Münafıkların 50 Alâmeti : 22 – Konuşmalarında Küfrü İzhar Etmeleri !

Hamd âlemlerin rabbi, sahibi, hâkimi ve ilahı olan Allah’a, salât ve selam efendimiz, örneğimiz, rahmet ve savaş peygamberi Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Hiç şüphe yoktur ki Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in ümmeti ümmetler arasında en hayırlı ümmettir. Çünkü bu ümmetin peygamberi, peygamberler arasında en hayırlı peygamberdir. Hepsine salât ve selam olsun. Bu ümmet en son gelen ümmet olmasına rağmen cennete ilk girecek olan ümmettir. Rabbimize ikramından dolayı sonsuz hamd-u senalar olsun. Şuan bu hayırlı ümmet çok zor bir süreçten geçmektedir ki, halini gören azıcık derdiyle dertlenen bir Müslüman üzüntüden dolayı kan ağlar. Ümmetin toprakları gerek asli kafirler ve gerekse onların hizmetçileri olan mürtedler tarafından işgal edilmiş, parçalanmış ve yağmalanmaktadır. Küfür âlemi bütün dünyanın gözü önünde ve hatta Müslümanların topraklarından kalkan uçaklarıyla günde yüzlerce ve binlerce kg’lık bombalarını Müslümanların ve mücahidlerin üzerlerine yağdırmaktadırlar. ABD öncülüğünde Nato kuvvetleri 17 senedir Afganistan’da cinayetler işlemektedir. Yine ABD 2003’ten beri Irak’ta savaşını devam ettirmektedir. Yemen’li Müslüman Mücahidleri yıllardır bombalamaktadırlar. Somali, Nijerya, Mali, Çeçenistan, Doğu Türkistan, Arakan, Irak ve Suriye’de Müslüman kanı bir türlü durmamaktadır. Binlerce Müslüman asli kafirlerin ve uşakları yerli mürtedlerin işkenceleri altında feryat figan etmektedir. Binlerce Müslüman kadın işkenceye maruz kaldı ve tecavüze uğradı. İnna Lillah Ve İnna İleyhi Raciun. Ümmetin kültürel durumuna gelince uzun yıllardan beri İslam ümmetine batı kültürü dayatılmış, nesillerini İslam dininden soyutlama muamelesine tabi tutmuşlardır. Medya, Televizyon ve İnternet gibi sosyal iletişim ağları genel anlamda bu hedefe yönelik kullanılmakta, Müslümanları öz kimliklerinden tecrit edip ne din ne ahlak tanımayan, sadece şehveti için çalışıp şehveti için yaşayan tüketici bir nesil haline getirmektedir. Okullar, eğitim kurumları batı standartlarına göre ayarlanmış, genç nesilleri dinden soyutlama ve imandan uzaklaştırma üzere programlanmıştır. Devlete bağlı din öğreten müesseseler, tahrif edilmiş bir din öğretmekte, hakkı gizlemekte, tağutların siyasetlerine dokunmayan ve onları meşru göstermeye yönelik ortamlar oluşturmaktadırlar. Ümmetin genel anlamda ilim taşıyıcıları olan hocaları, var olan tağuti sistemlerin gölgesinde tağutları kızdırmadan hatta bazılarıda tağutları meşru göstererek Allah’u Teâlâ’nın ayetlerini gizlemekte ve manalarını tahrip etmektedirler. Sadık olan Rabbani alimlerin haykırışlarını baskılar ve hapishaneler yoluyla boğmaya çalışmaktadırlar. İslam ahkamı olan şeriat kaldırılmış, yerine beşer ürünü olan kafirlerin koydukları yasa ve kanunlar getirilip hakim kılınmıştır. Mahkemelerde geçerli olan kanunlar ilahi değil beşeri kanunlardır. İnsanların müracaat ettikleri mahkemeler, Avrupa’dan alınan kanunlar ile hükmetmekte, davalar İslam ahkamına göre değil, Avrupa’dan alınmış beşer ürünü küfür kanunlarına göre ayarlanmıştır. İslam’ın ahkamı kaldırıldıktan sonra din ile devlet işlerini birbirinden ayıran, dokunulmazlık ve kutsallık kazandırılan “Ladinilik” olan Laiklik ilkesi getirilip konmuştur. İtiraz edenler bu ilke mucibince cezalandırılmaktadır. Siyaset, başkanlık, yönetim, seçim v.s yine Avrupa’dan alınmış küfrün dini olan ve hâkimiyeti Allah’a değil de halka veren Demokrasi sistemine göre düzenlenmiştir. Ticarette ve sosyal yaşamda hâkim olan İslam değil, beşer ürünü kanun ve kurallardır. Buna binaen içki, faiz, zina ve her türlü haramlar serbest kılınırken, hatta serbest bırakmanın bir adım ötesinde, devlet içki ve sigarayı üretirken, genel evleri açıp ve bankalar kurarken, bunun tam aksine İslam’a göre helal olan birçok şey ise yasaklamıştır. Asayiş ve emniyet güçleri Allah’a gece gündüz isyan eden, dininden irtidat eden, dinimizle ve kitabımızla alay eden kafirleri korurken, Allah’ın dinini hâkim kılmak isteyen davetçi ve mücahitleri baskı altında tutmakta, onlar hakkında casusluk ve bilgi toplama faaliyetleri yürüterek tezgahlanmış davalarla hapishanelerde ömürlerini çürütmektedirler. Silahlı Kuvvetler Allah yolunda cihad eden, zulmü ve küfrü engelleyen değil, ABD ve İsrail’e destek veren, İslam’a ve Müslümanlara karşı savaşan NATO’nun emrine amade, Laikliğin hamisi olmuştur. Bugün silahlı kuvvetler, Müslümanların zerre kadar hakkını savunmazken her türlü güç ve imkanlarını Yahudilerin, Hristiyanların, Masonların ve Laiklerin korunması uğrunda harcamaktadır. Allah’ın Müslümanlara ikram ettiği petrol, doğalgaz ve madenler dışarıdan asli kâfirler ve içeriden mürtedler tarafından el konmuş, yer altı ve yer üstü zenginlikleri yağmalanmakta, hatta bu servetler İslam evlatlarının Batılılaştırılmasında yani Allah’ın hak dini olan İslam’ın yok edilmesi ve küfrün kuvvetlendirilmesinde, çokça karakol ve hapishane inşa edilmesinde ve emniyet güçlerini çoğaltmakta kullanılmaktadır. Ümmetin sayılamayacak sıkıntıları karşısında yüzlerce değişik cemaat irşat, tebliğ ve cihad çalışması yürütmektedirler. Ancak ne yazık ki bu cemaatlerin birçoğu yanlış temeller üzere kurulmuştur. Birçoğunun temelinde tasavvuf, particilik, akılcılık ve bid’atler bulunmaktadır. Eskilerden parti ile ilişkisi olmayan, İslam’ın parti yoluyla hakim olamayacağını ve particiliğin yanlış olduğunu söyleyen bir çok cemaat ve ilim ehli bugün partileşme sürecine girmiş, özelliklede Ak Partiyi destekler vaziyete gelmişlerdir. Ümmetin kaynakları, zekatları, sadakaları ve enerjisi maalesef birçok yanlış yolda harcanmasıyla heba olmaktadır. Bazı cemaatler samimi olarak başlamış, daha sonra dünyevileşip işi menfaat ve çıkara dönüştürmüştür. Ümmet yıllarca partilerle oyalandı. Ama senelerdir sürdürdükleri sözde İslami partilerin bu çalışmaları, İslam davasına hiçbir fayda getirmemiş, sözde içeriden ıslah yoluna girip İslam’ı tedricen hakim kılacaklarını iddia ederlerken, bu zamana kadar tağuti sistemlerin anayasalarında binlerce kanundan bir elin parmakları kadar kanunu bile İslamileştirdikleri görülmemiştir. Bu partiler iyiye doğru gideceklerine her gün yeni yeni tavizlerle sürekli İslam sahasından uzaklaşmaktadırlar. Particilerde İslam’ın, tevhidin, Allah için dostluk ve düşmanlığın berrak hali iyice bunalmış ve bozulmuştur. Sadece bununla da kalınmamış kişiyi İslam dairesinden çıkaran amellere de bulaşmış ve şirke düşmüşlerdir. Piyasada var olan Tevhidi cemaatleri tahlil ettiğimizde maalesef büyük kısmının kalıplaştırmış oldukları bazı kurallarının olduğunu, hatta farkına varmadan kurallarını İslam’ın önüne geçirdiklerini, hocalarına karşı taassup içerisine girdiklerini, dinimizin en hassas meselelerinde ilmi yönden yetersiz ve ehliyetsiz kimselerin fetvaya karıştıklarını, ihtilaf fıkhını bilmedikleri için en ufak bir ihtilaf yaşadıklarında ya tekfir, ya bid’atçilik veya sapıklıkla karşı tarafı itham ettikleri ve dışladıkları bunun sebebiyle bir türlü vahdet oluşturamadıkları bunun aksine her geçen gün ihtilaflarla beraber gittikçe bölünüp yeni yeni grupların oluştuğunu görmekteyiz. Bu tevhidi cemaatlerde zamanla iki kutup oluştu. Ya tekfirde aşırılığa ve ölçüsüzlüğe doğru veya ircaya ve taviz vermelere doğru bir kayma oluşmuş ve bunun neticesinde gerek cemaatler gerekse cemaat içindeki gruplar arasındaki mesafe artmış ve ihtilaf derinleşmişdir. Özellikle Suriye cihadında bir kısım mücahidlerin acele edip şartların oluşmasını beklemeden ve ümmetin büyüklerine istişare etmeden devlet ve hilafet ilan etmeleri, mücahid safların arasında ihtilaf, bölünme ve birbirleriyle savaşma sebebi oldu. Bu kötü vaziyeti koz bilen küfür ehli, münafıklar ve İslam düşmanları Müslümanların arasına sürekli nifak tohumları serpmekte ve maalesef bazı Müslümanlar ilimden, basiretten ve takvadan uzak tasarruflarıyla buna alet olup yangına benzin dökmektedirler. Bu yetim olan ümmete karşı Yahudiler, Hristiyanlar, Budistler, Komünistler, Laikler ve münafıklar topyekün her bir taraftan saldırıya başladılar. Rafizi Şiiler ve Şia’nın sapık kollarından olan Nusayriler eskiden beri Sünni Müslümanlara karşı devam ettirdikleri düşmanlıklarını özellikle bu zamanda iyice fiile dökerek el ele verdiler, Pakistan’da, Afganistan’da, İran’da, Irak’ta, Suriye’de, Lübnan’da ve Yemen’de Sünni Müslümanları katletmekte ve Sünni İslam’ın yükselmemesi ve bir devletlerinin olmaması için var güçleriyle karşı koyup mücadele etmekte, Yahudi ve haçlıların Ortadoğu’da taşeronluklarını yapmaktadırlar. Peki bütün bu olumsuzluklara rağmen çözüm varmıdır varsa nedir? Bu musibetten nasıl kurtulabiliriz? Kurtuluş hangi yoldadır? Diye soru sorulursa cevap Allah’ın izni ve inayetiyle şudur: Allah-u Teâlâ bir ayetinde şöyle buyurmaktadır: “Bir toplum kendilerindeki özellikleri değiştirinceye kadar Allah, onlarda bulunanı değiştirmez.” (Ra’d Sûresi, 11) Ehle-i Sünnet Vel-Cemaatin büyük imamlarından İmam Malik (rahimehullah)’ın çok güzel bir sözü vardır: “Bu ümmetin ilki ne ile düzelmişse, sonu da onunla düzelecektir.” Allah-u Teâlâ’nın bizlere gönderdiği emanetlere yani Kur’an’a ve sünnete selefi salihin anlayışı üzere ihlas ve samimiyetle sarılmalıyız. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) efendimizin gerek İslam’ı yaşamada ve gerekse İslam’ı hakim kılmada izini adım adım takip etmeliyiz. Gerek eski ve gerek yeni sadık rabbani âlimlerimize saygı duymalı ve hak ettikleri konumu onlara vermeliyiz. Edebimizi bilip bilgiçlik taslamamalıyız. Müslümanları sevip ihlas ile kardeşliğin gerektirdiği hukuku yerine getirmeli, ümmetin menfaatlerini kendi menfaat ve bencilliğimizin önüne geçirmeliyiz. Dinimizi sağlam kaynaklardan öğrenmeli, öğrendiklerimizle amel etmeliyiz. Ebu Musab Es-Suri’nin dediği gibi “Cihad hem ferdin hemde ümmetin dinini korur” Allah yolunda temiz bir cihad etmeli, cihadımızda şeriat kurallarına son derece riayet etmeliyiz. Riayet etmezsek cihadımız haydutluğa ve yeryüzünde fesad yaymaya dönüşür. Çocuklarımızı Tağutların eğitiminden uzak tutup İslami terbiye ve öğretim vermeli, evlerimizi mescide ve medreseye çevirmeli, çocuklarımıza ibadet, dürüstlük ve amelde örnek olmalıyız. Çocuklarımızı ilme teşvik etmeli, medrese eğitimi almaları ve geleceğin davetçileri olmaları için yönlendirip destek olmalıyız. Bu şekilde davranırsak Allah’ın izni ve yardımıyla bu buhrandan kurtulur ve eski izzetimize dönmüş oluruz. Bu din Rabbani bir din olduğu için metodu da rabbani olmalıdır. Gayri İslami metodlarda çözümler aramamalıyız. İslam hemen hâkim olmaz. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) senelerce tevhidi ve dini tebliğ etti, sahabesini yetiştirdi, mücadeleler verdi, savaşlara girdi, eziyetler görüp zorluklara katlandı. Sonra Allah-u Teâlâ onu muzaffer kıldı. İslami çalışmalarımızda acele etmemeli, Allah-u Teâlâ’nın bizleri temizlemesi ve yardımı hak edenleri ortaya çıkarması için zorluk ve belalarla sınayacağını aklımızdan bir an olsun çıkarmamalıyız. “(Ey müminler! ) Yoksa siz, sizden önce gelip geçenlerin başına gelenler size de gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Yoksulluk ve sıkıntı onlara öylesine dokunmuş ve öyle sarsılmışlardı ki, nihayet Peygamber ve beraberindeki mü’minler: Allah'ın yardımı ne zaman! Dediler. Bilesiniz ki Allah'ın yardımı yakındır.” (Bakara Sûresi, 214) Kafirlerin oyunlarına aldanmamamız gerekir. Bize karşı savaşamadıkları ve zafer elde edemedikleri için bizleri tefrikaya, parçalanmaya ve birbirimizle savaştırmaya çalışmaktadırlar. Bizde İslam var olduğu müddetçe bizden razı olmayacaklar. Taktik icabı bazı İslami gurupları dışlayıp terörist ilan ederken, bazılarına iyi davranırlar. Bunda amaç Müslümanları birbirlerine soğutmak ve birbirlerine şüpheli gözlerle bakmalarına sebep olmak içindir. Bir ara ABD uçaklarının cihad beldelerini fark gözetmeksizin bombalamaları bunun açık delilidir. Allah-u Teâlâ, Efendimizin Ashab-ı Kiramını şu vasıflarıyla övmektedir: “Muhammed Allah'ın elçisidir. Beraberinde bulunanlar da kâfirlere karşı şedit (çetin), kendi aralarında merhametlidirler. Onları rükûya varırken, secde ederken görürsün. Allah'tan lütuf ve rıza isterler. Onların nişanları yüzlerindeki secde izidir. Bu, onların Tevrat'taki vasıflarıdır.” (Fetih Sûresi, 29) Ashabı, Ashab yapan düşman olan kafirlere şiddet, cihad ve sertlik göstermeleri, Müslümanlara merhamet, yumuşaklık ve yardım etmeleri, gece abid gündüz mücahid olmaları idi. Maalesef biz Müslümanlar bu vasıfların büyük bir kısmını yitirdik. Kafirlere yumuşak ama birbirimize şiddet gösterir olduk. Çenemiz kuvvetli olunca konuşmalarımızı dinleyen bizi ibadette Fudayl Bin İyad, cihadımızda Abdullah Bin Mübarek, ilmimizde Muhammed Bin İdris Eş-Şafii (rahimehumullah) zanneder. Satırlarımı Allah-u Teâlâ’nın emir ve nasihatıyla bitiriyorum: “Ey iman edenler! Allah'tan, O'na yaraşır şekilde korkun ve ancak müslümanlar olarak can verin. Hep birlikte Allah'ın ipine (İslâm'a) sımsıkı yapışın; parçalanmayın. Allah'ın size olan nimetini hatırlayın: Hani siz birbirinize düşman kişiler idiniz de O, gönüllerinizi birleştirmişti ve O'nun nimeti sayesinde kardeş kimseler olmuştunuz. Yine siz bir ateş çukurunun tam kenarında iken oradan da sizi O kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle açıklar ki doğru yolu bulasınız. Sizden, hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü meneden bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir. Kendilerine apaçık deliller geldikten sonra parçalanıp ayrılığa düşenler gibi olmayın. İşte bunlar için büyük bir azap vardır.” (Ali İmran Sûresi, 102-105) Allah’ım bu hayırlı ümmete birlik ver. Hakkı hak gösterip tabi olmayı, batılı batıl gösterip içtinap etmeyi cümlemize nasip eyle. Allah’ım Müslümanların kalplerini ve amellerini ıslah eyle. Yardımını, rahmetini esirgeme. Âlimlerini ve Salihlerini muhafaza et, Mücahidlerin ayaklarına sebat ver. Haksız akan kanları durdur. Tevhid ve İslam üzere toplanmayı nasip eyle. Müslümanları parçalayan, sömüren ve zulmeden kafirleri kahr-u perişan eyle. Amin. Davamızın sonu âlemlerin rabbi olan Allah’a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

بسم الله الرحمن الرحيم Hamdın tamamı "(Ey Muhammed), Allah'a ve Ahiret gününe inanan bir toplumun, -babaları, oğulları, kardeşleri yahut akrabaları da olsa- Allah’a ve Rasûlüne düşman olanlarla dostluk ettiğini göremezsin..." (Mücadele Sûresi, 22. Ayet) diye buyuran Allah (azze ve celle)’yedir. Sadece O’na ibadet eder sadece O’ndan yardım dileriz. Salât ve selâmda "Kim bizden başkasının sünnetiyle amel ederse bizden değildir." (Sahihu’l Cami, 5439) diye buyuran Muhammed Mustafa (sallallahu aleyhi ve sellem)’in üzerine, o’nun temiz pak ailesine, al ve ashabına ve onlara doğruluk ve güzellik üzere tabi olan Müslümanlara olsun. Müslümanlar Yahudi ve Hristiyanlara muhalefet etmek, onları sevmemek, onları dost edinmemek, onlara düşman olup buğz etmekle emr olunmuşlardır. Yine Müslümanlar gerek Yahudi ve Hristiyanlığın gerekse tüm beşeri ideolojilerin kutladığı ve kendilerince çeşitli batıl değerler atfettikleri bayramlardan gün ve gecelerden de beri olmakla emr olunmuşlardır. Bu durum Kur’an ve sünnette çok açık bir meseledir. Allah (azze ve celle) şöyle buyurur. “Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hristiyanlar da asla senden razı olmayacaklardır.” (Bakara Sûresi, 120. Ayet) “Ey iman edenler! Yahudileri ve Hristiyanları dost edinmeyin. Zira onlar birbirinin dostudurlar (birbirinin tarafını tutarlar). İçinizden onları dost tutanlar, onlardandır.” (Maide Sûresi, 51. Ayet) Önderimiz Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)’de şöyle buyurmuştur. “Bizden başkasına benzeyen bizden değildir. Yahudilere ve Hristiyanlara benzemeyin.” (Sahihu’l Cami, 5434) Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: "Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Medine'ye geldiğinde Medinelilerin iki (bayram) günleri vardı. O günlerde oynayıp eğlenirlerdi. "Bu iki gün(ün mana ve mahiyeti) nedir?" diye sordu. "Biz cahiliye devrinde bu günlerde eğlenirdik!" dediler. Aleyhissalatu vesselam: "Allah, bu iki bayramınızı onlardan daha hayırlı diğer iki günle değiştirdi: Kurban bayramı, Fıtır bayramı" buyurdu..." (Ebu Davud, Salat 245, (1134); Nesai, Iydeyn 1, (3, 179) Evet yukarıda zikredilen tüm ayet ve hadislerin tefsir ve yorumlarına bakıldığında açıkça görülecek ki kâfirlere benzemek onları dost edinmek çeşitli vesilelerle gerçekleşmekte hatta kişi bu fiilin farkına dahi varamamaktadır. İşte kâfirlere benzeme onların bayramlarına iştirak etme günlerinden birinin arifesindeyiz. 14 Şubat Sevgililer Günü. Bu günün geçmişi hakkında çeşitli rivayetler mevcut olsa da değişmeyen tek hakikat bu günün İslâm’dan olmadığı gerçeğidir. Tamamen Hristiyanlara has bir gün olmasına karşın içlerindeki İslâm’a olan, bitmek bilmeyecek kinlerinden ötürü Müslümanların arasına da soktukları, onları kendilerine benzettikleri, İslâmî kimliklerinden uzaklaştırdıkları, israfa sürükleyip bu bağlamda sömürdükleri, aile yapısının bozulduğu, toplumun ahlâk değerlerinin hiçe sayılıp bir kenara atıldığı günün adıdır 14 Şubat. Evet, 14 Şubat sevginin sevgiliye gösterilmesi adına her türlü rezilliğin ve ahlâksızlığın işlendiği, İslâm’ın haram kıldığı içki ve zinanın alenen sergilendiği günün adıdır. Öncelikle İslâm aralarında nikah akdi bulunmayan iki karşı cinsi bir arada tutmaz, dolayısıyla İslâm’da sevgili kavramı sadece evli çiftler için kullanılabilir. Hal böyle olunca da eşlerin birbirlerine sevgilerini göstermek veyahut hediyeleşmek için özel bir güne ihtiyaçları yoktur. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in hediyeleşmek üzerine sözlerine baktığımızda bu eylemin yıl içinde sürekli yapılabileceği, hediyeleşmek için özel bir günün sünnetede muhalefet olucağı açıkça görülecektir. -Musâfaha edin, musâfaha kini, kırgınlığı giderir. Hediyeleşin, çünkü hediye, sevgiyi artırır, düşmanlığı giderir. [İbn-i Asakir] -Hediyeleşin, çünkü hediye, aradaki muhabbeti artırır. [Beyhaki] -Hediyeleşin, çünkü hediye, dostluğu artırır, kini, düşmanlığı giderir. [Taberani, Ebu Nuaym] -Davete icabet edin, hediyeyi reddetmeyin! [Buhari] -Hediye, Allah-u Teâlâ’nın gönderdiği güzel bir rızktır. Hediyeyi kabul edin ve karşılığında daha güzelini verin! [Tirmizi] Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Biriniz kardeşini (Allah için) seviyorsa ona sevdiğini söylesin.” (Ebû Dâvud, Edeb (5124); Tirmizî, Zühd 54, (2393) Evet sevdiğimiz ister eşimiz ister anne ve babamız veya çocuklarımız olsun yılın herhangi bir gününde hediyede alabilir istediğimiz andada onlara olan sevgimizi cümlelere dökebiliriz. İslâm dini esasında sevgi dinidir. Allah ve Rasûlü’nü seviyoruz, tabi oluyoruz emirlerini yapıyor nehyettiklerinide terk ediyoruz. Müslümanları harekete geçiren şey Allah ve Rasûlü’ne olan sevgileridir. Sevgisinde kim ne kadar samimiyse Allah katındaki değeri o kadar yüksek olur. Evet sevgi bizim imanımızın hakikatininde bir ölçüsüdür. Allah (azze ve celle) şöyle buyurur; “(Rasûlüm!) De ki: Eğer Allah'ı seviyorsanız bana uyunuz ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.” (Al-i İmran Sûresi, 31. Ayet) Bir başka ayette de şöyle buyurur: “Peygamber, müminlere kendi canlarından daha yakındır.” (Ahzab Sûresi, 6. Ayet) Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlardır; “Sizden biriniz, beni anasından babasından, evlatlarından ve bütün insanlardan daha fazla sevmedikçe, tam anlamıyla iman etmiş olmaz.” (Buharî, iman 8; Müslim, iman 70) Evet imanımız Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e olan sevgimizle vardır yada yoktur. Çok yakın bir zamanda bildiğiniz üzere Peygamberimizin karikatürünü yapmak suretiyle Adem oğullarının en şereflisine hakaret etti kâfirler. Allah (azze ve celle)’ye hamd olsun ki ümmetin iki korkusuz yiğiti sevgilerini canlarını feda etmekle gösterdiler.1 Rabbim onları Firdevs cennetiyle mükafatlandırsın. Evet en sevdiğimize hakaret edenlere buğz etmeli onlara düşmanlık beslemeliyiz. Ebû Zerr (radıyallahu anhu)’dan rivayetle, Allah Rasûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyuruyorlar: “Amellerin en üstünü Allah için sevmek ve Allah için buğz etmektir.” Heyhat! Gel gör ki bu olayın akabinde Peygamberimize sahip çıkmak için sokaklara düşen bu halk yarın da kâfirlere has olan “Sevgililer Günü”nü kutlamak için sokağa dökülecek. Çeşitli eğlencelerle uğraşların peşinde koşacak, maddi harcamalar yaparak kendini zora sokacak ve hertürlü rezillik ve kepazeliğin kaynağı olacak. Rabbim bizi bu tür pisliklerden muhafaza buyursun. Hakkı hak olarak görmeyi ve tabi olmayı batılıda batıl olarak görüp içtinap etmeyi nasip etsin. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd etmektir. 1- Yazı sahibi 7 Ocak 2015 Charlie Hebdo saldırısından bahsediyor. Zekeriya Ahmed

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Allah Teâlâ şöyle demiştir: اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ “Onlar (ehl-i kitap), Allah’ın dışında alimlerini ve rahiplerini rabler edindiler. Meryem oğlu Mesîh’i de. Halbuki onlar sadece tek bir ilaha ibadet etmek ile emrolunmuşlardı. Ondan başka ilah yoktur. O, bunların ortak koştukları her şeyden münezzehtir.” Ahmed ve Tirmizî’nin (rahimehumallah) naklettikleri bir rivayette şöyle geçmektedir: “…Adiyy b. Hâtim (radiyallahu anh), boynunda gümüşten (başka bir rivayette: altından) bir haç olduğu halde Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in yanına girdi. O sırada Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bu ayeti okuyordu. Adiyy (radiyallahu anh) diyor ki: “Dedim ki: “Bunlar onlara ibadet etmediler ki!” Bunun üzerine Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle dedi: “Hayır (ibadet ettiler.) Çünkü onlar bunlara helali haram, haramı da helal kıldılar ve bunlar da onlara tabi oldular. İşte bu, bu kimselerin onlara ibadetidir.” Ebu’l-Bahterî (rahimehullah) şöyle demiştir: “Huzeyfe (radiyallahu anh)’a denildi ki: “Allah Teâlâ’nın: “Onlar Allah’ın dışında alimlerini…edindiler” ayeti hakkında ne dersin?” O da şöyle dedi: “Bunlar onlar için oruç tutmuyorlardı, onlar için namaz kılmıyorlardı. Ancak onlar bu kimselere herhangi bir şeyi helal kıldıkları zaman onu helal olarak kabul ediyorlardı. Yine onlar Allah Teâlâ’nın kendileri için helal kıldığı bir şeyi bunlara haram kıldıkları zaman onu haram olarak kabul ediyorlardı. İşte bu, onların rab edinilmesi idi.” Rabî’ b. Enes’in (rahimehullah) aktardığına göre Ebu’l-Âliye’nin (rahimehullah) şu söyledikleri, ayetin daha iyi anlaşılmasına yardımcı olmaktadır: “Ebu’l-Âliye’ye: “İsrailoğulları’ndaki rab edinme nasıldı?” diye sordum. Şöyle dedi: “Onlar şöyle söylediler: “Onlar bize her neyi emrederlerse onu yapar, neyden de bizi alıkoyarlarsa ondan kaçınırız.” Halbuki bu kimseler, Allah Teâlâ’nın kitabında emrolundukları ve nehyolundukları şeyleri buluyorlardı (bunları görüyor ve biliyorlardı.) Böylece bu kimseler, adamların öğütlerine uydular ve Allah Teâlâ’nın kitabını arkalarına attılar.” (İbn Cerîr et-Taberî bunu tefsirinde rivayet etmiştir.) Buraya kadar naklettiklerimizden anlaşılıyor ki ehl-i kitap, alimlerini ve rahiplerini aşırı bir şekilde ta’zim etmişlerdi. Öyle ki, dinlerinin, alimlerine ve rahiplerine Allah Teâlâ’nın hükümlerinden istediklerini değiştirme yetkisi verdiğine inanıyorlardı. Yani ehl-i kitap, alim ve rahiplerinin mutlak/kayıtsız şartsız helal-haram belirleme haklarının olduğuna inanarak onları rab edinmişler, bu şekilde onları mutlak helal-haram belirlemeye tek yetkili olan Allah Teâlâ’ya ortak koşmuşlardı. Ancak ehl-i kitap, ibadetin ne anlama geldiğini doğru bilmedikleri için bu inançlarının Allah’tan başkasına ibadet etmek (şirk) olduğunu bilmiyorlardı. Buna rağmen Allah, onların bu cehaletini mazeret olarak kabul etmeyip, bu itaatleri sebebiyle kendisi dışında rabler edindiklerini bildirmiştir. Günümüz laiklerin ve demokratların durumu da böyledir. Onlar şirkten uzak, sadece Allah’a ibadet eden Müslümanlar olduklarını iddia etmekle birlikte, İslam şeriatının bildikleri açık hükümlerinden bir ya da daha fazlasının kanunen yürürlükte olmaya elverişli veya gerekli olmadığına, bunun yerine başka hükümlerle hükmedilmesinin doğru/gerekli veyahut caiz olduğuna inanmakta, böylelikle Allah’ın hükümlerine aykırı başka hükümler belirleyen kimseleri rabler edinmekte, onları Allah Teâlâ’ya ortak koşmaktadırlar. Dolayısıyla laikler ve demokratlar ayetin kapsamına girmektedirler. Fakat kayıtsız ve şartsız egemenlik yetkisinin sadece Allah Teâlâ’ya ait olduğuna inanmalarıyla beraber demokratik seçimlere katılanlar ise -kimilerinin iddia ettiği gibi- bu ayete dahil olmazlar. Bu kimselerin seçimlere katılmak suretiyle şirke düşmüş olduklarını bu ayet değil, başka deliller ifade etmektedir. Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Tevbe suresinin şu açık, net ve kendilerine karşı zafer vadiyle sonlandırılmış ayetlerinde Allah (celle zikruhû) şöyle diyor: كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (7) كَيْفَ وَإِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ (8) اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (9) لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ (10) فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَنُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (11) وَإِنْ نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ (12) أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (13) قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ (14) وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَيَتُوبُ اللَّهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (15) أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (16) Müşriklerin Allah’ın ve Rasûlü’nün katında nasıl (güvenilir) bir ahdi olabilir!? Lakin Mescid-i Harâm’ın yanında ahitleştiğiniz (ve ahdi bozmamış) müşrikler ise müstesnadır. Şu halde (o anlaşmalı olanlar) size karşı (ahitleri üzere) doğru oldukları müddetçe sizde onlara karşı doğru olun. Şüphesiz ki Allah (ahdi bozmaktan) sakınanları sever. Nasıl (ahitleri) olabilir ki! Şayet size üstün gelseler hakkınızda ne bir yakınlık ne de bir ahit gözetirler. Ağızlarıyla (güzel konuşmayla) sizi razı ederler, halbuki kalpleri ise (söylediklerini yerine getirmeyi) reddeder. Onların çoğu yoldan çıkmış (ahdi bozan) kimselerdir. Allah'ın ayetlerine karşılık az bir değeri (dünya metaını) satın aldılar da (insanları) O'nun yolundan alıkoydular. Gerçekten onların yapıyor oldukları şey ne kötüdür! Bir mümin hakkında ne bir yakınlık ne de bir ahit gözetirler. Onlar haddi aşanların ta kendileridir. Şayet (küfürden) tevbe eder, namazı kılar ve zekatı verirlerse artık onlar dinde kardeşlerinizdir. Biz ayetleri bilen bir topluma açıklıyoruz. Eğer ahitlerinden sonra yeminler(le sağlamlaştırılmış ahitler)ini bozarlar ve dininizi kötülerlerse bu durumda küfrün önderlerine karşı savaşın. Çünkü onlar hiçbir yeminleri (ahitleri) olmayanlardır. (Onlara karşı savaşın ki) umulur ki (dininizi kötülemeyi) bırakırlar. (Ey müminler!) Yeminlerini (ahitlerini) bozmuş, Rasûlü (yurdundan) çıkarmaya azmetmiş ve size karşı (savaşa) ilk önce başlamış bir topluma karşı savaşmayacak mısınız? Yoksa onlardan korkuyor musunuz? Eğer (gerçek) müminler iseniz bilin ki Allah kendisinden korkmanıza daha layıktır. Onlarla savaşın ki, Allah sizin ellerinizle onlara azab etsin, onları rezil etsin, onlara karşı size yardım etsin ve mümin bir toplumun kalplerine şifa versin. Ve kalplerindeki öfkeyi gidersin. Allah dilediğine tevbe etmeyi nasib eder. Allah bilendir, her işinde bir hikmet olandır. Yoksa siz, Allah sizden cihad eden ve Allah, Rasûlü ve müminlerin dışında (müşriklerden) bir dost/sırdaş edinmeyenleri bilmeden (bildiklerini ortaya çıkarmadan musibetsiz ve imtihansız) bırakılacağınızı mı sandınız? Allah yaptıklarınızdan haberdardır. (Tevbe 7-16) 1) “Müşriklerin nasıl bir ahdi olabilir!?” Bu kafirler ve özellikle de çok büyük tuzakların sahibi Amerika’nın bir ahdinin olması nasıl mümkün olabilir!? Halbuki bunlar ahdi bozan kimselerdir. Allah (subhânehû)’nun dediği gibi: “Allah katında canlıların en şerlisi kafirlerdir. Onlar ki artık iman etmezler. Onlar, kendileriyle ahitleştiğin, sonra her defasında (Allah’tan) korkmadan ahitlerini bozan kimselerdir.” (Enfâl 55-56) 2) “Nasıl (ahitleri) olabilir ki! Şayet size üstün gelseler hakkınızda ne bir yakınlık ne de bir ahit gözetirler.” Amerika’nın ve Amerika ile beraber olan haçlı ve kindar batının durumu da böyledir. Şayet Müslümanlara karşı üstünlük sağlasalar, onlara galib gelseler vallahi onlar hakkında asla ne bir yakınlık ne de bir ahit gözeteceklerdir. (Ayetteki “yakınlık” diye tercüme ettiğimiz) الإلّ kelimesi bir görüşe göre “Allah Teâlâ’nın bir ismi”dir, başka bir görüşe göre bunun manası “ahit”tir, diğer bir görüşe göre ise manası “yakınlık”tır. İbn Cerîr et-Taberî (rahimehullah) kelimenin bu manaların hepsini kapsadığını tercih etmiştir. İşte Amerika da böyledir. Allah Teâlâ’ya iman etmez, O’nu ve kutsallarını gözetmez. Hatta tahrif edilmiş şeriatlarına karşı bile böyle davranır. Yine Amerika, ne Müslümanların ahdini ne de kendisine en yakın olanları gözetir. Amerika şayet -Allah takdir etmesin- üstünlük sağlasa, galip gelse vallahi dost devletlerle olan anlaşmalarını bile gözetmeyecektir. Yine bu devletlerin kendisine yaptıkları hizmetleri gözetmeyecektir, hatta mazeretlerini bile! Niçin bunu anlamıyorlar ki! Onlara ne oluyor ki Amerika’ya yardım etmede hızlı davranıyor ve ecellerine doğru acelece gidiyorlar (kendi mezarlarını kazıyorlar)!? 3) “Ağızlarıyla (güzel konuşmayla) sizi razı ederler, halbuki kalpleri ise (söylediklerini yerine getirmeyi) reddeder. Onları çoğu yoldan çıkmış (ahdi bozan) kimselerdir.” Amerika İslam’a karşı savaşmadığı ve İslam’a saygı duyduğu gösterişinde bulunmuştur. Keza batı devletleri de böyledir. Lakin kalpleri ise bunu en şiddetli şekilde reddetmektedir. Onlar fısk ve fücur erbabıdır. 4) “Allah'ın ayetlerine karşılık az bir değeri (dünya metaını) satın aldılar da (insanları) O'nun yolundan alıkoydular. Gerçekten onların yapıyor oldukları şey ne kötüdür!” Taberî (rahimehullah) tefsirinde şöyle demiştir: “Allah (celle senâuh) diyor ki: Allah’ın size -ey müminler- kendilerini nerede bulursanız öldürmeyi emrettiği bu müşrikler, Allah’ın kendilerine karşı delil olarak getirdiği hüccetlerine tabi olmayı terketmelerine mukabil basit bir karşılığı, az bir dünya metaını satın aldılar.” Hakeza Amerika da Allah’ın menhecinden yüz çevirdi ve tahrif edilmiş olmasına rağmen Hristiyanlıkla bile oynadı. Ne kadar da tahrif etmiş olsalar da Hristiyanlık, dinsizliği, suçları ve eş cinselliği kabul etmemektedir. (Sadece Amerika’da 20 milyondan fazla eş cinsel bulunmaktadır. Şeyh Nâsır el-Fehd’in التبيان في كفر من أعان الأمريكان isimli kitabına bak. O, Amerika’nın fesadından ve ifsadından belgeli birçok örnek toplamıştır.) “O'nun yolundan alıkoydular.” Amerika ancak maslahatları ile uyum içinde olan Amerikan bir İslam ister. Kim Amerika’daki İslam’a davet özgürlüğünün Amerika’nın Allah’ın yolundan alıkoymadığını gösterdiğini zannederse, o kimse alıkoymayı tek bir surette sınırlandırmış demektir. Gerçek anlamda alıkoyma, güç yetirdiği her şeyle; tuzağıyla, müttefikleriyle, silahıyla her bir İslami güce karşı savaştığı zamandır. Bosna örneği ancak bu kabildendir. Bu konuda örnekler çoktur. 5) “Bir mümin hakkında ne bir yakınlık ne de bir ahit gözetirler. Onlar haddi aşanların ta kendileridir.” İbn Cerîr (rahimehullah) şöyle demiştir: “Allah Teâlâ diyor ki: Size -ey müminler- kendilerini nerede bulursanız öldürmeyi emrettiğim bu müşrikler şayet güçleri yetse bir müminin öldürülmesi hususunda ne bir bir yakınlık ne de bir ahitten sakınırlar. Diyor ki: Şu halde şayet size üstün gelseler ahdinizi korumayacakları/bağlı kalmayacakları gibi siz de ey müminler onların ahdini korumayın. “Onlar haddi aşanların ta kendileridir” Yani diyor ki: Onlar zulmederek ve saldırıda bulunarak hakkınızda kendilerinin olmayan şeylere geçenlerdir.” İşte -önceden geçtiği gibi- ahitlere, anlaşmalara, sözleşmelere riayet etmemesi hususunda Amerika da böyledir. Onlar daima saldırganlıkta başta bulunanlar listesindedir. “Onlar haddi aşanların ta kendileridir” 6) “Şayet (küfürden) tevbe eder, namazı kılar ve zekatı verirlerse artık onlar dinde kardeşlerinizdir. Biz ayetleri bilen bir topluma açıklıyoruz.” Müminler ve mücahiler böyledirler. Onlar herhangi bir devletten veya vatandan veya ırktan Müslüman olan kimseye sevinir ve onu kardeşleri olarak görürler. Birçok bölgede nice Amerikalı Müslüman cihad etmiştir. Hatta bu savaşta (Afgan cihadında) bile cihad etmişlerdir. Elhamdulillah hala bulunmaktadırlar. Dolayısıyla mücahidlerin meselesi intikam almak ve belli bir kafir taifeyi/taifeleri seçip onlarla savaşmak değildir. Onlar iddia ettikleri gibi bir sulta veya nefsin arzularını isteyenler değildir. Hiç dünyayı isteyen biri dünyayı boşar ve ölümü satın alır mı!? Mücahidler, amellerinin sadece Allah için, dinin yücelmesi ve ehlinin aziz kılınması için olmasına ve dinin tamamı Allah’a ait olsun (sadece İslam hakim olsun), Allah’ın kelimesi en yüce olsun diye çalışıyor/gayret ediyorlar. Şayet bu gaye cihadsız bir şekilde gerçekleşseydi buna razı olurlardı ki razı olmaları ve sevinmeleri de gerekir. Onlar bir kafir İslam’a girdiğinde onu kalplerine sokarlar ve onun için ruhlarını feda ederler. 7) “Eğer ahitlerinden sonra yeminler(le sağlamlaştırılmış ahitler)ini bozarlar ve dininizi kötülerlerse bu durumda küfrün önderlerine karşı savaşın. Çünkü onlar hiçbir yeminleri (ahitleri) olmayanlardır. (Onlara karşı savaşın ki) umulur ki (dininizi kötülemeyi) bırakırlar.” Burada Allah Teâlâ’dan ahdi bozanlara karşı savaşma emri vardır. Amerika’nın ahidleri bozduğunu ispatlayan birçok örnek zikretmiştik. “ve dininizi kötülerlerse” Amerika ne kadar da çok İslam’ı kötülüyor! Allah bunu onların dilleri üzerinden açığa çıkarmıştır. Nitekim onların günümüz medya araçları İslam’a ve Müslümanlara karşı kinlerini ve apaçık kötülemelerini dışarı vermektedir. “küfrün önderlerine karşı savaşın.” Küfrün hangi önderi Amerika’dan daha büyüktür!? “Çünkü onlar hiçbir yeminleri (ahitleri) olmayanlardır.” Vallahi Amerika’nın hiçbir ahdi yoktur. (Onlara karşı savaşın ki) umulur ki (dininizi kötülemeyi) bırakırlar.” Vallahi ancak cihad ile bırakacaklardır. Cihad edildiğinde Allah şerlerini engeller, batıllarını ve fikirlerini zayıflatır ve güçleri boşalır. Allah ihsanı ve cömertliğiyle bunu hızlandırsın. 8) “Yeminlerini (ahitlerini) bozmuş… bir topluma karşı savaşmayacak mısınız?” Geçtiği üzere Amerika’nın ahit bozması açıktır. Sonra onlar birçok bölgede bize karşı savaş başlatmışlardır. Bu bölgelerin en eskilerinden biri Filistin’dir. “Yoksa onlardan korkuyor musunuz? Eğer (gerçek) müminler iseniz bilin ki Allah kendisinden korkmanıza daha layıktır.” Bu Allah Teâlâ’dan, ‘nasıl kafirlerden korkarlar’ diye müminlere karşı bir kabul etmeyiştir. Niçin Amerka’dan korkuyoruz? Halbuki Kureyş, kuvvetinde, izzetinde, Araplara ve Arapların kendisine tabi olanlarına önderlik etmesinde ve diğer noktalarda günümüzde Amerika’ya benzetilebilecek bir durumdaydı. Ama buna rağmen Allah Teâlâ: “Yoksa onlardan korkuyor musunuz?” diyor! Bu reddediş, Amerika kafirinden korkmamaları için devletlere ve İslami halkalara da yöneliktir. “Eğer (gerçek) müminler iseniz bilin ki Allah kendisinden korkmanıza daha layıktır.” İbn Cerîr şöyle demiştir: “Allah, onlara karşı cihad etmeyi terketmeniz sebebiyle sizi cezalandırmasından korkmanıza ve size gazap etmesinden sakınmanıza -ancak Allah’ın izni ile olması müstesna- size ne bir zarar ne de bir fayda verebilecek bu müşriklerden daha layıktır.” 9) “Onlarla savaşın ki, Allah sizin ellerinizle onlara azab etsin, onları rezil etsin, onlara karşı size yardım etsin ve mümin bir toplumun kalplerine şifa versin.” İbn Cerîr şöyle demiştir: “Allah sizin ellerinizle onlara azab etsin” Yani diyor ki: Allah ellerinizle onları öldürsün. “onları rezil etsin” Diyor ki: Esaret ve mağlubiyet ile onları zelil kılsın. “onlara karşı size yardım etsin” Yani onlara karşı size zafer ve galibiyet versin. “ve mümin bir toplumun kalplerine şifa versin.” Diyor ki: Sizin ellerinizle bu müşrikleri öldürerek ve onları zelil kılmanız ve mağlup etmeniz ile Allah’a ve Rasûlune iman eden bir toplumun kalplerindeki hastalığı/derdi iyileştirsin. Bu hastalık, kafirlere karşı kalplerinde bulunan kızgınlıktır.” Vallahi Amerika da böyledir. Şayet ihlaslı bir şeklde, Allah Teâlâ’nın bize emrettiği cihad emrini alarak onlara karşı savaşırsak kesinlikle Allah bizim ellerimizle onlara azap edecek, onları rezil edecek, onlara karşı bize yardım edecek ve zulümlerinden, saldırılarından ve kibirlerinden tattıklarını tatmış mümin bir toplumun kalplerine şifa verecektir. 10) “Ve kalblerindeki öfkeyi gidersin.” Müminlerin kalplerindeki öfke koru, Amerika’nın kendini beğenme koru sönünceye, ateşleri dininceye kadar sönmeyecektir. Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. (Şeyh’in bu yazısı, “Tesâulât Havle’l-Harbi’s-Salîbiyyeti’l-Cedîde” isimli kitabından bir kesittir.) Tercüme: Ömer Faruk Şehid Şeyh Yusuf El-Uyeyrî

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Şeyh’in biri Mısır’a gidip piramitleri ziyaret etmiş. Firavunun mumyasını ziyareti esnasında ziyaretçilerden birisi o şeyhin mumyayla konuştuğunu işitmiş. Oturup onu dinlemeye başlamış. Şunları söylemiş: “Ey Firavun! Senden öğrendim! Ey Firavun! Sen bana 10 hikmet öğrettin: 1) Kıssandan öğrendim ki, Allah’ın kaderi hiç şüphesiz yerine gelmektedir. Sen bir Musa gelmesin diye binlerce çocuğu boğazladın, ama Musa geldiğinde O’nu kendi evinde büyüttün. 2) Kıssandan öğrendim ki, kalpler Allah’ın elindedir, insanların elinde değil! Musa’yı annesinin kalbinden mahrum bıraktığında Allah O’na karşı eşinin kalbini yumuşattı. Sen O’nu annesinden mahrum bırakmak istedin, ama Allah O’na annesinin yanında başka bir anne daha verdi. 3) Kıssandan öğrendim ki, birini bozması kimsenin imkanı dahilinde değildir. İçerisinde: “Ene Rabbukumu’l-A’lâ (Ben sizin en yüce Rabbinizim!)” dediğin sarayda Âsiye yan odada: “Subhâne Rabbiye’l-A’lâ (En yüce olan Rabbimi bütün noksanlıklardan tenzih ederim)” diyordu. 4) Kıssandan öğrendim ki, evler birer sırdır. Bir kadın ve kocasının bir çatı altında yaşayıp birbirlerine yabancı olmaları mümkündür. Eşler arasını toplayan kalbin kendisidir, çatı değildir! 5) Kıssandan öğrendim ki, bir ordu mü’min birini imanından geri çevirmekten aciz kalabilir. Ne ordun sihirbazları ürkütebildi, ne de kaynar yağın, kızının saçlarını tarayan kadını korkutabildi. 6) Kıssandan öğrendim ki, kan suya dönüşmez. Küçük bir kız kardeş: “Size… göstereyim mi?” dediği zaman kardeşini annesine geri döndürmüştü. Yine bir kardeş (Musa -aleyhisselam-), kardeşinin (Harun -aleyhisselam-) kendisinden daha iyi konuştuğunu itiraf etmeyi sıkıntı yapmayacak kadar asil/şerefli idi. 7) Kıssandan öğrendim ki, köleler cellatlarını kendi elleriyle yaparlar. Şayet kavmin çöküp seni bindirmeselerdi sırtlarına binmen mümkün olmazdı. 8) Kıssandan öğrendim ki, Allah bir kuluna yardım etmek istediğinde ona, önceden sadece üzerine dayanmaya ve koyunlarının yemesi için yaprak dökmeye yarayan bir asa ile de yardım edebilir. Ve Allah bir kulunu hezimete uğratmak istediğinde onu ordusunun içindeyken de hezimete uğratabilir. 9) Kıssandan öğrendim ki, yeryüzündeki her şey insanlar üzerinde işleyen, Allah üzerinde ise işlemeyen birer sebeptir. Normalde çocukları boğabilen o nehir bir postacı oldu ve içerisinde senin kendisini aradığın bir çocuğun olduğu sandığı sürerek sana taşıdı. Musa (aleyhisselam)’ın kavmi ancak gemilerle geçilebilecek denizi kuru bir yol olduktan sonra yürüyerek geçtiler. 10) Kıssandan öğrendim ki, yeryüzündeki her şey Allah’ın askerlerinden bir askerdir ve savaşın silahını seçen O’dur (subhânehû ve teâlâ).Sen ordunla geldiğin zaman Allah karşına o ordun gibi bir ordu getirmeye kadirdi, ama sen Allah’a bundan daha kolaysın. O seni, her canlıyı kendisinden yarattığı su ile öldürdü. Bir ve Kahhâr olan Allah’ı bütün noksanlıklardan tenzih ederim.” Ömer Faruk