir. Sen bir Musa gelmesin diye binlerce çocuğu boğazladın, ama Musa geldiğinde O’nu kendi evinde büyüttün. 2) Kıssandan öğrendim ki, kalpler Allah’ın elindedir, insanların elinde değil! Musa’yı annesinin kalbinden mahrum bıraktığında Allah O’na karşı eşinin kalbini yumuşattı. Sen O’nu annesinden mahrum bırakmak istedin, ama Allah O’na annesinin yanında başka bir anne daha verdi. 3) Kıssandan öğrendim ki, birini bozması kimsenin imkanı dahilinde değildir. İçerisinde: “Ene Rabbukumu’l-A’lâ (Ben sizin en yüce Rabbinizim!)” dediğin sarayda Âsiye yan odada: “Subhâne Rabbiye’l-A’lâ (En yüce olan Rabbimi bütün noksanlıklardan tenzih ederim)” diyordu. 4) Kıssandan öğrendim ki, evler birer sırdır. Bir kadın ve kocasının bir çatı altında yaşayıp birbirlerine yabancı olmaları mümkündür. Eşler arasını toplayan kalbin kendisidir, çatı değildir! 5) Kıssandan öğrendim ki, bir ordu mü’min birini imanından geri çevirmekten aciz kalabilir. Ne ordun sihirbazları ürkütebildi, ne de kaynar yağın, kızının saçlarını tarayan kadını korkutabildi. 6) Kıssandan öğrendim ki, kan suya dönüşmez. Küçük bir kız kardeş: “Size… göstereyim mi?” dediği zaman kardeşini annesine geri döndürmüştü. Yine bir kardeş (Musa -aleyhisselam-), kardeşinin (Harun -aleyhisselam-) kendisinden daha iyi konuştuğunu itiraf etmeyi sıkıntı yapmayacak kadar asil/şerefli idi. 7) Kıssandan öğrendim ki, köleler cellatlarını kendi elleriyle yaparlar. Şayet kavmin çöküp seni bindirmeselerdi sırtlarına binmen mümkün olmazdı. 8) Kıssandan öğrendim ki, Allah bir kuluna yardım etmek istediğinde ona, önceden sadece üzerine dayanmaya ve koyunlarının yemesi için yaprak dökmeye yarayan bir asa ile de yardım edebilir. Ve Allah bir kulunu hezimete uğratmak istediğinde onu ordusunun içindeyken de hezimete uğratabilir. 9) Kıssandan öğrendim ki, yeryüzündeki her şey insanlar üzerinde işleyen, Allah üzerinde ise işlemeyen birer sebeptir. Normalde çocukları boğabilen o nehir bir postacı oldu ve içerisinde senin kendisini aradığın bir çocuğun olduğu sandığı sürerek sana taşıdı. Musa (aleyhisselam)’ın kavmi ancak gemilerle geçilebilecek denizi kuru bir yol olduktan sonra yürüyerek geçtiler. 10) Kıssandan öğrendim ki, yeryüzündeki her şey Allah’ın askerlerinden bir askerdir ve savaşın silahını seçen O’dur (subhânehû ve teâlâ).Sen ordunla geldiğin zaman Allah karşına o ordun gibi bir ordu getirmeye kadirdi, ama sen Allah’a bundan daha kolaysın. O seni, her canlıyı kendisinden yarattığı su ile öldürdü. Bir ve Kahhâr olan Allah’ı bütün noksanlıklardan tenzih ederim.” Ömer Faruk