Çelişki Var mıdır?

SORU Selamun aleykum hocam, benim eşim fabrikada çalışıyor ve montaj işi yapıyor. İşlerinde sinema koltukları yapıyorlar. Haricinde ofis koltukları da var. Ama benim sizden ricam sinema koltuklarının yapımının caiz olup olmadığına dair fetvaları paylaşmanız. Çok acil cevap istiyoruz bunun caiz olmadığını duyduk ve fetvaya ihtiyacımız var Rabbim razı olsun. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem bacım sualinizin cevabına geçmeden evvel bir tenbihte bulunma zorundayım. Bizim dinimizde insanların ihtiyacına göre fetva verilmez. Hüküm Allah’a mahsustur. O hükmeder biz boyun eğer ve itaat ederiz. Müslüman bir işe girişmeden evvel o işin dinde hükmünü sormakla mükelleftir. Dinen hükmünü bilmeden bir işe kalkışmak her haliyle bir kusurdur. Bununla beraber bilmeden giriştiği işin şeriata uygun olduğu ortaya çıkarsa şayet o zaman ilahi iradeye uygun düştüğü için hamd eder ve evvelinde hükmünü sormadığı için Rabbinden mağfiret dilenir. Lakin ilahi iradeye ters düştüğü ortaya çıkarsa şayet o zaman yaptığı işi derhal terk eder ve hem haram olan işinden ötürü ve hem de sormayı terk ettiğinden ötürü Rabbinden mağfiret dilenir. Bunları sualinizin sonunda “Çok acil cevap istiyoruz bunun caiz olmadığını duyduk ve fetvaya ihtiyacımız var” şeklinde kullandığınız ifadeden ötürü yazmayı zorunlu gördüm. Sonra muhterem bacım, sualinizin cevabına gelince sinema için yapılan koltuklar sinemanın hükmüne tabidir. Zira bu koltukların yapılmasındaki gayeyi sadece sinemalarda kullanmak üzere olarak tayin edebiliriz. Zira bu tür koltukların başka bir kullanım mahalli yoktur. Yani bu koltukları imal eden koltukların sadece sinemalarda kullanılması için imal ediyor. Şu halde bu koltukların imal edilmesi doğrudan kullanılacağı sinemanın hükmüne tabidir. İmam Ebu Davud (rahimehullah)’ın ibni Ömer (radıyallahu anhuma)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: لَعَنَ اللَّهُ الْخَمْرَ وَشَارِبَهَا وَسَاقِيَهَا وَبَائِعَهَا وَمُبْتَاعَهَا وَعَاصِرَهَا وَمُعْتَصِرَهَا وَحَامِلَهَا وَالْمَحْمُولَةَ إِلَيْهِ “İçkiye ve onu içene, sunana, satana ve alana, onu (üzümden) sıkıp çıkarana, onu sıktırıp çıkartana, taşıyıcısına ve kendisine getirilene Allah lanet etsin.” Türkiye deki sinemalar ise birçok cihetten haramdır. Bazıları şunlardır: İzlenime giren şirk, küfür ve haram içerikli filimler Kâfirleri aziz ve Müslümanları zelil gösteren filimler Halkın dini ve ahlaki değerlerini yıkması Halka batılı güzel göstermesi ve teşvik etmesi Kadın erkek ihtilatı ve birçok başka münkerler. Binaen aleyh Türkiye deki sinemalar için koltuk imal etmek caiz değildir. Ancak helal ve haramlara riayet eden, dinen caiz bir ortamda sadece dinen caiz olan filimler sunan bir sinema varsa şayet ve kişi sadece bu sinema için koltuk imal ederse o zaman bir beis olmaz. Allah (celle ve âlâ) şöyle buyurmaktadır: وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ “Zulmedenlere meyletmeyin. Sonra size ateş dokunur” (Hud 113) İmam es-Sevri (rahimehullah) “Kim onlara kalem açarsa veya kâğıt verirse buna girer.” Yani zulmedenlere meyledenlere ve dolayısıyla ilahi tehdide girer. Ve İmam Ahmed (rahimehullah) “Kuran mahlûktur fitnesinden” ötürü hapsedildiğinde gardiyan ona zalimlere yardımcı olanlar hakkında varit olan hadislerin sıhhatini sordu. Ve o sahih olduklarını söyledi. Bunun akabinde gardiyan “Ben zalimlerin yardımcısı mıyım?” sordu. İmam Ahmed şöyle dedi: “Hayır! Sen zalimlerin yardımcısı değilsin. Zalimlerin yardımcısı sana elbiseyi dikendir ve sana yemek pişirendir ve sana şunda ve şunda yardımcı olandır. Sana gelince sen bizzat zalimlerdensin.” Allah-u Â’lem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, günümüzde bazı gençler haşa "Allah’ını", "Allah’sız", "dinini" gibi kelimeler kullanıyorlar. Bunların hali Allah’a küfür edenler gibi midir? Birde bunlara karşı tutumumuz nasıl olmalı? İlk başta uyaralım mı yoksa elimizden geldiği kadar bunlarla savaşalım mı? Birde mesela böyle bir amelin işlendiği bir ortamda uyarmadan karşı çıkmadan oturan kimse küfre rıza küfürdür kaidesinden dolayı küfre girer mi? CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Eğer ki, sadece “Allah’ını”, “Allah’sız”, “Dinini” gibi kelimeler kullanıp susuyorsa arkasını getirmiyorsa, iş kat’i olmaktan çıkıp ihtimale düşer. Böyleleri İslam’ın tatbik edildiği devlette sorgulanırlar ve neyi kastettiklerine bakılır. Eğer haşa Allah’a veya İslam dinine küfrediyorlarsa veya “Allah’sız” sözünden kastın Allah’ın olmadığını kastediyorsa haklarında küfür hükmü verilir. Bunların öldürülmelerinde ihtilaf vardır. Bazı âlimlere göre bunlar tevbe etseler de kabul edilmez ve öldürülürler. Bazı âlimlere göre bunlara tevbe ettirdikten sonra tazir cezası verilir. Hapse atma, sopa vurma (vs.) gibi. Eğer “Allah’a veya dine küfretmeyi kastetmedim”, “Allah’sız” sözünden kastım “Allah yoktur” değil “Allah tanımaz” kastettim derse, o zaman onun küfrüne hükmedilmez. Ama hakim, uygun gördüğü tazir cezasıyla böylelerini cezalandırır. Açık ibarelerle haşa Allah’a veya dinine küfreden kişi İslam dairesinden çıkar ve mürted olur. Böylelerinin boynu vurulur. Kanı muhterem değildir. Ancak hadlerin tatbiki âlimlerin icmasıyla otoritesi ve gücü olan Halife’ye veya onun yardımcısına düşer. İslam devletinde fertler had cezası veremezler. Çünkü böyle bir kapı açılırsa toplumda anarşi yayılır ve birçok aralarında düşmanlık olan insanlar birbirlerini öldürürler ve “Allah’a sövdüğü için öldürdüm!” diyerek kendisine bir çıkış kapısı oluşturur. Münafıklar, Müslümanları bu bahanelerle öldürebilirler. Bunun gibi belki konuştuğu söz muhtemeldir. Şüpheler oluştuğu zaman hadler düşer. İslam’ın tatbik edilmediği, küfrün hakim ve Müslümanların zayıf olduğu yerlerde münker gördüğümüz zaman gücümüz nisbetinde onu engellemek ve değiştirmekle mükellefiz. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır: “Sizden kim bir münker görürse onu eliyle değiştirsin, eğer gücü yetmezse onu diliyle değiştirsin, eğer gücü yetmezse onu kalbiyle buğzetsin buda imanın en zayıf halidir.” (Müslim) Küfrü muhtemel sözler işittiğimiz zaman itiraz etmeli, kınamalı ve söyleyene nasihat edilmelidir. Hiç birini yapamayan o meclisi terk etmelidir. Haşa Allah’a veya Rasûlü’ne veya İslam dinine küfrederse, imkan ve güç nisbetinde böyle birine müdahale edilmeli, susturulmalı, kınanmalı, nasihat edilmeli, güce göre gerekirse dövülmeli, veya hiçbirini yapamayan kişi oradan uzaklaşmalıdır. Allah’u Teâlâ şöyle buyurur: “O (Allah), Kitap'ta size şöyle indirmiştir ki: Allah'ın âyetlerinin inkâr edildiğini yahut onlarla alay edildiğini işittiğiniz zaman, onlar bundan başka bir söze dalıncaya (konuya geçinceye) kadar kâfirlerle beraber oturmayın; yoksa siz de onlar gibi olursunuz. Elbette Allah, münafıkları ve kâfirleri cehennemde bir araya getirecektir.” (Nisa, 140) Küfrü işiten kişileri dört sınıfta toplayabiliriz: 1. Eğer orada gönül rahatlığıyla, rıza göstererek oturursa küfre girer. Çünkü küfre rıza küfürdür. 2. İtiraz eder, karşı çıkarsa veya o meclisi terk edip uzaklaşırsa bir sorumluluğu yoktur. Bu kişi ecir kazanır. 3. İkrah altında olursa ve kalbi ile inkar ederse bir günahı yoktur. 4. Eğer kalben buğzeder bununla beraber oturursa hükmüyle ilgili olarak âlimler arasında ihtilaf vardır. Bazıları küfrüne hükmederken, bir kısım ulema masiyet işlediğini ve büyük günaha girdiğini söylerler. Küfrüne hükmetmezler. Allah-u Teâlâ en iyisini bilendir. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Selamun aleykum hocam, Kapora yakmanın hükmü nedir? Anlaşılan tarih geçtiği halde satış gerçekleşmemiş ise kapora olarak alınan para helal olur mu? CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Kaporalı satış hususunda ulema ihtilaf etmiştir. Mutlak cevaz vermeyenler, mutlak cevaz verenler ve şartlı cevaz verenler vardır. İmam ibni Abdu’l-Ber (rahimehullah) “Temhid” inde şöyle der: “Malik, eş-Şafii, es-Sevri, Ebu Hanife, el-Evzai ve el-Leys gibi birçok Hicazlı ve Iraklı fukahanın görüşüne göre kaporalı satış batıldır çünkü kumar, aldatma ve karşılıksız mal edinme içermektedir. Ama ibni Sirin, Mucahid, Nafi bin Abdulharis ve Zeyd bin Eslem’den cevaz verdikleri rivayet edilmiştir.” Ayrıca ibni Kudame (rahimehullah) Muğni’sinde ibni Abbas ve el-Hasan’nın da cevaz vermediklerini zikreder. İmam Ahmed ve ashabının çoğu ise kaporalı satışa cevaz vermişlerdir. Cevaz vermeyenlerin dayanakları İmam Malik, İmam Ahmed, İmam Ebu Davud ve İmam ibni Mace (rahimehumullah)’ın tahriç ettikleri şu hadistir: عَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى الله عَليْهِ وسَلَّمَ نَهَى عَنْ بَيْعِ الْعُرْبَانِ Amr bin Şuayb’tan, babasından, dedesinden nakledildiğine göre “Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) kaporalı satışı nehyetmiştir.” Cevaz verenlerin dayanakları: Bir: Cumhurun delil getirdikleri hadisin zayıf olması ve bunun dışında kaporalı satışın haramlığını ifade eden bir delilin bulunmamasıdır. İki: Sahabe fetvasıdır. İmam el-Esrem (rahimehullah)’ın kendi senediyle rivayet ettiğine göre Nafi bin Abdulharis, Safyan bin Umeyye’den Ömer (radıyallahu anhu)’nun hapishane olarak kullanacağı bir evi 4.000 dirhem karşılığında satın aldı. Eğer Ömer (radıyallahu anhu) kabul ederse akit geçerli olacaktı ama şayet kabul etmezse 4.000 dirhemden 400 dirhem Safvan’a ait olacaktı. Ömer (radıyallahu anhu)’ya sorulduğunda kabul etti. El-Esrem (rahimehullah) şöyle dedi: “Ahmed’e “Senin de görüşün bu mudur?” dedim. Bana “Ne diyeyim! O Ömer (radıyallahu anhu)’dur” dedi. Ve “Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) kaporalı satışı nehyetmiştir” hadisini kendisine sorduğunda “o bir şey değildir (zayıftır)” demiştir. Bu kıssayı İmam Buhari (rahimehullah) de Sahih’inde taliken rivayet etmiştir. Üç: İmam Abdurezzak ve İmam ibni Ebu Şeybe rahimehumallah’ın Zeyd bin Eslem (rahimehullah)’tan tahriç ettikleri mürsel rivayettir. Zeyd bin Eslem (rahimehullah) şöyle diyor: “Rasûlallah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e kaporalı satış sorulduğunda helal olduğunu buyurdu.” Hulasa: Zeyd bin Eslem hadisi mürseldir ve senedinde metruk, zayıf raviler vardır. Dolayısıyla hüccet değildir. Amr bin Şuayb hadisine gelince kaporalı satışa cevaz verenler senedinde inkitanın (kopukluğun) olmasından veya hadisin muttasıl senetlerinde bazı ravilerin zayıflığından ötürü hadise zayıf hükmünü verip hüccet kabul etmemişlerdir. Hadisin değişik rivayet yolları var ve her biri İmam es-Sanani (rahimehullah)’ın dediği gibi hakkında konuşulmuştur. Ancak yine de hadisin itibar yönü vardır. Çünkü birincisi varit değişik rivayet yolları birbirilerini güçlendirmektedir ve ikincisi bazı rivayet yolların hasen olma ihtimali de vardır. Ama her halde hadis tartışılan bir hadistir ve binaen aleyh hüccet olmaz. Konuda sabit olan sadece Ömer (radıyallahu anhu)’nun fetvasıdır. Bunun için İmam Ahmed (rahimehullah) görüşüne bunu delil getirmiştir. İmam (rahimehullah)’ın dediği gibi “Ne diyeyim! O Ömer (radıyallahu anhu)’dur.” Çünkü Rasûlallah (sallallahu aleyhi ve sellem) Hulefa-i Raşid’inin yolunu izlemeyi emretmiştir. Ve aralarında Ebu Bekir ve Ömer (radıyallahu anhuma)’yı tavsiye etmiştir. Muhakkak ki İmam Ömer bin Hattab (radıyallahu anhu)’nun fetvası ondan sonra gelen imamların fetvasından evladır. Binaen aleyh derim ki: Bir: Satışı kaporasız yapmak en doğru olandır. İki: Müşteri malı garantilemek istiyorsa ve almadığı takdirde satıcı kaporayı iade edecekse kaparo vermekte ittifak ile bir beis yoktur. Üç: Kaporalı satış yapıldığı takdirdeki Ömer (radıyallahu anhu) ve Mucahid, ibni Sirin ve Şurayh gibi tabiinden ve onlardan sonra gelen birçok imamlar kaporalı satışa cevaz vermişlerdir- evla olan satıcının müşterinin malı almadığından ötürü meydana gelen bir zarar yoksa kaporayı iade etmesidir. Şayet bir zarar meydana gelmişse zararın miktarı kadar kaporadan karşılayıp artanı iade etmesidir. Şayet zarar ancak kaporanın tümüyle kapatılacak bir miktardaysa kaporanın tümünü almasında inşallah bir beis yoktur. Allah-u Alem. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Tarık Ebu Abdullah

SORU Es selamu aleykum hocam, biz çocuk sahibi olmak istiyoruz eşimle ancak doğal yollarla olmadı tüp bebek tedavisi caiz midir? Bazı insanlar bu caiz değil diyor. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve berakatuh. بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Tüp bebek, kocadaki veya karısındaki bir sorundan ötürü doğal yoldan hamile kalamama durumunda başvurulan bir tedavi yöntemidir. Bu şöyle yapılmaktadır: Kadından yumurta, erkekten de sperm alınır ve kadının vücudunun dışında bir laboratuvar ortamında sperm ile yumurta döllendirilir ve sonra döllenen yumurta kadının rahmine yerleştirilir. Yine bu tedavi, erkeğin sperminin alınıp kadının rahmine aşılanması şeklinde de yapılmaktadır. Muasır alimlerin geneli, tüp bebek yoluyla hamile kalmanın şu şartlarla birlikte caiz olduğu sonucuna varmışlardır: 1) Doğal yoldan hamile kalma kapısı kapanmalı, uzman bir doktor, kadının hamile kalmasının mümkün olmadığını söylemelidir. Ancak koca ve karısında hamileliğe engel hiçbir sorun gözükmüyorsa, 10 seneden beri, 15 seneden beri çocukları olmuyorsa dahi acele edip de bu yola başvurmamaları, beklemeleri gerekmektedir. Umulur ki Allah Teâlâ uzun bir süre sonra onları çocukla rızıklandırır. 2) Üzerinde bu işlemin uygulandığı spermin bizzat kocanın spermi, yumurtanın da bizzat o kocanın karısının yumurtası olması gerekir. Kocanın dışında başka bir adamdan alınan spermle karısının yumurtasının aşılanması ittifakla haramdır. Çünkü bu, neseplerin birbirine karışması demektir, yani zina cinsinden bir iştir, büyük günahlardandır. Aynı şekilde adamın karısının dışında başka bir kadının, kocanın spermi ile döllenmiş yumurtasını karısının rahmine yerleştirmek de böyledir, haramdır. Yine karı ve kocanın yumurta ve sperminin işlenip başka bir kadına yerleştirilmesi de caiz değildir. Yani kısacası iki şer’î nikahlı olan karı ve kocanın dışında başka hiç kimsenin bu işte yeri olmaması gerekmektedir. Burada şöyle bir mesele vardır: Birden çok kadınla evli adamın bir karısından yumurtasının alınıp kocanın spermiyle döllendirilip sonra bunun hamile kalamayan diğer karısının rahmine yerleştirilmesi caiz midir? Kimi alimler buna cevaz verirken kimileri ise vermemişlerdir… 3) Tüp bebek tedavisini yapacak doktorun dalında uzman ve emin, güvenilir biri olması gerekir. Aksi takdirde doktor, yaptığı tüp bebek işlemleri başarılı oluyor intibası verip daha çok müşteri çekmek için kendisinin veya başkasının üreme hücresini kullanabilir. Keza bu işlem, bir kasıt olmaksızın hata sonucu haram bir surette de gerçekleşebilmektedir. O sebeple karı ve kocanın, yumurta ve spermlerin kendilerinin olduğundan, neseplerin karışmamasından kesin emin olmaları, çok dikkatli ve ihtiyatlı davranmaları, şüpheye yer bırakmamaları, bunda gevşeklik göstermemeleri gerekmektedir. Malum olduğu üzere tüp bebek tedavisi yapılırken kadının galiz avret yerini doktora açması gerekecektir. Aslen bu haramdır. Ancak çocuk sahibi olmak doğal bir ihtiyaç, şeriatın itibar ettiği meşru bir amaçtır. Bu nedenle alimler buna cevaz vermişlerdir. Lakin bu açılma yeteri miktarda olmalı, gerekli olmadığı halde bundan fazlası açılmamalıdır. Vacip olan, kadının avretine bakacak doktorun şayet mümkünse müslüman kadın bir doktor olmasıdır. Eğer bu mümkün değilse, kişiyi sıkıntıya sokacak ise o halde sıraya uyularak evvela gayr-i müslim bir kadın doktor, yoksa mecbur kalındığında müslüman erkek bir doktor, o da yoksa gayr-i müslim bir erkek doktora gidilir. Kafir bile olsa kadın doktora gitme gücü ve imkanı varken erkek doktora gidilmesi caiz değildir. Şayet bu işi erkek bir doktor yapacaksa, halvetin oluşmaması için orada mutlaka kocanın bulunması gerekir. Ama yine de efdal olan, kadın bir doktorun yapması durumunun oluşmasına kadar bu işin ertelenmesidir. Evet, tüp bebek belli şartlar dahilinde caizdir, ama karı ve kocanın şer’an bunu yapma yükümlülükleri olmayıp bunu yapmadıkları için günahkar da olmazlar. Hatta aksine Allah Teâlâ’nın onlara çocuk vermemesine sabredip onun hükmüne rıza göstererek bu yönteme başvurmamaları efdal olandır. “Allah dilediğini kısır kılar.” (Şûrâ sûresi 50. âyet) Çünkü bunda neseplerin karışabilme tehlikesi ve kadının galiz avretini açması söz konusudur. Bu gün dini gözetmeyen, helale harama dikkat etmeyen, Allah’tan korkmayan doktorlar çok fazladır. Bu sebeple ki kimi alimler tüp bebek meselesinde tevakkuf edip helal ya da haram fetvası vermemişler, hatta kimileri bunun haram olduğunu söylemişlerdir. Şunu da unutmamak gerekir ki, tüp bebek tedavisi sadece bir sebeptir. Rahimde ceninin oluşum sürecini başlatan, şifayı veren bu sebep değil, bilakis bu sebebi ve diğer bütün sebepleri var eden, her şeyi elinde bulunduran Allah (subhânehû ve teâlâ)’dır. Nitekim bu tedaviyi uygulamış nice kadın hamile kalamamıştır. Ve yine niceleri var ki bu tedaviye yönelmişler, ama sonra bunu uygulamadan Allah (azze ve celle) onlara şifa vermiş ve onları çocukla rızıklandırmıştır. Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk

SORU Selamun aleykum hocam, Allah ilminizi arttırsın ve sizi bu dine faydalı kılsın. T.C.de ki Camiler Mescid-i Dırar olur mu? Mescid-i Dırar olabilmesi için dört şartın hepsi olması mı gereklidir? Yoksa bir şart bile olsa Mescid-i Dırar hükmünü alır mı? CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Bu ağır meselede Rabbim hakka ulaşmayı cümlemize nasip etsin. Öncelikle Dırar Mescidi ne demektir? “Dırar”: Zarar, hasar verme anlamına gelir. Dırar Mescid’i ise Takva üzerine değil, Müslümanlara zarar vermek, küfrü yaymak, Müslümanların arasını bölmek, Allah ve resulüne savaş açmış kimselerin barınak ve hareket yeri olması amacıyla kurulmuş bir mescittir.  Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) döneminde İslam’ı kabul etmemiş, Müşrik iken Hristiyanlık dinine girmiş, Medineli, İslam’a ve başta Peygamberimize (sallallahu aleyhi ve sellem) ve Müslümanlara savaş açmış Ebu Amir Elrahip adında bir kişi Rumlara kaçıp sığındıktan sonra Münafıklara mescit yapmalarını ve onu beklemelerini emredince münafıklar bu mescidi inşa etmişlerdir. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) haberini aldıktan sonra onu yıktırmış ve ateşe vermiştir. Onunla ilgili Allah-u Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “(Münafıklar arasında) bir de (müminlere) zarar vermek, (hakkı) inkâr etmek, müminlerin arasına ayrılık sokmak ve daha önce Allah ve Rasûlüne karşı savaşmış olan adamı beklemek için bir mescid kuranlar ve: (Bununla) iyilikten başka birşey istemedik, diye mutlaka yemin edecek olanlar da vardır. Halbuki Allah onların kesinlikle yalancı olduklarına şahitlik eder. Onun içinde asla namaz kılma! İlk günden takvâ üzerine kurulan mescit (Kuba Mescidi) içinde namaz kılman elbette daha doğrudur. Onda temizlenmeyi seven adamlar vardır. Allah da çok temizlenenleri sever.” (Tevbe, 107-108) Dırar mescidi şu dört unsur üzere veya dört unsurdan biri üzere kurulmuştur. Eğer bir mescit bu dört özellik üzere kurulmuşsa veya dört özellikten bazıları üzere kurulmuşsa o mescit Dırar mescididir. Orada namaz kılınmaz, Dırar olduğunu bildiği halde kılarsa namazı batıl olur. Böyle bir mescid ya yıkılır veya başka bir binaya çevirilir. Sadece zarar vermek. Küfrü yaymak. Müminlerin arasını ayırmak, bölüp parçalamak. Allah ve Rasûlüne savaş açmış kimseleri beklemek, onlara karargah kurmak. Şimdi sorunun cevabına Allah’tan yardım dileyerek girelim. T.C.de ki her cami Dırar Mescidi değildir. Bununla beraber her cami takva üzere kurulmuştur denemez. Meselenin tafsilatı vardır. İmamın küfre girmesi veya mürtetlerden olması o camiyi dırar yapmaz, bu sadece namazın batıl olmasına sebep olur. Caminin Dırar camisi olması, hangi niyet üzere ve ne şekilde bina edilmesine bağlıdır. Eğer bir mescid Müslümanlara ve dinlerine zarar vermek amacıyla bina edilmişse veya o mescitte küfrü yaymak, Müslümanları dinlerinden soğutmak, dinlerinde şüpheye sokmak veya bir mescit o beldede yeterken sırf oradaki Müslümanları bölmek cemaatlerini ve birliklerini ayırmak amacıyla inşa edilmişse veya Allah ve resulüne savaş açmış kimselerin barınak yerleri, hareket alanları olsun diye bina edilmişse o Mescit Dırar mescididir.  Türkiye’deki mescitleri şu guruplara ayırabiliriz: Tağutlar tarafından yani devlet tarafından inşa edilmiş, inşa edilme gayesi siyasi adamlar orada namaz kılsın, küfür sistemi orada meşru edilsin, bu devletin Müslüman bir devlet olduğu zannedilsin! Diye inşa edilmiştir. Bu mescitte istihbarat vesair unsurlar cirit atmakta. Düzenin korunması için burası bir hareket merkezidir. Bu mescit Dırar mescididir. Halk tarafından Allah rızasını kazanmak amacıyla inşa edilmiştir. Fakat cahillikleri sebebiyle ve idare etmekten bununla birlikte imam, müezzin ve genel masraflarını karşılamaktan aciz olmaları veya bu mescidin Diyanet Başkanlığına bağlanması mecburiliği göz önünde bulundurularak Devlete bağlanmıştır. Kanaatimce bu mescit Dırar mescidi değildir. Müslümanlar tarafından Allah rızası için inşa edilmiş, resmi olmayan bir imam namaz kıldırmış daha sonra devlet el koyarak diyanet teşkilatına bağlamıştır. Bu mescitte Dırar mescidi değildir. T.C kurulmadan önce Osmanlılar zamanında inşa edilmiştir. İnşa gayesi bilinmemektedir. Yani Dırar ’da geçen dört unsurdan biri üzere kurulduğuna dair kesin bir kanıt yoktur. Bu mescitlerde Dırar değildir. Allah için takva üzere kurulmuş, şuan devletle uzaktan veya yakından bir bağlantısı olmayan mescitler. Bu mescitlerin imamları muvahhit Müslümanlardır. Bu mescitlerde namaz kılanlara ne mutlu. Bir mahallede bir mescit yeterken sırf o mescidi inşa edenlerle rekabete girmek ve cemaati bölmek amacıyla ikinci bir mescit yanına yapılmıştır. Bu mescit Dırar mescididir. İmam Kurtubi, İbni Hazım ve başka ulemaya göre bir mescit riyakarlık ve öğünme sebebiyle inşa edilmiştir. Bu mescit Dırar hükmünü alır. Buna göre kesin gösteriş yani riyakarlık üzere kurulduğu sabit olan mescitler Dırar hükmünü alır. Bazı âlimlere göre haram paradan faiz, kumar, milli piyango gibi paradan inşa edilmişse o mescit Dırar hükmündedir. Gasp edilmiş bir arazi üzere kurulmuş bir mescit bazı âlimlere göre Dırar hükmü alır. Bazı mülahazalar: 1.Namaz vakti girdiğinde herhangi bir yerde tereddüt etmeden namaz kılabiliriz. Çünkü Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır: “Yeryüzü benim için mescit ve temizlenme (Teyemmüm) yeri kılınmıştır. Ümmetimden birine namaz ulaşmışsa namazını kılsın!.” (Buhari ve Müslim) Namaz kıldığımız yerin kesin olarak Dırar mescidi olduğu veya kılacağımız yerde necasetin olduğu veya kabristan veya hamam veya deve ahırı gibi yer olmadığı müddetçe şüphelenmeden namaz kılabiliriz. Hatta kilise ve Havralarda bile putlar ve suretler olmadığı müddetçe namaz kılınabilir. Abdullah Bin Abbas’ın suretsiz kilisede namaz kıldığı varit olmuştur. Bir mescitte namaz kıldıktan sonra o mescidin Dırar olduğu kesin olarak öğrenilirse o namazı iade etmeye gerek yoktur. Çünkü Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Dırar mescidinde bilmeden namaz kılan sahabelere özellikle bilmeden imamlık yapmış olan Mecma Bin Cariye’ye namazlarını iade etmelerini emretmemiştir. Bir mescide Kafir yönetimler tarafından el konması ve diyanete bağlanması o mescidi Dırar yapmaz. Şuan Mescidül Haram, Mescid Ennebevi, Kuba Mescidi ve Aksa mescidi kafir hükümetler tarafından el konmuş diyanete bağlanmıştır. Hatta dünya genelinde mescitlerin % 95 bu konumdadır. âlimlerimiz bu mescitlerin Dırar mescidi olduklarını söylememişlerdir. İmamın Allah’a ortak koşması veya küfür düzenini desteklemesi o mescidi Dırar yapmaz. Kafir Ubeydiler Mısıra hakim olunca ve imamların bir kısmı onların safına geçince ehli Sünnet ulemamız o mescitlerin Dırar mescitleri olduklarını söylememişlerdir. Bir mescidin riyakarlık ve gösteriş üzere kurulduğu neredeyse bilinmeyen bir durumdur. Çünkü riyakarlık kalbi bir durumdur. Kalplerdekini biz bilemeyiz, bilen Allah’u Teâlâ’dır. Açığa vurulmadıkça bilinmez. Diyanete bağlı olan mescitleri bırakıp takva üzere kurulmuş mescitleri ve şüphelerden uzak olan mekanları namaz kılmak için seçmek tabii en güzel olanıdır. Bununla beraber Allah-u Teâlâ’nın genişlettiği bir şeyi daraltmak veya küfür sistemlerine öfkemiz bizleri ölçüsüzlüğe ve toptancılığa götürmemelidir. İlmi olmayan avam Müslümanlar ilimsizce mescitler hakkında hüküm vermemelidir. Bir mescit için ilimsizce Dırar demek tehlikelidir. Çünkü bu hüküm şu manaya gelir: Bu mescidin herhangi bir hürmeti yoktur! Yıkılıp ateşe verilebilir! İçine necaset atılabilir! Burada kılınan namazlar geçersizdir! İçine geçip oturmak dahi caiz değildir!. Allah’ın evleri hakkında Allah’tan korkmalıyız. İlimsiz fetva vermekten sakınmalıyız. Bu benim ulaştığım kanaatimdir. En doğrusunu bilen Yüce Allah’tır. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Es selamu aleykum hocam. Hocam benim sorum şu; bir adam üvey kızının bilerek vücuduna dokunuyor ve taciz ediyorsa bunun hükmü nedir? Ve İslam’ın hakim olduğu zamanlarda bu adama hangi cezalar uygulanır? Hapse mi atılır ya da bunun cezası nedir? Rabbim razı olsun. CEVAP Ve aleykumusselamu ve rahmetullah: Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem kardeşim bir babanın öz kızına veya üvey kızına fark etmez, bilerek şehvetle dokunması veya cinsel taciz etmesi en çirkin ve en büyük günahlardan ve cerimelerdendir. Bırak dokunmayı, şehvetle mahreme bakmak dahi icma ile haramdır. İmam ibni Abdilber (rahimehullah) şöyle der: “Ulema mahreme şehvetle bakmanın haramlığında icma etmiştir.”1 Ve İmam ibni Teymiyye (rahimehullah) şöyle der: “Ulema yabancı kadına bakmanın haramlığında ve mahreme şehvetle bakmanın haramlığında ittifak etmiştir.”2 Eğer (üvey) babanın bu cerimeyi işlediği sabit ise, yani bu sadece şüpheden ibaret değilse o zaman bunu gizlemek ve üzerini kapatmaya çalışmak asla caiz değildir. Bilakis kızın annesi veya aileden başkası babayla konuşup onu yaptığı bu kötü işten dolayı Allah ile korkutması lazımdır, onu doğruluğa ve baba olarak ailesini güzellikle koruma mesuliyetine geri çağırması lazımdır. Eğer icabet eder, tövbe eder ve bu kötülüğü terk ederse durumu kapatmak ve yaymamak doğru olur. Tabi anne bir müddet, yani eşinin tövbesindeki samimiyetinden mutmain oluncaya kadar, eşini takip etmelidir. Eğer terk eder ve halini düzeltirse, yapılmış olan bu hatayı ilelebet kapatıp asla açmamak lazımdır. Ama erkek uyarıdan sonra çirkin ameline devam edecekse veya anne veya aile içi başkası babayı uyarmaktan korkuyorsa, tavsiyem annenin kızını alıp evi terk etmesi olur. Ama annenin kızıyla gidebilecek bir kimsesi yoksa veya onları koruyacak bir kimse yoksa o zaman durumu Müslümanlara açması ve Müslümanlardan bu konuda yardım istemesi lazımdır. Müslümanlar da anne ve kıza yardım etmekten aciz olurlarsa polise gidip eşini şikâyet etmesi caiz olur. Bu durum kâfirle yardımlaşarak Müslümana zarar vermek değildir. Bu zalimin zulmünü def etmek için çaresizlikten kâfirden yardım istemektir. Bu eğer baba yaptığı işin haram olduğunu kabul ediyorsa böyledir. Fakat baba üvey kızını taciz etmeyi kendine helal görüyorsa o zaman bu riddet olur. Tövbe etmez ve yaptığını terk etmezse nikâh an itibariyle bozulur ve anne kızıyla o erkeği terk etmesi lazım gelir. Cezaya gelince, eğer baba uyarı ve nasihat ile bu çirkin amelinden vazgeçirilemiyor ise ve mevzu bundan ötürü şeri mahkemeye intikal etmiş ise o zaman kadı tacizin büyüklüğüne göre bir ceza takdir eder. Bir kere veya birden çok kere, sadece dokunma ve nerelere dokunma veya öpme, nereleri öpme ve nasıl öpmesi vesaire ayrıntılar cezanın büyüklüğünü ve ağırlığını belirler. Ama fiilen cinsel ilişki vaki olmuşsa cezası ölümdür. Çünkü mahremi olduğunu bilerek mahremiyle cinsel ilişkiye girenin cezası İslam şeriatında her halde ölümdür. İmam et-Tirmizi (rahimehullah)’ın ibni Abbas (radıyallahu anhuma)’dan ihraç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) şöyle buyuruyor: مَنْ وَقَعَ عَلَى ذَاتِ مَحْرَمٍ قُتِلَ “Kim mahremiyle ilişkiye girerse öldürülür.” Ve İmam ibni Mace (rahimehullah)’ın rivayetinde “Kim mahremiyle ilişkiye girerse onu öldürün” lafzıyla gelmiştir. Hadis her ne kadar zayıf olsa da sahabenin fetvası böyledir ve İmam et-Tirmizi (rahimehullah) hadisi ihraç ettikten ve zayıflığına işaret ettikten sonra “Ashabımızda amel bu hadisledir. Mahremi olduğunu bilerek mahremine yaklaşanın cezası ölümdür demişlerdir” der. Ama baba üvey kızın dinen kendisine haram olduğunu biliyorsa ve buna rağmen kendisine helal görüyorsa o zaman riddettir ve tövbe etmezse İslam şeriatında cezası mürted olarak öldürülmesidir. Tabi Türkiye İslam şeriatının hâkim olduğu bir İslam diyarı değildir. Bunun için bu hükümlerin Türkiye’de uygulanması çoğunlukla mümkün değildir. Allah (azze ve celle) bu kızımızı ve onun gibi olan bütün kızlarımızı muhafaza buyursun. Onlara kötü niyetle uzanan bütün elleri kurutsun. Şeytana ve nefsine uymuş babaları ve umumen erkekleri ıslah etsin, tövbeyi nasip etsin ve hak ettikleriyle muamele etsin. Âmin 1- El-İstizkar, 8/432 2- Mecmuu’l-Fetva, 15/415 Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, zorla aile baskısıyla çevre baskısıyla beni istemeden sevmeden askere gönderecekler istemeden sevmeden askere gidersem ben bu halimden dolayı kâfir olurmuyum? CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Cevaba geçmeden önce kısaca günümüzün tağut askerliğini bahsedeceğim. Biz Müslümanları ilgilendiren en önemli hususlardan biri de askerliktir. Yani biz kime askerlik yapacağız? Kimin askeri olacağız. Bu işi kim belirleyecek? Bizler bu dünyaya eğlenmek, mal yığmak, şehvetlerimize esir olmak veya bizim gibi insanlara ibadet etmek için değil, Allah-u Teâlâ’yı tanımak, onu birlemek ve ona ibadet etmek için gönderildik. Zariyat suresi 56. ayetinde “Ben cinleri ve insanları sadece bana ibadet etsinler diye yarattım.” İlahi buyruğunu biliyor ve buna iman ediyoruz. Peki, bizim gibi hastalanan, bizim gibi yaşlanan, bizim gibi ölecek, zayıf ve aciz bir devlet başkanı çıkıp ta “Ben sizleri yarattım ve bana boyun eğmeniz için sizleri var ettim!” derse ne olur? Hiçbir akıllı insan yoktur ki bunu kabul etsin ve ona itaat etsin. Eğer bu kabul edilmiyor, böyle bir teklif saçmalıktan öteye geçmiyorsa hatta karşı tarafı hafife almak ve alay etmek olarak telakki ediliyorsa, o zaman neden bir Müslüman; yaratan, rızıklandıran, mülkün sahibi ve kainatın rabbine değil de, bu yüce Allah’a baş kaldırmış, onun şeriatından yüz çevirmiş ve onun dinini yok etmek isteyen İslam ve Müslüman düşmanı tağutlara askerlik yapsın? Müslüman kainata hükmeden, yaratan, rızıklandıran, kullarına şefkat ve merhamet eden, hataları affeden, mülk veren, koruyup gözeten, düşmanlara karşı galibiyet veren, ayıpları örten, her şeyi bilen, her şeyi işitip gören, her şeye gücü yeten, her türlü kötülük ve ayıplardan uzak olan, mağlup edilmeyen, şifa veren, ilgi gösteren, doğru yola ileten, darlıktan kurtaran, yaratıklara şekil veren, hayatın ve ölümün sahibi, yükselten ve alçaltan, adil olan, büyüklük ve yücelik sahibi, övülmeye layık olan o yüce Allah’ın askeri olur, O’nun dini uğrunda savaşır.  Ulul azim peygamberlerden olan Musa (aleyhisselam), günahkar mücrimlere destekçi olmanın Allah’ın nimetlerine karşı nankörlük olacağını bizlere şu sözüyle işaret ediyor: “Dedi ki: "Rabbim, bana verdiğin nimetler adına, artık suçlu günahkarlara destekçi olmayacağım." (Kasas, 17) Müslüman, Allah için sever, Allah için buğzeder. Allah için dost olur, Allah için düşman edinir. Allah için savaşır ve Allah için barışır. Onun ölçüsü Allah’ın rızasıdır. Allah-u Teâlâ bir ayetinde şöyle buyurur: الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا “İman edenler Allah yolunda savaşırlar, kâfir olanlar ise tâğut (bâtıl davalar ve şeytan) yolunda savaşırlar. O halde şeytanın dostlarına karşı savaşın; şüphe yok ki şeytanın kurduğu düzen zayıftır.” (Nisa, 76) Bu ayet bizlere şu mesajı veriyor: Müslüman ancak Allah’ın askeri olur, O’nun dini için savaşır ve O’nun yolunda canını verir. Tağutada ancak kâfir olanlar asker olur, O’nun sisteminin bekası için savaşır ve O’nun uğrunda ölür. İşte bu kimselere sakın şehitler demeyiniz. Çünkü şehid, Allah yolunda savaşıp öldürülen kimselere verilen isimdir. Askerlik kurumu şu an küfür düzenini korumasıyla beraber, içinde İslam’a muhalif birçok söz ve fiil bulunmaktadır. Başta yapılan küfür içerikli yemin töreni, Atatürk dersleri, sakal kesme, batı aleminden alınmış kıyafetler, hareketler, komutlar ve konuşmalar… Moral geceleri denen fahişelerin gelip oynamaları, çalgı eşliğinde söyledikleri şarkılar vs. haramlar… Komutanların ağızlarından eksik olmayan fuhuş sözleri ve sövmeler… Artan yemeklerde yapılan diz boyu israflar… Kısacası asker ocakları artık peygamber ocağı olmaktan çıkmış, İslam’ın ve Müslümanların hiçbir değerinin olmadığı isyan ocakları haline gelmiştir. Müslüman bu tağuti sistemlerin askeri, polisi, gardiyanı, subayı, istihbaratı veya casusu olamaz. Kısacası hiçbir müessesesinde görev almamalıdır. Durumuna gelince; askerliğe gitmemek için elinden gelen bütün mücadele ve çabayı göstermelisin. Hicret gerekirse yerini değiştirerek başka yerlere intikal ederek hicret etmelisin. Gerçek bir ikrah söz konusu olmadan aile baskısı, emniyet baskısı gibi sebeplerle askerliğe gidersen kâfir olursun!. Ama gelip seni elinden kolundan bağlayıp götürürlerse o zaman ikrah altında sayılırsın. Kaçma kurtulma imkanı bulduğun ilk anda kaçıp kurtulmalısın. Aksi halde devam edersen hakkında ikrah konumu kalkmış olur. Çünkü ikrahı bozan bir unsur şudur: Kaçma kurtulma imkanı varsa kaçmalıdır. Aksi durum ikrah sayılmaz. Gitmemek için Allah’tan korkup, mücadele verirsen ve O’na tevekkül edersen muhakkakki Allah-u Teâlâ sana çıkış kapısı verecek ve yardım edecektir. Allah yardımcın olsun. Herşeyi hakkıyla bilen yüce Allah’tır. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer