Hamilelikte Bebeğin Hastalıklı Durumu

SORU Selamun aleykum hocam, Tağuti rejim beni kendisine askerlik yapmam için davet etti. Gitmediğim takdirde para cezası ki, geldi daha sonrasında ise zor kullanarak askerlik yaptıracaklar ellerinden kaçarsam hapis cezasını uygulayacaklar. Ben evli ve bir çocuk babasıyım. Allah ve Rasûlü benim durumum hakkımda neyi uygun görürlerdi? Lütfen delilleri ile bana dönün. Allah size rahmet etsin. Selamun aleykum. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Küfrün hâkim olduğu devlette askerlik yapmak caiz değildir. Kâfirleri dost edinmek haramdır. Bazı şekillerine göre küfürdür. Dostluğun en açık göstergesi, onu korumak, savunmak ve onun daimiliği uğrunda savaşmak ya da savaşa hazır olmaktır. Durum böyle olunca Allah’ın dinini hiçe sayan, küfür kanunlarıyla hükmeden, Allah ve Rasûlü’ne savaş açmış, İslam dini ile alay eden, memleketi ve zenginliklerini Yahudi ve Hristiyanlara peşkeş çeken, başta A.B.D ve müttefiklerini, İsrail ve bazı küfür devletlerini koruyan, mücahidlere karşı mürted guruplarını askeri, maddi ve manevi yönden destekleyen, Allah dostlarını hapislere atan, halkı İslam dininden uzaklaştırmak için her türlü vesileye yol açıp destekleyen kimselerin kuruluşlarında askerlik yapmak küfürdür. Hakiki bir ikrah olmadıkça orada bir Müslüman duramaz. İkrah bitince veya kurtulma yolu bulunca fazladan bir saniye bile durulmaz. Para cezası vermeleri ve polislerin gelip baskı uygulamaları hakiki ikrah konusuna girmez. Kaçma durumu oldukça gerçek ikrah yok demektir. Askerlik sorununda sıkıntı çeken kardeşlere Allah-u Teâlâ’nın şu ayetini hatırlatırım: “Kim Allah'tan korkarsa, Allah ona bir çıkış yolu ihsan eder. Ve ona beklemediği yerden rızık verir. Kim Allah'a güvenirse O, ona yeter. Şüphesiz Allah, emrini yerine getirendir.” (Talak, 2-3) Elimiz kolumuz bağlı ne yapabiliriz ki? Diyen kardeşlere de şu ayeti hatırlatırım: “Kendilerine yazık eden kimselere melekler, canlarını alırken: "Ne işde idiniz!" dediler. Bunlar: "Biz yeryüzünde çaresizdik" diye cevap verdiler. Melekler de: "Allah'ın yeri geniş değil miydi? Hicret etseydiniz ya!" dediler. İşte onların barınağı cehennemdir; orası ne kötü bir gidiş yeridir. Erkekler, kadınlar ve çocuklardan (gerçekten) âciz olup hiçbir çareye gücü yetmeyenler, hiç bir yol bulamayanlar müstesnadır. İşte bunları, umulur ki Allah affeder; Allah çok affedicidir, bağışlayıcıdır. Allah yolunda hicret eden kimse yeryüzünde gidecek birçok güzel yer ve bolluk (imkân) bulur. Kim Allah ve Rasûlü uğrunda hicret ederek evinden çıkar da sonra kendisine ölüm yetişirse artık onun mükâfatı Allah'a düşer. Allah da çok bağışlayıcı ve esirgeyicidir.” (Nisa, 97-100) Dinimiz uğruna firar etmek, hicret edip mekan değiştirmek, küfre teslim olmamak için mücadele etmek inşaAllah cihad amelinden sayılır. Allah-u A’lem. Rabbim yar ve yardımcınız olsun. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Selamun aleykum, İbni Abbas (radiyallahu anh)’ın Maide sûresi 44. ayeti hakkındaki görüşü nedir? Ve âlimlerin bir çoğuna göre isyan mıdır? Kanunlarını helal görse de görmese de kâfir olur diyen Abdullah Azzam ve Seyyid Kutup’tan başka muteber âlimler var mı? Maide sûresi 44. ayeti çoğunlukla haricilerin ortaya çıkardığı (bayraklaştırdığı) doğrumu? Allah razı olsun. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Muhterem kardeşim, asrımızda özellikle tağutları savunan ve onlara özürler arayan mürcie fırkası, Maide sûresi 44. ayeti yanlış tefsir edip Abdullah bin Abbas (radiyallahu anh)’ın söylemediği şeyi ona söylettiriyorlar. Bu ayetin tefsiri hakkında “Büyük küfrün altındaki küfürdür. Bu sizin vardığınız büyük küfür değildir” dediğini naklederler. Bu sözü iki yönden tahlil edebiliriz: Rivayet ve dirayet yönünden. Bir: Rivayet yönünden gelişi zayıftır. Rivayet zincirinde Hişam Bin Huceyr bulunmaktadır. Bu adamın rivayetlerini güvenilir hadis imamları zayıf görmüşlerdir. İmam Ahmed onun hakkında “O kuvvetli değildir” demiştir. İmam Mekki, İmam Yahya bin Said El-kattan ve İmam Ali Elmedini (rahimehullah) onun zaafı hakkında konuşmuşlardır. Aslen bu söz İbni Abbas (radiyallahu anh)’nun talebesi İmam İbni Tavus’tan gelmektedir. İki: Dirayet yönünden şunlar söylenebilir; Farz edelim bu rivayet Abdullah Bin Abbas’tan gelmiştir. Bu sözü Haricilerle tartışırken söylediği sözdür. Maide sûresi 44. ayetin tefsiri değildir. Çünkü bu ayet Allah’ın hükmünü değiştirmiş olan Yahudileri bahsetmektedir.  Hariciler Ali ve Muaviye (radiyallahu anhum) ve iki hakemi, Ebu Musa El’eşari ve Amr Bin El’as (radiyallahu anhum)’u bu ayetle Allah’ın hükümleriyle hükmetmediler diye tekfir ediyorlardı. Abdullah bin Abbas, onlara velev ki Allah’ın hükmüyle hükmetmeseler de kâfir olmayacaklarını günahkar olacaklarını beyan ediyordu. Bu ayetin tefsirinde ulemadan gelen küçük küfür anlamı da bu yöndedir. Yani bir şeriat kadısı, rüşvetten dolayı veya kayırmadan dolayı bir suçluya Allah’ın hükmünü uygulamasa, Allah’ın hükmünü ikrar ettiği müddetçe yani inkâr etmedikçe kâfir olmaz, günahkâr olur demişlerdir. Şunu da ekleyebiliriz: Sahabenin sözü başlı başına hüccet yani delil değildir. Hele hele onun sözü Kurana ve sünnete muhalif ise, sözü alınmaz. Kur’an-ı Kerim’de Allah-u Teâlâ, O’nun kanunlarını bırakıp başka kanunlar koyup onlarla amel eden kimselerin Allah’a ortak koştuklarını ve küfre girdiklerini birçok ayetinde beyan etmektedir. Şöyle buyurmaktadır: “Gerçekten şeytanlar dostlarına, sizinle mücadele etmeleri için telkinde bulunurlar. Eğer onlara uyarsanız şüphesiz siz de Allah'a ortak koşanlar olursunuz.” (En’am, 121) “Yoksa onların, Allah'ın izin vermediği bir dini getiren ortakları mı var?” (Şura, 21) “O, kendi hükümranlığına kimseyi ortak etmez.” (Kehf, 26) “(Yahudiler) Allah'ı bırakıp bilginlerini (hahamlarını); (hıristiyanlar) da rahiplerini ve Meryem oğlu Mesîh'i (İsa'yı) rabler edindiler. Halbuki onlara ancak tek ilâha kulluk etmeleri emrolundu. O'ndan başka ilah yoktur. O, bunların ortak koştukları şeylerden uzaktır.” (Tevbe, 31) “Sana indirilene ve senden önce indirilenlere inandıklarını ileri sürenleri görmedin mi? Tâğut'a inanmamaları kendilerine emrolunduğu halde, Tâğut'un önünde muhakemeleşmek istiyorlar. Halbuki şeytan onları büsbütün saptırmak istiyor.” (Nisa, 60) “Hayır, Rabbine and olsun ki aralarında çıkan anlaşmazlık hususunda seni hakem kılıp sonra da verdiğin hükümden içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın (onu) tam manasıyla kabullenmedikçe iman etmiş olmazlar.” (Nisa, 65) Şeriat kadılarıyla günümüzün küfür hükümleri ile hükmeden hakimleri bir birlerine karıştırmamak gerekir. Şeriat kadısı bir konuda Allah’ın hükmüyle inkardan veya hafife almaktan dolayı değilde dünyevi sebeplerden dolayı hükmetmezse günahkar olur. Ama günümüzün hakimleri, Allah’ın kanunlarını bir tarafa atmışlar her şeyde küfür kanunlarıyla hükmetmektedirler. Bu hal Maide sûresi 44. ayeti ayetin kapsamına girdiği gibi Nisa sûresi 60 ve 65. ayetlerin kapsamına da girer. Buna binaen böyle bir hakim ister inkar etsin ister etmesin tağutun kanunlarıyla hükmettiği müddetçe küfürdedir. İslam Şeyhi İbni Teymiye (rahimehullah) derki: “İcma bulunan konularda haramı helal eden veya helalı haram eden veya icma ile sabit olan kanunları değiştirirse fakihlerin görüş birliğiyle o kâfir ve mürted olur.” (Fetava 3/267) İbni Kesir (rahimehullah) derki: “Kim, son peygamber olan Abdullah oğlu Muhammed’e indirilmiş olan muhkem şeriatı bırakır ve neshedilmiş (Hükmü kaldırılmış) olan şeriatlere muhakeme olursa kâfir olmuştur!. Peki Yesa’ya (Cengizhan’ın koyduğu yasa) muhakeme olup onu şeriatın önüne geçirirse ne demeli!.. Kim böyle yaparsa Müslümanların (Âlimlerin) icmasıyla kâfir olmuştur!.” (Elbidaye Vennihaye 13/139) İbni Useymin (rahimehullah) derki: “Mallarda, kanlarda ve ırzlarda Allah ve resulünün hükümlerine muhalif hükümler koymak, dinden çıkaran büyük küfürdür. Bu konuda İslam âlimleri arasında bir ihtilaf yoktur.” (Fetava ve Resail İbni Useymin 6/161) Küfür kanunlarıyla hükmeden hakimlerin kâfir olacağını sadece Abdullah Azzam ve Seyyid Kutup (rahimehullah) değil bütün muteber ehli sünnet uleması söyler. Hariciler Maide sûresi 44. ayeti yanlış tefsir etme ve tatbik etmede meşhur oldukları gibi, tağutları inkar etmeyi ve onların küfür düzenlerini yıkmayı bir kenara bırakın, onları kurtarmaya ve meşru amirler olarak göstermeye çalışan Mürcie fırkası yanlış tefsirini bayraklaştırmışlardır. Rabbim cümlemizi hak yola hidayet etsin. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Selamun aleykum hocam, Biz bir işyeri açmayı düşünüyoruz satışları genellikle kredi kartı ile yapıyoruz. Dükkanımıza banka POS makinası koyduğumuzda durumumuz nedir? Ne tavsiye ediyorsunuz? Cezakeallahuhayren. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Sorunun kısaca cevabını verdikten sonra tafsilata gireceğim. Günümüzün faiz sistemli bankalardan POS cihazı alıp kullanmak caiz değildir. Faize ve haramlara bulaşma riski çok büyüktür. Uzak durmak gerekir. Muhterem kardeşim, bizler laik kapitalist küfür düzeninde yaşadığımız için muamele ettiğimiz devlet kurumların hiçbiri ve özel kurumların birçoğu muamelelerinde İslam’a yer vermezler. Bu sebeple yaptığımız her işin İslam’a göre hükmünü araştıracağız ve ona göre caizse yapacağız değilse kulluk vazifemiz icabı terk edeceğiz. Günümüzün bankalarının tümüne yakını, faiz almak ve vermek yönüyle Allah ve Rasûlüyle savaşa girmiş bulunmaktadırlar. Faiz almak ve vermek büyük günahlardan olup bu konuda Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) “Faiz yiyeni, yedireni, yazanı ve şahitlerini lanetlemiştir.” (Ahmed, Beyhaki) POS cihazı alıp kullanmak böyle mel’un bir müsseseyle muameleye girmek demektir. Edindiğim bilgiye göre herhangi bir bankadan POS cihazı alırken o bankayla sözleşmeye girilmektedir. O sözleşmeye girmeden bu cihazın ne anlama geldiğini öğrenelim: POS cihazı kredi kartlarının işlem yapabilmesi için sokulduğu cihazdır. Kredi kartı üreten her bankanın müşterilerine kolaylık olması ve menfaat elde etme amacıyla, üye işyerleri aracılığıyla POS cihazı ile hizmet vermektedir. Kredi kartı, bankaların ve bazı finansman kuruluşlarının müşterilerine verdiği, anlaşmalı Pos cihazı bulunan alışveriş noktalarında ödeme amaçlı veya banka ATM’lerinde nakit avans çekmek amaçlı kullanabilen, yapılan harcamaların aylık olarak bankaya tek seferde ya da taksitlerle ödenmek zorunda olunduğu, nakit paraya alternatif bir ödeme aracıdır. Kredi kartı kullanarak alışveriş yapanlar kartı veren bankaya borçlanmaktadır. Banka genel uygulamada 30’ar günlük dönemlerde hesap kesimi yapar ve bu dönem boyunca kart ile yapılan harcamaları müşteriye bildirir. Cetvelde bildirilen borç için müşteriye yaklaşık 10 günlük ödeme süresi tanınır. Bu süre sonunda ödenmeyen borç için banka günlük olarak gecikme faizi işletir. Genel anlamda POS cihazı ile işlem yapılınca üçlü bir koalisyon oluşur. Banka, kredi kartı kullanan müşteri ve POS cihazı bulunduran ticari kurum. Kredi kartı kullanma konusunun tafsiline girmeyeceğim. Ama hükmünü beyan edeceğim. Banka kredi kartını verirken iyilik (Maruf) etmek için değil müşteriyi faize düşürüp ondan para kazanma amacıyla verir. Müşteri alışveriş yaparken para ödemez, yerine banka kefil olur. Müşteri, bankanın belirlediği limit kadar harcama yapabilir. Belirlenen tarihte müşteri bankanın borcunu yatırmazsa, banka müşteri borcuna faiz koyar. Müddet geçtikçe ve borç ödenmediği sürede faizi artar ve borcu sürekli yükselir. Birçok Müslümanın kredi kartı belasına girdiğini, ödeyemediği borcundan dolayı faize bulaştığını hatta iflas edip ağır faiz altında ezildiğini duydum. Kredi kartı borcunu ödeyemeyen bazı avamdan halkın intihar ettiğini haberlerde işitiyoruz. Kredi karta israfa ve hesapsız harcamaya yol açtığı malumdur. Kredi kartı anlaşmaları İslam’a göre yapılmadığından dolayı hem İslam’a aykırı anlaşmalara imza atılıyor, hem de yüksek ihtimalle faize bulaşıyor. Borcunu haspel kader zamanında ödeyemezse veya unutursa bir kuruş dahi olsa faizini ödemek zorunda kalmaktadır. Kredi kartında mahzur olan şu noktayı da göz ardı etmemek gerekir. Altın ve gümüş alırken peşin parayla alınabilir, vadeli caiz değildir. Kredi kartı kullanan kişi vadeli alıyor ve İslami bir muhalefete girmiş oluyor. Sözün kısası bu yönüyle kredi kartı kullanmak caiz değildir. POS makinesi kullanan firma bu yönüyle kredi kartı kullanıcısına bu vaziyetle ortak olmuş oluyor. Müşterinin kart almasına sebep oluyor hem de kullanma olanağı sağlıyor. POS cihazı alırken anlaşmaya giriliyor. O anlaşmadan biri firma sahibine diyor ki: Müşterinin senden yapacağı alışverişin ücretini ben ödeyeceğim. Eğer belirlenen zamanda gelip paranı alırsan bir parandan kesmeyeceğim. Ama daha erken gelip alırsan paranın yüzde …. şu kadarını keserim. Bu muamele konusunda âlimler arasında caizliğinde ihtilaf vardır. Yani borç verdiğin kişi gelip sana diyor ki borcunu benden daha erken istiyorsan paranın şu miktarını keserim. Kabul edersen şimdi öderim. Ama tam istiyorsan zamanını bekle. Bu muamele âlimler arasında ihtilaf konusudur. Birçok âlime göre haramken bazı âlimler cevaz veriyorlar. Müslüman bu kapitalist laik sistemde POS cihazı kullanmadığı için çok sıkıntılar çekebilir, çok müşteri kaybedebilir. Ama şunu unutmamalıyız: Biz Müslümanız. Dinimizi dünyamıza değil, dünyamızı dinimize feda etmekle görevliyiz. Allah için bir şey terk edilirse, Allah-u Teâlâ daha hayırlısını mutlaka verecektir. Allah’tan korkanlara hem çıkış kapısı verecek hemde beklemedikleri yerlerden onları rızıklandıracaktır. Allah-u Teâlâ en doğrusunu bilendir. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Selamun aleyküm hocam benim sorum şu bebeğim doğduğunda iki ay emzirdim sonra emmedi ve bi başka bacı doğum yapmıştı onun sütüyle 3 sefer doyurdum sonra mama verdim şuan bir yaşında çocuklarımız süt kardes oldular mi ve benim bu oglumdan önce üç kızım daha var onlarda süt kardesler mi o bacının çocuklarıyla. Hayırlı günler hocam selâmetle.... CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem bacım, haram kılan süt akrabalığın kaç emmeyle sabit olduğu ulema arasında ihtilaf konusudur. Bir emme ve fazlasıyla diyenler var, üç ve fazlasıyla diyenler var, beş ve fazlasıyla ve on ve fazlasıyla diyenler vardır. Bu muhtelif görüşleri savunanlar hepsi kendi görüşünü savunacak delillere sahiptirler. Ancak bu görüşlerin içinde racih olan beş emme ve fazlasıyla süt haramlığının sabit olmasıdır. Bu görüşün delili İmam Muslim (rahimehullah)’ın Aişe (radıyallahu anha)’dan tahriç ettiği hadistir. Aişe (radıyallahu anha) şöyle demiştir: كَانَ فِيمَا أُنْزِلَ مِنَ الْقُرْآنِ عَشْرُ رَضَعَاتٍ مَعْلُومَاتٍ يُحَرِّمْنَ. ثُمَّ نُسِخْنَ بِخَمْسٍ مَعْلُومَاتٍ فَتُوُفِّىَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهُنَّ فِيمَا يُقْرَأُ مِنَ الْقُرْآنِ “Kuran’da nazil olanların arasında on malum emmenin haram kılması vardı. Sonra on malum emme beş malum emmeyle nesih olundu. Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) vefat etti ve (beş malum emme) hala Kuran’dan kırat edilenlerin arasındaydı.” Malum (bilinen) emmeden maksud emilen sütün çocuğun midesine indiği bilinmesidir. Dolayısıyla ulema çocuğun doyup memeyi kendisi bırakmasını bir emme olarak addetmiştir. Ebu Zekeriyya en-Nevevi (rahimehullah) şöyle diyor: “On emmenin beş emmeyle nesih edilmesi çok geç nazil oldu. O kadar ki Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) vefat etti ve bazıları, kendilerine nesih olunmuş olması henüz ulaşmadığından ötürü hala beş emmeyi Kuran olarak tilavet ediyorlardı. Sonra kendilerine (tilavetin) nesih edildiği ulaştığında onu tilavet etmeyi bıraktılar ve tilavet edilmeyeceği hususunda icma ettiler. Nesih üç türdür: Birincisi, hükmün ve tilavetin nesih edilmesi. Mesela on emme de olduğu gibi. İkincisi, tilavetin nesih edilmesi ama hükmün baki kalması. Mesela beş emme de veya “Şeyh ve seyha zina ettiklerinde onları recm edin” de olduğu gibi. Ve üçüncüsü, hükmün nesih edilmesi ama tilavetin baki kalması. Ekser olan budur.” (Şerhu’n-Nevevi ala Sahihi Muslim, 5/183) Binaen aleyh süt haramlığını sağlayan emme adedi evvela on bilinen emme idi. Sonra on emme beş emmeyle nesih edilmiştir. Ve sonra beş emme hükmünü beyan eden ayeti kerimenin tilaveti de nesih edilmiştir. Lakin hükmü nesih edilmemiştir. Tilavetin nesih edilişi o kadar geç nazil olmuştur ki, yani Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in vefatına o kadar yakın denk gelmiştir ki bazı sahabeler bundan haberdar olamamışlardır ve beş emmeyi içeren ayeti tilavet etmeye devam etmişlerdir. Sonra tilavetinin nesih edildiğinden haberdar olunca bırakmışlardır. Binaenaleyh süt haramlığını sağlayan emme sayısı aynı recm hükmünde olduğu gibi tilaveti nesih edilmiş ama hükmü baki olan ayetlerdendir. Ve İmam Malik, İmam Ahmed, İmam Ebu Davud, İmam en-Nesei, İmam el-Hâkim (rahimehumllah)’ın hepsinin Aişe (radıyallahu anha)’dan rivayet ettikleri hadiste Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Sehle binti Suheyl (radıyallahu anha)’ya evlatlığı Salim ile aralarında mahremliğin oluşması için “Onu emzir” buyurmuştur. Sonra onu beş defa emzirmiştir ve böylece sütoğlu olmuştur. İmam Malik, İmam Ahmed ve İmam ibni Hibban (rahimehumullah)’ın rivayetinde Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) “Onu beş kez emzir. Böylece sütünle haram olur” buyurmuştur. Ve İmam ed-Derakutni (rahimehullah) sahih senetle Aişe (radıyallahu anha)’nın “Beş bilinen emzirmeden azı haram kılmaz” dediğini rivayet etmiştir. Bu Ummu’l-Muminin Aişe ve Abdullah ibni Zubeyr (radıyallahu anhum)’un, İmam eş-Şafii ve İmam İshak bin Rahaveyh’in ve sonra İmam ibni Teymiyye ve İmam ibni Kayyim (rahimehumullah)’ın görüşüdür. Ve İmam Ahmed (rahimehullah) “Kişi bu hususta Aişe’nin beş emzirme görüşünü alırsa güçlü bir görüş almıştır” demiştir. Binaen aleyh çocuğunuz ve onu üç kere emziren bacıyla süt akrabalığı meydana gelmemiştir. Allahu A’lem. Üç emmeyle süt haramlılığın sabit olacağına varmış olan âlimler şu hadisleri delil göstermişlerdir: İmam Muslim (rahimehullah)’ın Aişe (radıyallahu anha)’dan tahriç ettiği hadiste Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: لاَ تُحَرِّمُ الْمَصَّةُ وَالْمَصَّتَانِ “Bir emme ve iki emme haram kılmaz.” Ve yine İmam Muslim (rahimehullah)’ın Ummu Fadl (radıyallahu anha)’dan tahriç ettiği hadiste Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: لاَ تُحَرِّمُ الإِمْلاَجَةُ وَالإِمْلاَجَتَانِ “Bir emme ve iki emme haram kılmaz.” Bu hadislere ulema ihtisar ile şöyle cevap vermiştir: Birincisi, Ummu Fadl hadisinin kıssasında ikinci eş almış olan bir Arabi Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in yanına geliyor ve birinci eşinin nikahına aldığı ikinci eşini bir iki defa emzirdiğini iddia ettiğini söylemesi üzerine Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) “Bir iki emme haram kılmaz” buyurmuştur. Yani Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in burada sözü bir hüküm beyan etmek için değil bilakis bir soruya cevap vermek için gelmiştir. İkincisi, hadisin mantuku (nutken delalet ettiği) bir ve iki emmenin haram kılmadığıdır. Mefhumu (sözün manasından anlaşılan) üç emmenin haram kıldığıdır. Yani hadisin mefhumu bir ve iki emme haram kılmıyorsa o zaman üç emme haram kılıyor demektir. Ancak mantuk varken mefhum ile delil getirmek zayıftır. Mantuku olan ve delaletinde sarih olan hadisler ise yukarıda zikri geçen beş emmeyi beyan eden Aişe (radıyallahu anha) hadisleridir. Binaen aleyh ancak beş emmeyle süt haramlığı sabit olur diyenlerin haricinde bütün görüşler bir şekilde sabit olan nasslarla muhalefete düşüyorlar. Bir ve fazlası emmeyle diyenler “Bir emme ve iki emme haram kılmaz” nassına muhalif oluyorlar. Üç ve fazlası diyenler “Onu beş kez emzir” ve Aişe (radıyallahu anha)’nın nesih rivayetine muhalif oluyorlar. On ve fazlası diyenler bütün bu nasslara muhalif oluyorlar. Dolayısıyla racih olan süt haramlılığının en az beş bilinen emmeyle sabit olduğudur. Allahu A’lem. Velhasıl, çocuğunuz ve onu üç kere emziren bacıyla süt akrabalığı meydana gelmemiştir. Allahu A’lem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, Allah sizi İslam’a faydalı kılsın, bizi de sizden yararlananlardan kılsın. –Amin- Tarık Ebu Abdullah hocam, “Müşrik(ler)le kurban ortaklığına giren, hayvanı boğazlayanın müslüman olmasına dikkat etmelidir. Zira müşrikin boğazladığı hayvan ölü hükmündedir. Bu hayvan ne kurban olur ve ne de eti helal olur.” Bu yazı size ait. Benim merak ettiğim konu Müşrik hayvan boğazlanırken Allah’ı zikretse de illet yine de onun müşrikliği olup et yenmez mi? Yoksa illet Allah’ı zikretmemekte midir? Musa hocam buna değindi fakat İllet konusunda ihtilafı söyleyip imtina etmeyi ancak kesin olarak sizin gibi müşriğin kestiği ölü hükmünde demedi. Bu konuda ki kafa karışıklığımı gidermeniz için yardımınızı/cevabınızı bekliyorum. Allah (azze ve celle) ayaklarınıza ve dillerinize sebat versin. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Rabbim cümlemizi İslam için faydalı erlerinden kılsın. Değerli kardeşim Allah (celle ve âlâ)’nın izniyle bu mevzuda tafsilli bir yazı hazırlamaktayım inşallah. Ama soruna acilen ve ihtisar ile şöyle cevap vereyim: Etlerde asıl olan haramlıktır. Sadece şarinin helal kıldığı etler müslümana helaldir. Bunlar boğazlanmaya muhtaç ve muhtaç olmayanlar olarak iki kısımdır. Balık ve benzeri deniz ürünleri boğazlanmaya muhtaç olmayan helal etlerdendir. Ama çekirge ve benzeri kara hayvanları haricinde kara hayvanlarında helalliği için şeri kesim şarttır. Kesimin şeri olması için kesenin Müslüman veya Kitap ehli olması şartı selef indinde tartışılmamıştır. Bu konuda sahabeden bir ihtilaf nakledilmemiştir. Sahabeden sonra imamlarımız da müşrikin kestiğinin haramlığı hususunda ihtilaf etmemişlerdir. Dört mezhebin de bu konuda ittifakı vardır. İhtilaf ancak Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in diliyle övülmüş olan nesillerden sonra zuhur etmiştir. Durum böyle olmasına rağmen yine de meselede ihtilafı kabul ediyoruz. Çünkü Kuran ve Sünnette kesenin Müslüman veya Kitap ehli olması şartı kati surette beyan edilmemiştir. Bu şart bazı tartışılan delillerle istihraç edilmiştir. Ama bizim için meselede asıl sahabenin amelidir. Onlardan bu hususta bir ihtilaf rivayet edilmemiştir. Bunun için muhalif görüşü kabul etmekle beraber racih ve doğru olanın etin helalliğinde hayvanı kesenin Müslüman veya Kitap ehli olması şart olduğunu söylüyoruz. Meselenin ayrıntılarını hazırladığım risaleye havale ederek bu kadarıyla iktifa ediyorum. Ama mademki ölü hükmündedir sözü ve zannediyorum buna terettüp eden Müslümanlarla bazı muamelatların keyfiyeti kafanı karıştırdı, bunu Allah (celle ve âlâ)’ya sığınarak biraz açmaya çalışacağım: Müşrikin kestiği hayvan ölü hükmündedir, çünkü hayvanın ölüsünü Müslümanın istifadesine açan şart mevcut değildir. Bu şart kesenin Müslüman olmasıdır. Bunun için eceliyle ölmüş veya hastalanmış ve ölmüş, yüksek yerden düşmüş ve ölmüş, yırtıcı hayvan tarafından yırtılmış ve ölmüş gibi ölü hayvanların hükmündedir. Allah (subhanehu ve teâlâ) şöyle buyuruyor: حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطِيحَةُ وَمَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ “Size şunlar haram kılındı: Ölü, kan, domuz eti, Allah’tan başkasının adına boğazlanan, bir de boğulmuş, vurulmuş, yuvarlanmış, süsülmüş ve yırtıcının yırtmış olup da canı üzerinde iken kesmedikleriniz ve dikili taşlar üzerinde boğazlananlar.” (Maide, 3) حرمت عليكم (bunlar size haram kılınmıştır) إلا ما ذكيتم (tezkiye ettikleriniz hariç). Allah (subhanehu ve teâlâ) haram kılınanlardan sadece tezkiye edilmiş olanları istisna etmiştir. Tezkiye ise şeri kesim ve şartlarıdır. Kesimin şeri olması için şartlardan biri de kesenin Müslüman veya Kitap ehli olmasıdır. Mevzudaki ihtilafın etkisine gelince bunun cevabı dört cihettendir: Bir: Bu içtihada açık fıkhi bir ihtilaftır ve dolayısıyla istinbat kaidelerine vakıf olan ve içtihat derecesine haiz olan mevzuda mevcut görüşlerden birisini hak olarak kabul edip diğerine tercih edebilir ve diğer görüşü mercuh ve hatalı görebilir. İçtihada açık bir mesele olduğu için diğer görüşe tabi olmuş olanları tekfir, tebdi (bidatçı yapmak), veya tefsik (fasık yapmak) etmesi caiz değildir. İstinbat ehlinden değilse, yani halk ise ilmine itibar ettiği istinbat ehline tabi olur. Muhalif görüşlere tabi olan halkın da birbirilerini tekfir, tebdi ve tefsik etmeleri evlasıyla caiz değildir. İki: Bu ihtilaf kişinin dinin aslını etkilemez. Yani kesenin Müslüman olması veya müşrik olmasıyla alakalı ihtilaftan kaynaklanan muhtelif görüşler Ehli Sünnet yanında muteber olan istinbat kaidelerine mesned olduğu müddetçe görüş sahibinin dininin aslını etkilemez. Zira şeri ahkâmın icrası dinin aslına tesiri yoktur. Yani benim müşrik veya kâfir gördüğüm kişiyi başkası Müslüman gördüğü için kestiği eti yemeyi helal görmesi veya aslen kesenin Müslüman olmasını etin helal olması için şart kabul etmemesi onu kâfir yapmaz. Bazıları bu hususta müşriki Müslüman yaptı veya haram olanı kendine helal gördü diyerek aşırı gidiyorlar ve Müslümanlar arasında caiz olmayan ihtilaflara ve fitnelere sebebiyet veriyorlar. Üç: Türkiye et pazarında satılan etler ile alakalı Türkiyeli Müslümanlar arasında şu görüşlerin varlığını biliyorum. Birinci görüş: Türkiye halkı Müslümandır. Bu görüşe sahip olan Müslümanlar dışarıdan, yani herhangi bir kasaptan et alıp yiyorlar. İkinci görüş: Türkiye halkında asıl olan şirk ve küfürdür. Bu görüş sahipleri batinen Müslüman olduklarını bildikleri kişiler hariç kimsenin kestiğini yemeyi helal görmüyorlar. Üçüncü görüş: Türkiye halkında asıl olan şirk ve küfürdür. Ama ette helalliğin illeti besmele ile kesilmesidir. Ve Türkiye de umumen kasapların âdeti besmeleyle kesmektir. Bu görüşte olanlar da dışarıdan et alıp yiyorlar. Dördüncü görüş: Türkiye halkı kâfirdir İslam’ı izhar edenler hariç. Bu görüş sahiplerinden helalliğin illetini besmelede görenler dışarıdan et yiyorlar, helalliğin illetini kesenin Müslüman olmasında görenler de İslam’ı izhar edenin etini yiyorlar, küfrünü bildikleri veya İslam alameti taşımayan kişinin etini yemiyorlar. Beşinci görüş: Türkiye halkı karışık bir halktır. İçinde müşrik de var, kâfir de ve Müslüman da. Bu görüş sahiplerinde de bir öncekiler gibi helalliğin illetini besmelede görenler dışarıdan et yiyorlar, helalliğin illetini kesenin Müslüman olmasında görenler de İslam’ı izhar edenin etini yiyorlar, küfrünü bildikleri veya İslam alameti taşımayan kişinin etini yemiyorlar. Halkın kestiğini de ihtiyaten yemiyorlar. Bu görüşlerin içinde ikinci ve üçüncü görüşler şüphesiz batıldır. Birinci ve dördüncü görüşler de doğru değildir. Doğru olan beşinci görüştür. İslam’ını izhar edenin ve küfrü malum olmayanın eti yenilebilir. Ancak biz yine de İslam alametlerini izhar eden ve hakkında küfrün malum olmadığı halkın kestiğinde ihtiyatlı olmayı ve yememeyi doğru buluyoruz. Zira Türkiye şirkin halkın arasında çok yaygın olduğu bir ülkedir. Ama hakkında sadece İslam’ını bildiğimiz kişileri imtihan etmek ve etin nereden aldığını soruşturmak da doğru değildir. İmam Buhari (rahimehullah)’ın Aişe (radıyallahu anha)’nın şöyle dediğini tahriç etmiştir: “Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e şöyle dediler: “Bize bir kavim et getiriyor. Ancak biz onların (keserken) Allah’ın adını andıklarını bilmiyoruz.” Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) de şöyle buyurdu: “Siz bismillah deyin ve yeyin.” İmam Ebu Davud (rahimehullah)’in rivayetinde gelen ziyadede bu kavimin İslam’a yeni girmiş bir kavimin olduğu anlaşılıyor. Bu sahih rivayette Aişe (radıyallahu anha) şöyle diyor: عن عائشة أنهم قالوا يا رسول الله إن قوما حديثو عهد بالجاهلية يأتون بلحمان لا ندري أذكروا اسم الله عليها أم لم يذكروا أفنأكل منها فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم سموا الله وكلوا Dediler ki: “Ey Allah’ın Rasûlü cahiliyye’den yeni çıkmış bir kavim bize et getiriyor. Allah’ın adını zikrettiklerini bilmiyoruz. O etten yiyelim mi?” Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) de şöyle buyurdu: “Siz bismillah deyin ve yeyin.” Bu hadis kişide zahiren İslam vasfının varlığının bilinmesi aranan diğer şartlardaki noksanlara kefalet ettiğine delildir. Dolayısıyla bir müslümanın evine gidildiğinde veya bir Müslüman bir yerde yemeye davet ettiğinde eti soruşturmayıp bismillah deyip yemek doğru olur. Ancak davet edilen yerde etin Müslümanlar tarafından kesilmiş et olmadığı kesin bilinirse yememek lazım. Bu halde durumu izah edip yanlış anlaşılmaya izin vermemek lazım. Dört: Müslümanlar ihtilaf ahlakını öğrenip dinde var olan ve teberi etmeyi gerektirmeyen ihtilaflarla beraber bir arada yaşabilmeyi öğrenme zorundadırlar. Bunun için evvela karşılıklı muhabbeti, merhameti, müsamahayı ve insafı daima korumalılar. Ve ikincisi muteber ilim ehline tabi olmalılar. Allah-u Âlem. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum. Rukû’ ve secdede tesbih sayısının belli bir sınırı var mıdır? CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Rukû’da 3 kere “subhâne Rabbiye’l-azîm” ve secdede 3 kere “subhâne Rabbiye’l-a’lâ” 2 demek kemalin en azı/en alt derecesidir. 1 Bir kere söylendiğinde ise kemal elde edilememekle beraber rukû’ ve secdede tesbihi “vacip” gören Hanbelîlere göre vacibin aslı, bunu “sünnet” kabul eden cumhûru’l-ulemâ’ya göre ise sünnetin aslı yerine gelmiş olur. Sünnet kabul edenlerden olan Hanefîler ise sünnetin aslının yerine gelmesi için bir defa söylemeyi yeterli görmeyip en az 3 defa söylenmesi gerektiği görüşündedirler. 2 Tirmizî (rahimehullah) şöyle demiştir: “İlim ehli yanında amel buna göredir; onlar, kişinin rukû’da ve secde’de 3 tesbih’ten eksiltmemesini müstehap görürler. Abdullah İbnu’l-Mübarek’ten (rahimehullah) şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Arkasındakiler 3 kere tesbihi söyleyebilsinler diye imam için 5 kere tesbih etmesini müstehap görüyorum.” İshak b. İbrahim de (rahimehulah) böyle demiştir.”  3’ten fazla söylemek ise daha faziletli olandır. Burası böyle bilinmekle birlikte âlimler bunun en faziletli olanının yani kemalin en üst sınırının ne olduğu konusunda ihtilaf etmişlerdir. İbn Kudâme (rahimehullah) “el-Muğnî”sinde (1/361) şunları kaydetmiştir:  “İmam Ahmed (rahimehullah) şöyle demiştir: “Hasan Basrî’den (rahimehullah) şöyle dediği varit olmuştur: “Tam olan tesbih 7’dir. Ortası 5’tir. En azı 3’tür.” Kâdı Ebu Ya’lâ (rahimehullah) şöyle demiştir: “Tesbih’te kâmil olan, eğer kişi tek kılıyorsa kendisini sehv yapmaya (namazını karıştırmaya) sevketmeyendir, imam hakkında ise me’mûm (imama tabi olan)lara ağır gelmeyen (onları sıkmayandır.)” Kâmil olanın 10 tesbih olması da ihtimaldir. Zira Enes (radiyallahu anh) Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in, Ömer b. Abdilaziz (rahimehullah)’ın namazı gibi namaz kıldığını rivayet etmiştir. Ve (Enes’in bu sözünü duyanlar) bunu (yani Ömer b. Abdilaziz’in rukû’ ve secdede kalma miktarını) 10 olarak takdir etmişlerdir.3  Ashabımızdan (Hanbelîler’den) bazıları şöyle demiştir: “Kemâl olan, kişinin kıyam ettiği kadar tesbih etmesidir. Çünkü Berâ (radiyallahu anh) şunları söylemiştir: “Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)’i namaz kılarken izledim; O’nun kıyamını, rukû’sunu, rukû’dan sonra doğrulmasını, secdesini, iki secde arasındaki oturmasını, (ikinci) secdesini, selam ile yerinden kalkması arasındaki oturmasını eşit’e yakın buldum (bunların uzunluğu birbirine yakındı, birini kısa tutup da diğerini uzun tutmadı.)” (Buhârî, Muslim) Ancak Buhârî’nin (rahimehullah) rivayetinde ise şöyle geçer: “…kıyam ve teşehhüd (oturuşu) hariç eşit’e yakın buldum (kıyam ve teşehhüd’ü ise diğerlerinden daha uzundu.)” Toparlayacak olursak; “subhâne Rabbiye’l-azîm” ve “subhâne Rabbiye’l-a’lâ” zikirlerinde kemalin en üst sınırını kimileri (İmam Muhammed, İmam Ebu Yûsuf) 7, kimileri (Hanbelîlerden bazıları) sehv yapmaya sevketme durumunun olmaması, kimileri (Ebu Hanîfe) 10 -ki Hanbelîlerden 7 ve 10 görüşlerine kail olanlar da vardır-, kimileri (Hanbelîlerden bazıları) kıyam miktarı, kimileri (Şâfiîler) 11 olarak kabul etmiş ve bu sınırlardan daha fazlasının müstehap olmadığını benimsemişlerdir. Hanefî ve Şâfiîlere göre tesbihi 3, 5, 7, 9 gibi tekli bir sayıda bitirmek müstehaptır. Doğru olan -Allahu A’lem- bunun en faziletli olan belli bir sınırının olmadığıdır. -İster farz ister nafile namazlarda olsun- kişi rukû’sunda ve secdesinde bu zikirleri istediği kadar söyleyebilir, ne kadar fazla söylerse o kadar ecir alır. Bir imama tabi ise imam rukû’ ve secdeden kalkıncaya kadar tesbih etmesi müstehaptır. Ve Hanefî ve Şafiîlerin dediği gibi tesbihi tekli bir sayıda bitirmek müstehap değildir. Şevkânî (rahimehullah) şöyle demiştir: “Kemal olanı belli bir sayıyla sınırlandırmaya dair hiçbir delil yoktur.4 Bilakis tesbihi, belli bir sayıyla sınırlamadan namazı uzatma miktarına göre çoğaltmak gerekir. 9’dan fazla söylendiğinde sehiv secdesini vacip kılmak ve 3’ten fazla sayılarda tesbih sayısının çiftli olmayıp tekli olmasını müstehap görmek hiçbir delili olmayan şeylerdir.” (Neylu’l-Evtâr, 2/287)   Şevkânî’nin; “namazı uzatma miktarına göre” sözüyle kastettiği, rukû’ ve secdenin kıyama münasip olmasıdır; eğer kişi kıyamını uzun tutarsa rukû ve secdesini de uzun tutması, eğer kısa tutarsa bunları da kısa tutması en faziletli olandır. Bunun delillerinden biri, yukarıda geçen Berâ (radiyallahu anh) hadisidir. Daha sonra Şevkânî şöyle söylemiştir: “Doğru olan tek başına kılan kimsenin istediği kadar tesbihi artıracağıdır. Ne kadar artırırsa evlâ’dır. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in (rukû’ ve secdede) tesbihi uzatması hakkındaki sahih hadisler bunu ifade etmektedir.”   Şayet kişi imamsa kendisine tabi olanların durumunu gözetmesi gerekir. Eğer tabi olanların sayısı sınırlı olduğu için uzatılmasından razı olduklarını biliyorsa uzatır. Eğer bundan razı değillerse veya imam birçok kimsenin bulunduğu bir mescitte kıldırıyor ise bunlardan kimileri uzatılmasını isteyip kimileri de istemeyeceği için cemaati sıkmayacak kadar tesbih eder. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Sizden biriniz insanlara namaz kıldırdığı zaman hafif tutsun. Zira onların içinde hasta, zayıf ve yaşlı kimseler vardır. Sizden biriniz kendi başına kıldığı zaman ise dilediği kadar uzatsın.” (Buhârî, Muslim) Böyle bir durumda Hanefîler, Şâfiîler ve bazı Hanbelîlere göre uygun olan, imamın 3 defa ile yetinip bundan fazlasını söylemesinin mekruh olduğudur. Hanbelîlerde baskın olan görüş ise en fazla 10 kere demesidir. Kimi Hanbelîler ise bu konuda namaz kılınan bölgenin örfünü ölçü almışlardır. Allah’u A’lem.  Sünnette “subhâne Rabbiye’l-azîm” ve “subhâne Rabbiye’l-a’lâ” zikirlerinden başka zikirler de mevcuttur. Ancak Hanefîler bu iki zikrin dışında gelen zikirlerin farzlarda söylenmeyip nafile namazlarda söylenebileceğini görüşündediler.  Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. 1- Şâfiîlere ve Hanbelîler’de bir görüşe göre bu iki zikrin sonuna “ve bi hamdihî” ifadesini eklemek müstehaptır. 2- Hanbelîlere göre vacip olduğu için kişi bunu kasıtlı olarak terkettiği zaman namazı batıl olur. Şayet unutarak terkedese sehiv secdesi yapması vacip olur. Cumhura göre ise sünnet olduğu için bunu (yani Hanefîlere göre üç defa, diğerlerine göre bir defa söylemeyi) unutarak terk eden kimseye sehiv secdesi gerekmez, lakin kasıtlı olarak terketmesi ise mekruhtur. 3- Bu rivayet zayıftır! 4- Üç kere söylemek hakkında gelen rivayet haricinde rukû’ ve secdede belli bir sayıda tesbih etme ile ilgili rivayetlerin hiçbiri sahih değildir. Hatta kimi âlimler üç defa söyleme rivayetlerinin hepsinin de zayıf olduğunu söylemiş ve dolayısıyla da üç defa söylemenin kemalin en azı olduğu hükmünü kabul etmemişlerdir. (Bkz: Zehîratu’l-Ukbâ fî Şerhi’l-Muctebâ, Muhammed b. Aliyy el-İsyûbî, 13/148.) Ömer Faruk

SORU Selamun aleykum ve rahmetullah. Değerli hocamız Tarık Ebu Abdullah hocamızdan, kadınların toplu ortamlarda erkeklerden İslamî ders almasının caiz olup olmadığı hakkında bizleri bilgilendirmesini rica ediyorum. Ayrıca Avrupa İslam Üniversite'si gibi sadece bayanlara has lakin erkeklerin ders verdiği okullarda yine aynı şekilde eğitim almak caiz olur mu? Diğer yandan bu eğitim kurumlarına gitmek için bayanların toplu taşıma araçları kullanması gerekiyor. Bu Allah rızası için çekilen çile kısmına girer mi? Yoksa Allah'ın razı olmadığı bir şekilde rıza aranması mı olur? Allah sizlerden razı olsun, hayırla ilminizi artırsın ve yine hayırla sizleri ve bizleri faydalandırsın. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Değerli bacım, Allah sizden de razı olsun, ilme karşı iştiyakınızı ziyade etsin, sahih ilim ve salih amel ile hidayet etsin. Birinci sorunuza gelince, yabancı erkek ile yabancı kadın arasında her türlü ilişkide asıl olan mendir. Ancak bir hacet söz konusu olursa buna şeri ölçüler dâhilinde ihtiyaç olduğu kadar cevaz verilir. Şeri ölçüler halvetin olmaması, kadının şeri tesettür içinde olması, kadının ve erkeğin çekici konuşmaması ve gözlerini muhafaza etmeleridir. Allah (subhanehu ve teâlâ) şöyle buyuruyor: وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ “Onlardan bir ihtiyaç soracağınız vakit de perde arkasından sorun. Böyle yapmanız hem sizin kalpleriniz ve hem de onların kalpleri için daha temizdir.” (El-Ahzab, 53) فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا “Konuşurken kırıtmayın da kalbinde bir hastalık bulunan kimse tamaha düşmesin. Güzel ve dosdoğru söz söyleyin.” (El-Ahzab, 32) قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ “Mümin erkeklere, gözlerini (harama) dikmemelerini, ırzlarını da korumalarını söyle. Çünkü bu, kendileri için daha temiz bir davranıştır. Şüphesiz Allah, onların yapmakta olduklarından haberdardır. Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini (harama bakmaktan) korusunlar; namus ve iffetlerini esirgesinler. Görünen kısımları müstesna olmak üzere, ziynetlerini teşhir etmesinler.” (En-Nur, 30-31) Muhakkak ki ilim okumak Müslüman erkeğin ihtiyaç duyduğu kadar müslüman kadının da ihtiyaç duyduğu hatta emrolunduğu bir şeydir. Allah (subhanehu ve teâlâ) şöyle buyuruyor: فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ “Bil ki, Allah'tan başka hak ilah yoktur” (Muhammed, 19) Ve İmam ibni Mace (rahimehullah)’ın Enes bin Malik (radıyallahu anhu)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyuruyor: طَلبُ العِلمِ فَريضَةٌ علَى كلِّ مُسلِمٍ “İlim talep etmek her müslümana farzdır.” Ve Allah (celle ve âlâ) Müslümana bilmediklerini ilim ehline sormayı emretmiştir: فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ “Eğer bilmiyorsanız zikir ehline sorun” (En-Nahl, 43) Zikir ehli şeri ilimlerde mütehassıs olan erkek ve kadınlardır. Bunun için sahabiyat (radıyallahu anhunne) doğrudan Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’den ilim alırlardı. İmam Buhari (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Ebu Said el-Hudri (radıyallahu anhu) şöyle diyor: عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَتِ النِّسَاءُ لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم غَلَبَنَا عَلَيْكَ الرِّجَالُ فَاجْعَلْ لَنَا يَوْمًا مِنْ نَفْسِكَ فَوَعَدَهُنَّ يَوْمًا لَقِيَهُنَّ فِيهِ فَوَعَظَهُنَّ وَأَمَرَهُنَّ “Kadınlar Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)'e: “Seni dinlemekte erkekler bize galebe ediyorlar. Bunun için bize bir gün tahsis et” dediler. (Bunun üzerine Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)) kadınlara vaaz ettiği ve onlara bazı şeyler emrettiği bir gün vad etti.” O zamandan beri erkekler kadınlardan ve kadınlar da erkeklerden ilim okumuşlardır. Muhakkak ki ilim ehli arasında erkeklerin sayısı fazla olsa da, ilimde çok yüksek mertebeye ulaşmış çok sayıda âlim kadınlarda vardır. Kıraatta, hadiste, fıkıhta ve lügatte ümmetin önde gelen âlimlerden birçoğu kadın hocalardan ilim okumuşlardır. Başlarında zikredilmesi gereken muhakkak müminlerin annesi Aişe (radıyallahu anha)’dır. Sahabeden ve tabiinden 299 kişi ondan ilim almıştır. Bunlardan sadece 67’si kadındı. Ve müminlerin annesi Ummu Seleme (radıyallahu anha) O da sahabenin arasında fakih kadınlardandı. Sahabenden ve tabiinden 23’ü kadın olmak üzere 101 kişi ondan ilim almıştır. Ve Esma bint Ebi Bekr, Esma bint Umeys, Cuveyriye bint Haris, Hafsa bint Ömer ve Zeynep bint Cahş gibi sahabiyat ilimde öne geçmiş kadınlardandı, (radıyallahu anhunne). Tabakat ve rical kitapları bu ümmetin ilim ehli kadınlarının isimleriyle doludur. İbni Esir (rahimehullah) Esedu’l-Ğabe’de özel bir cüzde isimlerini toplamaya çalışmıştır. Hafız ibni Hacer (rahimehullah) Takribu’t-Tehzib’de üçüncü asra kadar hadis rivayetinde meşhur olan 824 kadının isimlerini zikreder. Hadis ehlinin imamlarından olan ve Hatip el-Bağdadi olarak meşhur olan İmam Ebu Bekir bin Ahmed bin Ali el-Bağdadi (rahimehullah) meşhur fakih ve muhaddis kadın Tahira bint Ahmed bin Yusuf et-Tenuhiyye (rahimehallah)’dan okumuştur. Emetu’l-Vahid bint Huseyn bin İsmail (rahimahallah) da ilmiyle meşhur ve muteber olan ve erkek, kadın çok talebesi olan kadınlardandı. Ve Celile bint Ali bin Hasan eş-Şeceri (rahimahallah). Hadis ilminde meşhur ve muteber bir kadındı. Ebu’l-Muzaffer es-Semani (rahimehullah) gibi bazı büyük âlimler onda okumuşlardır. Ve Zeynep bint Mekki bin Ali bin Kamil el-Harrani (rahimahallah) da talebelerin ondan hadis dinlemek için Dimeşk’de Kasyun dağındaki olan evinin önünden ayrılmadıkları âlim kadınlardandı. Ve Zeynep bint Ahmed bin Ömer ed-Dimeşkiyye (rahimahallah)’da kendisinden ilim almak için talebelerin uzaktan geldikleri muhaddis kadınlardan biriydi. Zeynep bint Süleyman bin İbrahim (rahimahallah)’dan Takiyyuddin es-Subki (rahimehullah) ilim okumuştur. Ve İmam ibni Teymiyye (rahimehullah)’ın yeğeni Zeynep bint Abdullah bin Abdulhalim bin Teymiyye (rahimahallah) Hafız ibni Hacer (rahimehullah)’a icazet vermiştir. Hafız ibni Hacer (rahimehullah)’ın diğer bir kadın hocası da Aişe bint Muhammed bin Abdulhadi (rahimahallah)’tır. Ve Celaluddin es-Suyuti (rahimehullah)’ın ilim okuduğu çok kadın hocaları olmuştur. Bunlardan bazıları Ummu Hani bint el-Hurini, Ummu’l-Fadl bint Muhammed el-Makdisi, Hatice bint Ebu’l-Hasan, Hacer bint Muhammed el-Mısriyye, Emetu’l-Halik bint Abdullatif el-Akabi ve Neşvin bint Abdullah el-Kennani (rahimehunnallah) ve Endelus’un âlimi Ebu Muhammed ibni Hazm (rahimehullah) gençlik yaşlarına kadar sadece kadın hocalardan ilim okumuştur. Gördüğünüz gibi değerli bacım, birçok erkek âlim kadın hocalardan okumuştur ve birçok kadın âlim erkek hocalardan okumuştur. Burada saydıklarım bunlardan sadece çok azıdır. Tabii başta zikrettiğim şeri ölçüler dâhilinde… Baş başa kalmadan, özel bir ilişki kurmadan, tüm bedenini ve yüzünü örterek, sadece gerektiği kadar karşılıklı konuşarak ve bunu yaparken karşı tarafı etkileyecek davranışlarda bulunmadan ve gözüne sahip çıkıp harama bakmadan. Bunlara riayet edilirse kadının toplu ortamda ve toplu halde yabancı erkekten ilim okumasına mani yoktur. -Allah-u Âlem- İkinci sorunuza gelince, Avrupa İslam Üniversitesi hakkında çok fazla malumata sahip olmamakla beraber ulaşabildiğim kadar 2001 yılında Hollanda’nın Rotterdam şehrinde kurulmuş olan ve kendi ifadeleriyle “Bilinçli ve düzeyli ‘‘Avrupalı Müslüman’’ kimliğini inşaa etmek, batılılar nezdinde ‘istenmeyen ve korkulan din’ olarak algılanan İslamiyet’i doğru ve güzel bir şekilde anlatmak ve ‘İnsana hizmet Hakk’a hizmet’tir anlayışını hayata geçirmek amacıyla kurulan, umudu bilime, sevgiyi ilime dönüştürmeyi amaçlayan” bir üniversitedir. Kendi tanıtım sitelerinde söyledikleri üzere “Avrupa’da yaşayan Müslüman kitleye İslam dinini “akademik bir ortamda” öğretmeyi hedefleyen üniversitenin ilk rektörü Prof. Dr. Süleyman Ateş, Eylül 2002 tarihinde görevi Prof. Dr. Ahmed Bağdadi’ye devretmiştir. Eylül 2003 tarihinden itibaren Prof. Dr. Nedim Bahçekapılı, Üniversite’nin rektörü olarak görev yapmaktadır.” Avrupa İslam Üniversitesinin İstanbul’daki İslami ilimler fakültesinin başkanlığını Prof.Dr. Ahmed Ağırakça yapmaktadır. Yine kendi ifadelerine göre Prof.Dr. Ahmed Ağırakça’nın yönetiminde Medeniyet Derneği bünyesinde İLİM-DER tarafından bir eğitim programı icra edilmekteydi. Bu program Avrupa İslam Üniversitesi ile Medeniyet Derneği tarafından geliştirilerek Avrupa İslam Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi’nin İstanbul’da uygulanacağı bir eğitim ve araştırma programına dönüştürüldü. Dinini önemseyen bir Müslüman ilmi kimden aldığına dikkat etmeli. Bu müessesenin kurucuları ve yöneticileri selefin fehmi üzere Kuran ve Sünneti masdar olarak ifrad eden bir din anlayışına sahip olmadıkları ispata dahi muhtaç değildir. Zaten eğitim programlarının gayesini İslam’ın her anlayışa hâkim olmasını sağlamak için değil, bilinçli ve düzeyli ‘‘Avrupalı Müslüman’’ kimliğini inşa etmek için ve batılılar nezdinde istenmeyen ve korkulan din olarak algılanan İslamiyet’i doğru ve güzel bir şekilde anlatmak için ve insana hizmet Hakk’a hizmettir anlayışını hayata geçirmek için olduğunu kendileri söylüyorlar. Bildiğim kadarıyla zaten Ahmed Ağırakça’nın ve Beşir Eryarsoy’un Hasan Karakaya hocadan ayrılmanın ve nihayet Beşir Eryarsoy’un da Ahmed Ağırakça’dan ayrılmasının sebebi de ancak Ahmed Ağırakça’nın dini anlayışındaki bozuklukları olmuştur. Özellikle son zamanlarda Ahmed Ağırakça’nın AK Parti ve fikriyatıyla mutabakatı herkes tarafından müşahede edilmiştir. Binaen aleyh Avrupa İslam Üniversitesinde şeri ilimler okumayı kesinlikle tavsiye etmiyorum. Belki hazırlık sınıflarından, Kuran ve Arapça dil kurslarından istifade edilebilir. Ama Allah (celle ve âlâ)’nın Rasûlü Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)’e indirdiği ve sahabenin ondan bize aktardığı dini öğrenmek isteyen ve akabinde başkalarına öğretmek isteyen dini tahrif eden bu kesimlere ve bidatlerini yaymak için sundukları vesilelere iltifat etmemesi lazım. Muhakkak ki dinimiz Ahmed Ağırakça be benzerlerinden uzak durmayı emretmiştir. Allah (subhanehu ve teâlâ) şöyle buyuruyor: وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَإِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ “Ayetlerimiz hakkında ileri geri konuşmaya dalanları gördüğünde, onlar başka bir söze geçinceye kadar onlardan yüz çevir. Eğer şeytan sana unutturursa, hatırladıktan sonra artık o zalimler topluluğu ile oturma.” (El-Enam, 68) Ve İmam Buhari (rahimehullah)’ın Aişe (radıyallahu anha)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle diyor: عَنْ عَائِشَةَ ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا ، قَالَتْ تَلاَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم هَذِهِ الآيَةَ {هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ} إِلَى قَوْلِهِ {أُولُوا الأَلْبَابِ} قَالَتْ قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : فَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ فَأُولَئِكَ الَّذِينَ سَمَّى اللَّهُ فَاحْذَرُوهُمْ “Aişe (radıyallahu anha) şöyle demiştir: “Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şu ayeti okudu: “Sana Kitab’ı indiren O'dur. Ondan bir kısım ayetler muhkemdir ki, bunlar Kitab’ın anasıdır. Diğer bir kısmı da müteşabihlerdir. İşte kalplerinde eğrilik bulunanlar sırf fitne aramak ve onun teviline yeltenmek için, onun müteşabih olanına tâbi olurlar. Hâlbuki onun tevilini Allah’tan başkası bilmez. İlimde yüksek dereceye erenler ise: Biz ona inandık. Hepsi Rabbimiz katındadır, derler. (Bunları) salim akıllılardan başkası iyice düşünemez.” Aişe (radıyallahu anha) dedi ki: “Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Sen Kuran'ın yalnız müteşâbih ayetlerine uyanları gördüğünde, işte onlar Allah'ın bu ayette anlattığı kimselerdir. Bunlardan sakınınız” buyurdu.” Sahabe ve onlara tabi olan imamlarımız da heva ehlinden uzak durmakta ve onlardan yüz çevirmekte bize örnek olmuşlardır: İbni Ömer (radıyallahu anhuma)’ya Kaderiyye fırkası sorulduğunda şöyle demiştir: “Onları gördüğün zaman onlardan beri olduğumu ve onlarda bende beri olduklarını onlara ilet.” İbni Abbas (radıyallahu anhuma) şöyle demiştir: “Heva ehliyle oturma! Onlarla oturmak kalbi hastalandırır.” İmam el-Evzai (rahimehullah) şöyle demiştir: “Kişi bizden bidatını gizleye bilse de, kiminle beraber olduğu bize gizli kalmaz.” İmam Ahmed (rahimehullah) şöyle demiştir: “Sünneti korusa dahi heva ehliyle oturma.” İmam Malik (rahimehullah) şöyle demiştir: “Heva ehline selam verme. Onlarla oturma da, onlara sert konuşmak için müstesna. Onların hastaları da ziyaret edilmez. Onlardan hadis de tahdis etme.” Fudayl bin İyad (rahimehullah) şöyle demiştir: “Bid’at’çıyla oturana hikmet verilmez.” Ve şöyle demiştir: “Yahudi ve Hıristiyan ile otur, yemek ye ama bid’at’çıyla yeme. Bid’at’çıyla aramda demirden bir kalenin olmasını isterim.” İmam Ahmed (rahimehullah) şöyle demiştir: “Sakın ha! Heva ehlinden az veya çok hiçbir şey yazmayın. Eser ve sünnet sahibiyle olun!” İmam Ebu Davud (rahimehullah) hocası İmam Ahmed (rahimehullah)’a şöyle sordu: “Ehl-i Sünnetten bir adamı bid’at’çılardan birisiyle beraber görürsem onunla konuşmayı terk edeyim mi?” İmam Ahmed (rahimehullah) “Hayır! Önce onunla gördüğün o adamın bid’at’çı olduğunu ona bildir. Onu terk ederse onunla konuş, terk etmezse onu da ona kat.” Bu manada imamlarımızın çok sözü vardır. Gördüğünüz gibi değerli bacım imamlarımız bırak onlara talebe olmayı onlarla oturmayı dahi kötülemişlerdir. Hatta onlarla oturmayı devam edenleri de onlara ilhak ederek terk etmişlerdir. -Allah-u Âlem- Üçüncü sorunuza gelince, kadın Müslüman yol güvenilir ve yanında mahremiyle beraber veya en azından başka kadınlarla beraber, topluluk içinde ilim tahsil etmek için evinden çıkmasında bir beis yoktur inşallah. Bu durumda çektiği eziyetlerden ötürü inşallah ecir ümit edebilir. Lakin talep edilen ilim Allah’tan başkası için talep edilirse veya talep edilen ilimde Allah’ın rızası yoksa veya kadın şeran men edilmiş bir surette evinden çıkarsa veya yol esnasında haramlara dalarsa ecirle değil tehdit ile muhatap olur. -Allah-u Âlem- Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Tarık Ebu Abdullah