Kadınların Kamet Getirmesi

SORU Selamun aleykum ve rahmetullah hocam. Rabbim sizlerin ayaklarınızı İslam üzere sabit kılsın. Dillerinizi müslümanların kalplerine şifa, kâfirlere ise azap sebebi kılsın. Bizleri de sizinle hem bu dünyada hem de ahirette yan yana olmayı nasip etsin hocam. Soruma gelince; Hocam bir müslüman gece namazlarına alışmak için ya da kendisine kolay kılınması için neler yapmalı? Şimdiden Rabbim sizleri hayırla mükâfatlandırsın. Bizleri de dualarınızda sizinle yan yana cihad topraklarında olmamız için duanızı isterim hocam. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve berakatuh. بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Amin kardeşim. Rabbim bizleri ve seni hayırlara muvaffak kılsın, şer ve masiyetlerden muhafaza etsin ve bizlerden razı olarak canımızı alsın. Amin. Gece namazına kolayca kalkabilmek ve zamanla buna alışabilmek için şu maddelere riayet etmeliyiz: 1) Evvela şunu bilip iman etmemiz gerekir; küçük-büyük herhangi bir hayrı/salih ameli ancak Allah Teâlâ’nın bizi o amele muvaffak kılmasıyla, yani bizi nefsimizle baş başa bırakmaması, nefsimize karşı yardım ederek bizi o ameli yapmaya kadir kılması ile işleyebiliriz. Şayet Allah muvaffak kılmazsa, biz kendi başımıza hiçbir salih amelde bulunamayız. Allah Teâlâ bizi nefsimizle baş başa bıraktığında, nefisimize ve şeytana karşı bizi korumayıp yardım etmediğinde ya bir şer/günah işleriz veyahut bir hayrı yapmaktan mahrum oluruz. O halde gece namazı da dahil bütün salih ameller Allah Teâlâ’nın elindedir. Bizler her an Rabbimize muhtacız. Böyle olduğu için bizi gece namazına kalkmaya muvaffak kılması, bize bu ameli kolaylaştırıp sevdirmesi için bütün hayrın sahibi olan Allah Teâlâ’ya dua etmeliyiz. 2) İşlediğimiz ve işliyor olduğumuz kalbî (riya, kibir, kendini beğenme gibi) ve amelî günahlarımızdan nasuh bir tevbe ile tevbe etmemiz ve günahlardan kaçınmamız gerekir. Zira Allah Teâlâ’nın bizi gece namazına, genel olarak salih amellere muvaffak kılmayıp bizi nefsimizle baş başa bırakmasının sebebi günahlarımızdır. Seleften birçok kimse gece namaza kalkamama sebebinin işlenilen günahlar olduğunu özellikle vurgulamışlardır. 3) Gece namazının önemini, büyük faziletlerini, gece namazı kılanların Allah katındaki konumlarını bilip bunları zihinde canlandırmak. 4) Gece namazı ile ilgili salih selefimizin sözlerini ve kıssalarını/hikayelerini okumak. 5) Kaylule uykusu uyumak. Yarım saat bile olsa kaylule yapmak gece namazına kalkmamıza yardımcı olacaktır. 6) Gerek olmadıkça bedeni yormamak. 7) Uyurken gece namaza kalkmaya içtenlikle niyet etmek, buna kesin olarak azmetmek. Bir kimse böyle niyet eder de fecir doğuncaya kadar uykusu ona galip gelirse, onun için niyetinin ecri yazılır. Eğer bu kimse normalde kalkıp gece namazı kılan biriyse, o zaman onun için genelde kıldığı namazının sevabı vardır. 8) Gece geç saatlerde yatmamak, erkenden uyumak. 9) Yatmadan önce yememek, yenilecekse de az ve hafif yiyecekler yemek. 10) Uyku sünnetlerini yerine getirmek. Bunlar şöyledir: Abdestli yatmak, uyku zikirlerini yapmak, sağ yan üzerine yatmak (sol tarafa doğru yatılınca uyku ağırlaşır), sağ eli yanağın altına koymak. 11) Gece uyanıldığında Allah’u Teâlâ’yı zikretmek. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle demiştir: “Sizden biri uyurken, şeytan (namaza kalkmaması için) ense köküne üç düğüm atar. Her bir düğümü attığı yere: “üzerinde daha uzun bir gece var, uyu!” diyerek eliyle vurur. Eğer o kimse uyanır ve Allah Teâlâ’yı zikrederse bir düğüm çözülür. Eğer abdest alırsa ikinci bir düğüm daha çözülür. Ve ardından namaz kılarsa bütün düğümler çözülmüş olur ve böylece o kimse dinamik ve huzurlu bir halde sabaha erer. Ama böyle yapmazsa (uyursa) içi sıkıntılı ve tembel bir halde sabaha erer.” (Buhârî, Muslim) Hadiste namazdan kasıt teheccüd namazı da olabilir, sabah namazı da. Rivayetlerde gece uyanıldığında okunacak özel zikirler gelmiştir. Evet, herhangi bir zikirle de zikredilebilir, ancak bu özel zikirleri okumak daha faziletlidir. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle söylemiştir: “Kim gece uykusundan uyanır ve ardından: لا إله إلا الله وحده لا شريك له، له الملك وله الحمد، وهو على كل شيء قدير، الحمد لله، وسبحان الله، ولا إله إلا الله، والله أكبر، ولا حول ولا قوة إلا بالله der ve sonra: “Allah’ım! Beni bağışla” derse veya dua ederse (dünya ve ahiret hayırlarından isterse) ona icabet edilir. Eğer abdest alır ve namaz kılarsa namazı kabul edilir.” (Buhârî, Tirmizî, Ebu Dâvûd) Buhârî ve Muslim’in (rahimehumallah) rivayet ettiklerine göre İbn Abbâs (radiyallahu anhuma), Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in gece uyandığında oturup eliyle yüzünden uykuyu sildiğini, sonra Âli İmrân suresinin son 10 ayetini (190-200. ayetleri) okuduğunu, sonra kalkıp abdest aldığını ve namaz kıldığını anlatmıştır. 12) Gece uykudan kalkıldığında misvak kullanmak sünnettir. (Bkz: Buhârî, hadis no: 246, Muslim, hadis no: 255) 13) Alarm çaldığında “bi 2-3 dakika daha uyuyayım” deyip uyumaya devam etmemek. Eğer 2-3 dakika sonrası için de bir alarm kurulmuşsa o başka, ama yine de ilk alarma kalkmak daha ihtiyatlı olandır. Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk

SORU Selamun aleykum hocam, erkek müslümanların pembe tişört gömlek vs. giymelerinde dinen bir sakıncası var mıdır? CezakeAllahuhayran. CEVAP Hamd Allah’a mahsustur. Müslüman erkeğin her türlü renkte elbise giymesi caizdir. Asıl olan budur. Ancak nehyedilmiş olan renkte elbiseler müstesna. Nehyedilmiş renkler var mı ve bunlar hangi renklerdir? Bunda ulema arasında ihtilaf vardır. Eskilerin erkek için cevazında ittifak ettikleri renkler kırmızı, aspur ve safran hariç tüm renklerdir. Ayrıca beyaz elbisenin giyilmesi müstehab olduğunda da ittifak etmişlerdir. Bazı âlimlere göre siyah ve yeşil renkte elbise giymekte müstehabtır. Eski âlimlerin cevazında ihtilaf ettikleri ise kırmızı kumaştan ve aspur ve safran ile boyanmış kumaşlardan yapılmış elbiselerin giyilmesidir. Sahabenin, tabiinin ve ulemanın cumhuruna göre kırmızı renkli elbise giymekte bir beis yoktur. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’den sahih isnad ile rivayet edilen hadisler ve sahabenin ameli bu görüşün doğru olduğuna delildir. Dolayısıyla Müslüman erkek için kırmızı renkli elbise giymek kendi zatında nehyedilmemiştir. Lakin başka illetlerle beraber nehyedilmiştir. Allah-u Alem. İmam Muslim (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Abdullah bin Amr (radıyallahu anhuma) şöyle diyor: “Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) üzerimde muasfer (yani aspur ile boyanmış) iki elbise gördü ve “Bunları giyme çünkü bunlar şüphesiz kâfirlerin elbiselerindendir” buyurdu. Ve diğer bir rivayet yolunda Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Annen mi sana bunu emretti?” Abdullah bin Amr (radıyallahu anhuma) “onları yıkayayım mı?” deyince “Hayır onları yak!” buyurdu. Aspur kırmızı renk veren bir bitkidir. Ebu’l-Abbas el-Kurtubi (rahimehullah) şöyle der: “Muasfer aspur ile boyanmış olandır. O da kırmızı renktir. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’in “Bunları giyme çünkü bunlar şüphesiz kâfirlerin elbiselerindendir” demesi nehiydeki illetin kâfirlere benzememek için olduğuna delildir. Diğer bir rivayette “Annen mi sana bunu emretti?” diyerek kadınların giydiği elbiselerden olduğu için kerih gördüğü anlaşılıyor. Dolayısıyla zahir olan bu iki illetin veya ikisi bir arada yasağa sebep olmalarıdır.” (el-Mufhim 17/91) Velhasıl belirli bir rengin kendi zatında erkeklere nehyedildiğini ispat eden sahih bir delil yoktur. Ama kâfirlere veya kadınlara veya fasıklara benzememek için veya şöhret elbisesi olduğu için nehyeden sahih deliller vardır. Şu halde nehiy muayyen bir renge yönelik değil bilakis o muayyen renkte bir elbise giyildiğinde kâfirlere, fasıklara veya kadınlara benzetildiğinden veya ama o muayyen renkte giyilen elbise kibirlenmeye sebep olduğundandır. Bunu Rasulullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’in “Kim kendisini bir kavme benzetirse o onlardandır” veya “Allah kadınlaşan erkekleri ve erkekleşen kadınları lanet etmiştir” sözleri ve bu manada diğer sözleri desteklemektedir. Binaen aleyh erkeğin pembe tişört ve sair pembe elbise giymesi caiz değildir. Çünkü bizim örfümüzde pembe kadınlara mahsus bir renktir. Hem bunun için ve hem de pembe rengin erkekler arasında eşcinselliği temsil ettiği için Müslüman bir erkeğin bu renkte elbise giymesi caiz değildir. “Eskiden pembe ve benzeri renkler kadınlara mahsustu. Ama bugün artık erkekler de giyiyor. Dolayısıyla kadınlara mahsus olmaktan çıkmıştır. Artık kadınlara benzeme söz konusu olmadığı için benzeme nehyine taalluk eden nehiyde kalmamıştır. Şeriat hüküm beyan etmediği mevzularda örf hüküm kaynağıdır. Bu zamanın örfünde pembe renk artık kadınlara mahsus değildir” denilse, derim ki: Şu zamanda eskiden erkek için ayıp olan renklerin erkekler arasında da çok yaygınlaşmış olmaları sakın Müslümanı aldatmasın. Evet! Şeriatın hüküm beyan etmediği mevzularda örf hüküm kaynağıdır. Lakin örf nedir? Örf bir topluluğun maruf (iyi, faydalı) olduğu hususunda ittifak ettikleri ve bunun için kendilerinden sonra gelen nesille aktardıklarıdır. Pekâlâ, bugünün Türk topluluğu fıtratını ve dinini ne kadar korumuştur ki toplumsal bir yargısını (örfünü) bir eşyanın veya bir davranışın iyi ve kötü, doğru ve yanlış, faydalı ve faydasız olmasında müessir kılalım? Bugünkü topluluğun giyinme alışkanlıklarına yön veren kimdir? Dini bir şuur mu yoksa homoseksüel, biseksüel veya daha azgın cinsi sapkınlıklara sahip olan modacılar mı? Allah için! Şu zamanın “erkeklerine” bir bakın! Düşük bel taytlar, bedenin tüm hatlarını ortaya koyan dar giysiler… Eskiden, giyinme alışkanlıklarına fıtrat ve dini şuur yön verdiğinde bu tür elbiseleri sadece ibneler giyerdi. Pekâlâ, şimdi erkekler de böyle giyiniyor diye bu tür giyimin artık kadıncıl olmadığını mı söyleyeceğiz veya artık erkeklerin arasında ibnelik çoğaldı mı diyeceğiz? Doğru! Örfün dinimizde bir itibarı vardır. Lakin dine zıt düşmediği zaman. Ve örfü oluşturan sahih fıtrat ve selim akıl olduğu zaman. Ama her türlü iğrençliği “moda” adı altında makbul gören bir anlayışa mesned olan bir örfün dinde itibarı yoktur. Renkler de buna dâhildir. Şu zamanda erkek-kadın giysilerinde renk farkı gözetilmemesinin sebebi de insanların giyinme alışkanlıklarına yön veren bizzat eşcinsel olan veya eşcinselliği destekleyen modacılardır. Bizim örfümüzde, yani Türk örfünde yetişmiş çocuklara bakın. Kız çocukların pembe rengine fıtri bir meyli vardır. Erkek çocukların tersine. Eski, dini şuurdan beslenen Türk örfü de bu fıtri meyli desteklediği için bizim (Türkiyeli Müslümanlar) örfümüzde pembe renk kadınlara mahsustur. Çünkü İslam fıtrat dinidir. Fıtratın ve dinin birbirine ters düşmesi asla mümkün değildir. Şöyle sorsak: Eski Türk topluluğun örfü mü yeni Türk topluluğun örfü mü daha çok dinden etkilenmiştir? Muhakkak herkes “elbette eskisi” diyecektir. İşte dinin etkisini kaybettiği oranda fıtratı bozulmuştur ve bu oranda örfü itibar kaybetmiştir. Hulasası, bizzat pembe rengin giyilmesiyle alakalı dinde sabit bir nehiy yoktur lakin pembe kadıncıl ve kadınlara mahsus bir renk olduğu için ve eşcinselliği temsil eden bir renk olduğu için Müslüman erkekler pembe giysilerden muhakkak içtinap etmeleri gerekir. Allah-u Alem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Lohusalık 40 günden az olur mu kanama bittiyse namaz kılınır mı? CEVAP Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Lohusalık (Nifas) kırk günden az olabilir. Kadın kırk günden önce kanı kesilir ve temizliğe çıkarsa icma ile temiz sayılır. Gusül alır ve namazlarına başlar. Eğer kırk tamamlanmadan bir daha kanama başlarsa yine o kan lohusalık sayılır namazlarına ara verir. Taki kanı kesilsin veya kırk gün tamamlansın. Kırk gün tamamlandıktan sonra sahih kavle göre devam eden kan özür kanı yani (istihaze) sayılır. Gusül alır ve namazlarına başlar. Allah’u Teâlâ en iyisini bilendir. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Esselamu aleykum. Laboratuvar teknikeri olan bir kadınım, mezun olduktan sonra devlet bünyesinde veyahut Kızılay birimlerinde çalışmanın hükmü nedir? Laboratuvar çalışma koşullarının peçeye, eldivene dair hiç bir engelli yoktur zira maske, eldiven kullanmak zorunludur. Allah’ın rahmeti ve bereketi üzerinize olsun. CEVAP Ve aleykumusselamu ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem bacım, eğer namazınızdan engellenmeyecekseniz ve şeri tesettürünüzü koruyabiliyorsanız, yabancı erkeklerle ihtilat hali olmayacaksa ve iş sözleşmesinde sizi küfre düşürecek maddeler ve şartlar yoksa tekniker olarak laboratuarda çalışmanızda bir beis yoktur. Ancak devlet kurumu olması hasebiyle veya özel kurum olup sahibi kâfir ise kerahet vardır. Çünkü kâfirin sizi dininizde fitneye düşürmesi ihtimali daima mevcuttur. İmam el-Buhari (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Habbab bin Eret (radıyallahu anhu) şöyle demiştir: كُنْتُ قَيْنًا بمَكَّةَ، فَعَمِلْتُ لِلْعَاصِ بنِ وائِلٍ السَّهْمِيِّ سَيْفًا فَجِئْتُ أتَقَاضَاهُ، فَقالَ: لا أُعْطِيكَ حتَّى تَكْفُرَ بمُحَمَّدٍ قُلتُ: لا أكْفُرُ بمُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ حتَّى يُمِيتَكَ اللَّهُ، ثُمَّ يُحْيِيَكَ، قالَ: إذَا أمَاتَنِي اللَّهُ ثُمَّ بَعَثَنِي ولِي مَالٌ ووَلَدٌ، فأنْزَلَ اللَّهُ: (أَفَرَأَيْتَ الذي كَفَرَ بآيَاتِنَا وقالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا ووَلَدًا) “Ben Mekke’de demirciydim. As bin Vail es-Sehmi için kılıç dövmüştüm. Ona geldim ve kendisinden alacağımı istedim. O “Hayır vallahi sen Muhammed'i inkâr etmedikçe sana vermeyeceğim” dedi. Ben de “Asla! Allah'a yemin olsun ki, sen ölüp de sonra tekrar diriltilinceye kadar ben Muhammed’i inkâr etmem!” dedim. O “Ben ölecek sonra da diriltileceksem o zaman orada benim için muhakkak mal ve çocuk olacaktır. (Sana orada öderim)” dedi. Bunun üzerine Yüce Allah şu ayeti indirdi: “Ayetlerimizi inkâr eden ve “Bana elbette mal ve evlat verilecektir” diyen adamı gördün mü?" El-Muhelleb (rahimehullah) şöyle der: “Ulema müslümanın ücret karşılığında müşrik için çalışmasını mekruh görmüştür. Zarureten iki şart ile müstesna: Biri yaptığı işin müslümana helal olmasıdır ve diğeri yaptığı iş ile Müslümanlara zarar olacak olana yardımcı olmamasıdır.” Dolayısıyla sahibi Müslüman olan veya en azından müdürü veya sorumlusu Müslüman olan laboratuar da çalışmanızı tavsiye ederim. Allah’u A’lem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum Tarık hocam, cevaplarsanız çok memnun olurum. Bir yerde unutulmuş bilgisayar buldum, bulmuş olduğum cihazın kendi içerisindeki bilgileri sorgulayarak sahibine ulaşamadım. Sahibinin beni veya benim onu bulma imkanı güç. Bu halde bu bilgisayar, Müslümanların faydasına kullanılmak üzere vakfedilir mi? CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Değerli kardeşim, örfen insanlar için değerli olan ve insanların kaybettikleri takdirde önemseyecekleri ve arayacakları eşyaların bulunduğu yerde ve sahibine ulaşılması mümkün olan vesilelerle bir sene duyurulması vaciptir. İmam Buhari (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Zeyd bin Halid el-Cuheni (radıyallahu anhu) şöyle der: “Bir adam Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)'e gelerek ona lukata’nın (buluntu eşyanın) hükmünü sordu. Rasûlallah (sallallahu aleyhi vesellem): “Onun mahfazasını ve bağını belle ve bir sene ilân et. Sahibi gelirse ona iade et! Aksi takdirde onu nasıl istersen öyle yap!” buyurdu.” Bunun için bir sene duyurduktan sonra bulan kişi buluntu eşyadan dilediği şekilde faydalanabilir. Ancak eşyanın sahibi bir sene sonra gelip eşyanın sahibi olduğunu ispat edebilirse bulan kişi eşyayı sahibine teslim etme mecburiyetindedir. Eşyanın kendisi kalmadığı takdirde mislini veya değerini teslim etme zorundadır. İmam Ebu Davud (rahimehullah)’ın Zeyd bin Halid el-Cuheni (radıyallahu anhu)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) şöyle buyuruyor: “Onu (buluntu eşyayı) bir sene ilân et. Eğer arayıcısı gelirse ona ver. Eğer gelmezse onun mahfazasını ve ağız bağını belle ve ondan faydalan. Eğer arayıcısı çıkıp gelecek olursa onu kendisine iade et.” Ama örfen değerli olmayan veya değeri insanın önemseyip aramaya kalkışmayacak kadar düşük olanların duyurulması gerekmez. Bulan kişi bundan istifade edebilir. İmam Ebu Davud (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Cabir bin Abdullah (radıyallahu anhu) şöyle der: “Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) bize kişinin bulduğu asa, ip, kamçı ve benzeri şeylerden yararlanmasına izin verdi.” Senin bulduğun unutulmuş bilgisayara gelince muhakkak değerli eşyalardandır. Hem maddi değeri bakımından ve hem de içerdiği malumatlar bakımından. Binaen aleyh bulduğun yerde bir sene duyurman gerekir. Bir afişle veya insanlara söyleyerek burada bir bilgisayar bulduğunu yaymalısın. Bilgisayarın özelliklerini beyan etmezsin ki sahibini tanıyabilesin. Şayet bir seneye kadar kimse gelmezse bilgisayardan dilediğin şekilde faydalanabilirsin veya dilersen vakfedebilirsin. Ama bir seneye kadar bilgisayar sana emanettir ve emanete uygun şekilde korumalısın. Şayet bir sene sonra sahibi belli olsa bilgisayarı ona iade etmen gerekir. Vakfedilmiş, satılmış veya başka bir surette bilgisayarın elden çıkmış olması durumunda ya misli bir bilgisayar veya parasal değeri sahibine teslim edilmesi lazım gelir. Allah-u Alem. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum ve rahmetullahi ve beraketuhu hocam, 8 yıldır devlet okulunda ilkokul öğretmeni olarak çalışıyorum. Bayanla erkeğin aynı bina içerisinde ve ortak kullanım alanlarının olduğu bir yerde çalışması haramdır denildiği için bu sene işimden izne ayrıldım. Eylül ayından beri çalışmıyorum. Eşimin de işleri kötü gidiyor. Açıkçası sorumsuz bir insan olduğu için evini geçindirme işini beceremiyor. Bizde artık başkalarına muhtaç hale geldik. Kayınvalidemin verdiği paralarla masraflarımızı karşılamaya çalışıyoruz. Birde bunun üstüne eşim bana şunu diyor, madem sen takva sahibi olucan diye çalışmıyorsun, benimde 4 kadın alma hakkım var. Maddi durumum iyi olsun bende kadın alıcam diyor. Bakalım buna sabredecek kadar takvalı mısın diye beni kışkırtıyor. Bende çok üzülüyorum. Bir tane kızımız var. Eşimi de çok seviyordum. Ama bu yaşananlar yüzünden nerdeyse boşanma noktasına geldik. Ben onca yıl çalışıp evimi geçindirdim. Şimdi yedi ay çalışmadım geçinemiyoruz diye kocam benim üstüme evlenmekle tehdit ediyor. Birde üstüne geçim darlığı. Doğru yolu göremez durumdayım. Lütfen yolumu aydınlatın. Benim çalışmam haram mı? Kadının boşama hakkı bu durumda var mı, yok mu? Selametle… CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve beraketuh. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem bacım sorun çalışmanızda değildir. Asıl itibariyle bir kadın olarak şeri ölçülere uygun bir ortamda ve işte çalışmanıza şeran bir mani yoktur. Lakin devlet okulunda öğretmen olarak çalışmanız asla caiz değildir. Burada çalışmak erkek de olsanız caiz olmazdı. Dolayısıyla devlet okulunda öğretmenlikten ayrılmakla şüphesiz doğru ve şeran vacip olanı yapmışsınız. Bunun akabinde yaşadığınız sıkıntılara gelince evvela size sabrı ve takvayı tavsiye ederim. Allah (celle ve âlâ) şöyle buyurmaktadır: “Kim Allah’tan korkarsa ona bir çıkış yolu ihsan eder. Ve ona ummadığı bir yerden rızık verir. Kim Allah’a tevekkül ederse, O kendisine yeter. Şüphesiz ki Allah emrini yerine getirendir. Allah her şey için bir ölçü (zaman) tayin etmiştir.” (et-Talak 2,3) Sonra muhterem bacım sebeplere sarılma babından maddi sıkıntınızı gidermek için Müslümanların çalıştırdığı kreşler veya okullarda öğretmenlik yapabilirsiniz. Zannediyorum ki sizin gibi tecrübeli bir ilkokul öğretmenini Müslümanlar geri çevirmezler. Şayet böyle bir imkân söz konusu değilse görüştüğünüz Müslümanların çocuklarına evinizde veya başka bir mekânda ders verebilirsiniz. Sunduğunuz bu emek karşılığında uygun bir ücret talep etmenizde asla bir beis yoktur. Sonra eşinizin sizi Allah’ın dininde caiz olmayan bir işi Allah’ın rızasını kazanmak için terk ettiğinizden ötürü Allah’ın ona vermiş olduğu bir genişlikle cezalandırmak istemesine gelince onun cahilliğine ve dinen tam olmadığına delalet eder. Bırakın sizden devlet okulunda öğretmenlik yapmanızı istemesini, aslen size devlet okulunda öğretmenlik yapmanızı yasaklaması şeran üzerine vaciptir. Zira sizin çobanınız eşinizdir. Dünyevi ve uhrevi maslahatlarınızı korumakla ilk derecede o şeran yükümlüdür. İmam el-Buhari (rahimehullah)’ın ibni Ömer (radıyallahu anhuma)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: “Hepiniz çobansınız ve hepiniz elinizin altındakilerden sorumlusunuz. Emir çobandır. Erkek aile halkının çobanıdır. Kadın kocasının evi ve çocukları için çobandır. Hepiniz çobansınız ve hepiniz çobanlık yaptıklarınızdan sorumlusunuz.” Dolayısıyla evi geçindirmekle şeran mükellef olan erkektir kadın değil. Ve eğer durum anlattığınız gibiyse ve eşiniz sırf eve para getirmediğinizden ötürü sizi takvanızla sınamak istiyorsa o zaman onun bu hali elbette onun fasıklığına delalet eder. Dolayısıyla eşinize Allah’tan korkmayı ve kendisine verilmiş olan emanete (size ve kızına) sahip çıkmasını tavsiye ederim ve sizin şeran caiz olmayan işlerde veya ortamlarda çalışmanızı istemeye hakkı olmadığını hatırlatmak isterim. Sonra kadının boşama hakkı var mıdır sorunuza gelince, kadının boşama hakkı yoktur. Boşama (talak) sadece erkeğe verilmiş olan bir haktır. Lakin kadın erkeğinin onu boşamasını veya karşılıklı veya karşılıksız bırakmasını talep edebilir. Veya fetva ehlinden nikâhın feshedilmesini talep edebilir. Lakin benim size tavsiyem bu hususta acele etmemenizdir. İçine düştüğünüz maddi sıkıntı geçici bir anlaşmazsızlığa sebep olmuş olabilir. Öncelikle nasihat ederek eşinize durumun gerekliliğini izah etmekte daim olmalısınız. Bunun için çevrenizdeki Müslüman tanıdıklarınızdan yardım da isteyebilirsiniz. Son olarak size özellikle tavsiye ettiğim şudur: Muhakkak durumunuzu ilmine itibar ettiğiniz büyüklerinizle istişare edin. Müslümanlara yakın olun ve özellikle yaşça büyük ve olgun olanların tavsiyelerini talep edin. Rabbim sıkıntınızı gidersin ve darlıktan sonra bollukla mükâfatlandırsın. Amin. Tarık Ebu Abdullah

SORU Es-selamu aleykum 1- Bizler akide olarak, oy kullanmayı küfür ameli olarak görüyor fakat oy kullanan halkı umumen tekfir etmiyoruz yani cehaletlerini mazur görüyoruz. Fakat meclisteki yada kolluk kuvvetlerindeki insanları umumi olarak tekfir ediyor ve onların cehaletlerini mazur görmüyoruz. Bunun sebebi nedir oy kullanan halkı umumen tekfir etmemiz gerekmez mi? Cehaletleri mazur ise meclistekilerin de cehaleti mazur olmaz mı? 2- Demokrasi için silahlanıp savaşan bir grup ile Şeriat için savaşan bir grup fiziki olarak -daha azılı kafire karşı- birlikte hareket edebilir mi? 3- Şeriatı savunan guruplar siyaseten Demokratik ülkelere yada demokratik diğer gruplara "kardeş, dost, yanınızdayız, destekliyoruz" gibi lafızlar kullanması caiz midir? Saygılarım ile Allah sizlerden razı olsun. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Son olarak muhterem kardeşim “Şeriatı savunan gruplar siyaseten demokratik ülkelere ya da demokratik diğer gruplara "kardeş, dost, yanınızdayız, destekliyoruz" gibi lafızlar kullanması caiz midir?” şeklinde gelen üçüncü soruna cevaben derim ki: Evvela siyaseten sözünü biraz açmamız lazımdır. Siyaset yönetmek demektir. Ve yönetimi Allah (celle ve âlâ) sadece Kendisine tahsis etmiştir. Mutlak idari nizam olarak İslam şeriatını emretmiştir ve Rasûlü Muhammed (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) vesilesiyle İslam şeriatını beyan etmiştir. İslam şeriatında her faydayı ve maslahatı beyan etmiştir. İslam şeriatı hiçbir maslahatı asla zayi etmemiştir. Kendi zatında maslahatı zayi etmediği gibi iki maslahat arasında racih olanı veya zarara mukabil racih olan maslahatı da asla zayi etmemiştir. Dolayısıyla genel olarak ihtimalli lafızları kullanmak şer’an muteber maslahat veya racih maslahat ise o zaman kullanılması şer’i siyaset ve caiz, hatta belki vacip olabilir diyebiliriz. Sonra, lafızların hakikatleri vardır. Şer’i, lugavi ve örfi hakikati. Yani bir lafzın lügatte kullanıldığı değişik manaları vardır. Bu manaları şeriat veya örf olduğu gibi almış olabilir de veya daraltmış olabilir de. Eğer şeriat bir lafzın manasını beyan etmişse o zaman lügavi manası o lafzın hakikati olmaktan çıkmıştır. O lafzın vücutta hakikatini tabir eden şeriatın yüklediği mana olur. Evet, şer’i mana muhakkak lügavi manaya bina eder lakin lügavi mana artık o lafzın hakikatini belirlemekten aciz olur. Bu meseleden şöyle bir mesele tevellüt eder: Şari bir eşyayı isimlendirmişse o zaman o eşyanın hakikatini de beyan etmiştir. Ve bu hakikate şer’i hükümler bağlamıştır. Lafzın hakikati Şari’nin tarif ettiği batın manadır ve şer’i hükmü alan hakikatte bu manadır lakin zahirde şer’i hüküm o lafzın manasını zahirde tabir eden zahir isme terettüp eder. Bu şeriatın en önemli bahislerinden biridir ve ulema arasında isimler ve hükümler bahsi olarak malumdur. Bu konumuzla bağlantılı şu demektir: Birincisi, bir şeyi şeriat isimlendirmiş ise o zaman onun hakikatini de tayin etmiştir. Bu durumda o şey şeriatın koyduğu isimden başka bir isimle adlandırılırsa o zaman o şeyin hakikatinden sapılmış olunur ve o şeyin tasavvurunda hatalar meydana gelecektir. İkincisi, şer’i isme şer’i hüküm terettüp ediyor. Şu halde bir şeyin hakikatine Şari’nin verdiği isimden başka bir isim verilirse o zaman Şari’nin o şeye verdiği hüküm de atıl kılınmış olunur. Birinci durumun da ikinci durumun da ne kadar büyük bir fesat olduğu açıktır. Eşyayı Şari’nin isimlendirdiğinden gayri bir isim ile adlandırmanın maslahatı bu mefsedetten daha büyük olması gerekir ki siyaseten böyle davranmak caiz olsun. Bu maslahatın varlığını (muteber oluşunu) ya Şari Kur’an ve(ya) Sünnette beyan etmiştir veya ama şer’i maksatların tahkiki açısından zahirdir. Meselenin daha iyi anlaşılması için birkaç misal vereyim: Mesela ikrahı bu babta değerlendirebilirsin. Allah (subhanehu ve teâlâ) şöyle buyuruyor: مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ “Kalbi imanla dolu olduğu halde zorlananlar müstesna olmak üzere imandan sonra Allah’ı inkâr eden…” (en-Nahl Sûresi 106) Bu ayeti kerimenin delaletiyle Allah (subhanehu ve teâlâ) ikrah altında küfrü farklı bir isimle isimlendirmeyi ve zahiren inkâr etmemeyi muteber bir maslahat olarak beyan etmiştir. Mesela Kur’an mahlûktur fitnesi zamanında ulema dâhil olmak üzere birçok Müslüman Kur2an’ı mahlûk olarak isimlendirdi. Kur’an mahlûk değil bilakis Allah’ın konuştuğu kelâmıdır ve O’ndan’dır. Dolayısıyla Şari’nin Kur’an ismi verdiği kelamın hakikati O’ndan olmasıdır. Ona mahlûk diyen Kur’an’ın hakikatini saptırmıştır. Bu davranışı Şari küfür olarak hükme bağlamıştır. Lakin canını korumak için kalbi iman da sabit olması şartıyla beraber küfür sözünü söylemesini muteber bir maslahat olarak kabul etmiştir. Veya zamanımızdan bir örnek olarak Nusayrilerin Sünni halka yaptığı işkenceler altında melun Esed’e “Rabbim Esed’tir” demeğe icbar ettiklerine herkes şahit oldu. Esed rab değil bilakis merbubtur. Ve Esed’e rab diyenler Yahudilerden ve Hıristiyanlardan daha kâfirdirler. Lakin bir Müslümanın ikrah altında melun Esed’i böyle isimlendirmesi Şari’nin onun için itibar ettiği canını koruma maslahatından ötürü caizdir. Veya takiyye’yi de bu babta değerlendirebilirsin. Allah (subhanehu ve teâlâ) şöyle buyuruyor: لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً “Mü’minler mü’minleri bırakıp kâfirleri veliler edinmesin. Kim bunu yaparsa onun Allah’la hiçbir ilişkisi kalmaz. Onlardan gelecek bir zarardan korunmaya çalışmanız müstesna” (Âl-i İmran Sûresi 28) Bu ayeti kerimede Allah (subhanehu ve teâlâ) kâfirden gelecek mümkün bir zarardan korunmak için eşyayı Şari’nin beyan ettiği isimden farklı bir isimle adlandırmayı muteber bir maslahat olarak beyan etmiştir. Mesela küfür diyarında dinini izhar etmekten aciz olan ve Müslümanların arasına hicret etme imkânına sahip olmayan mustezaf bir Müslümanın tağutun kolluk kuvvetleri tarafından sorgulandığında baştaki tağutu açıktan tağut ve kâfir olarak isimlendirmeyip de cumhurbaşkanımız veya başbakanımız gibi isimlerle adlandırması gibi. Ve savaş hiledir kaidesinin de bu babtan nasibi vardır. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: الْحَرْبُ خُدْعَةٌ “Harp hiledir.” İmam el-Buhari ve İmam Müslim (rahimehumallah) Ebu Hureyre (radiyallahu anhu)’dan tahriç etmişlerdir. Hadisi şerif düşmana zarar vermek için hileye başvurmanın bir maslahat olduğuna delalet ediyor. Elbette bu mevzunun tafsilatı var. Benim burada sadece gayem şer’an caiz olan durumlarda eşyayı hak ettiği isimden gayri isimlerle isimlendirmenin caiz olduğunu ifade etmektir. Mesela İmam el-Buhari (rahimehullah)’ın ve başkaların rivayet ettikleri Kab bin Eşref’in öldürülmesi olayında Muhammed bin Mesleme (radiyallahu anhu) Kab bin Eşref’e yaklaşabilmesi için şöyle diyor: إِنَّ هَذَا (يَعْنِي النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) قَدْ عَنَّانَا وَسَأَلَنَا الصَّدَقَةَ “Şu (yani Nebi sallallahu aleyhi ve sellem) bizi yordu ve bizden sadaka istedi.” Bunun üzerine Kab bin Eşref Muhammed bin Mesleme’nin söylediklerini tasdik edip “Vallahi o sizin usancınızı daha da arttıracak” dedikten sonra Muhammed bin Mesleme (radiyallahu anhu) şöyle diyor: فَإِنَّا قَدْ اتَّبَعْنَاهُ فَنَكْرَهُ أَنْ نَدَعَهُ حَتَّى نَنْظُرَ إِلَى مَا يَصِيرُ أَمْرُهُ “Biz ona uymuş bulunduk. Bu işin nereye kadar varacağını görünceye kadar onu bırakmak istemiyoruz.” Hadisin ravisi Cabir bin Abdullah (radiyallahu anhuma) der ki: “Muhammed bin Mesleme böyle Kab’la konuşurken onu yakaladı ve öldürdü.” Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’i “şu” olarak isimlendirmesi elbette o insanın hakikatine uygun isim değildir. Onun hakikatini karşılayan isim Allah’ın Rasûlü ismidir. Ancak Kab bin Eşref’in öldürülmesindeki maslahat Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’e “şu” ismiyle tabir etmekteki mefsedetten daha büyük ki Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) buna izin vermiştir. Diğer bir rivayette Muhammed bin Mesleme (radiyallahu anhu) Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’e “Öyleyse bana izin ver ona bazı sözler söyleyeyim” demiştir ve Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) “verdim” buyurmuştur. Bundan sonra senin sual ettiğin lafızların durumuna gelince derim ki: Evvela, demokrasi küfürdür. Demokratik ülkeler veya demokratik gruplarda kâfir ülkeler veya gruplardır. Zira demokrasi hâkimiyeti halk için tahsis etmektir. Bunu tasdik ve ikrar etmek büyük küfürdür. Dolayısıyla Müslüman bir kişi veya taife demokrat bir ülkeyi veya grubu kardeş veya dost olarak tabir etmesi caiz değildir. Bu tevhide münakızdır. Zira kardeş ve dost isimleri manası şeriat tarafından tarif edilmiş olan şer’i isimlerdir. Şer’i hakikatiyle kardeş din kardeşliğidir ve dostluk din dostluğudur. Şeriat din farkıyla beraber dostluğu nefyetmiştir. Kardeşliğe gelince nesep ve sütkardeşliğini iptal etmemiştir ama velayet, miras ve başka hukuklarda kardeşliğe itibar etmemiştir. El mühim, kardeş ve dost isimleri şer’i isimlerdir ve Müslümanlar arasında kullanılan isimlerdir. Dolayısıyla kâfire kardeşim veya dostum denilmesi aslen caiz değildir. Bu ismi şeriatın tayin ettiği sınırlarından çıkarıp lügavi hakikatine döndürmek için şer’an muteber bir maslahat olması lazımdır. Şüphesiz ki kardeş ve dost isimleri lügavi hakikatleriyle daha geniş manalara sahip isimlerdir. Kardeş, yani din kardeşi olduğu gibi, nesepten kardeş, süt yolundan kardeş de olabilir veya ama Adem’den kardeş veya söz gelimi arkadaş manasında kardeş veya halkın dilinde kullandığı bir hitap şekli olarak kardeş manasında da kullanılabilir. Lügatte dost ismi de böyledir. Dost, yani din dostluğu veya arkadaş manasında dost veya şu zamanda örfen erkek-kadın ilişkisi manasında dost. Kardeş veya dost kelimesi lugavi hakikatiyle kullanıldığı zaman bu manaların hepsine şamildir. Lakin bu isimlerin şer’i hakikatleri daha dardır. Şu halde bir Müslüman ikrah sebebiyle veya takiyye yapma mecburiyetinde olduğu için veya şeriatın itibar ettiği bir maslahattan ötürü demokratik, yani kâfir bir devlete veya gruba arkadaş veya dost isimlerini kullanırsa şer’i siyasetin ikrar ettiği ve caiz olan bir şey yapmış olur. Ama öylesine veya şeriatın itibar etmediği, kendisinin maslahat ve siyaset zannettiği bir sebepten ötürü kardeş veya dost derse küfür konuşmuştur. Yanındayız veya destekliyoruz gibi ifadeler kullanmasına gelince, bunlar için de yukarıda söylediklerim geçerlidir. Zira bu davranışlar kardeşliğin ve dostluğun tabileridir. Ancak bu iki ismin kullanımına kardeş ve dost isimlerin kullanımından daha çok müsamaha edilir. Çünkü kâfire kardeş veya dost demek şer’an caiz olmazken ve şer’an muteber bir gerekçesi yoksa küfürken, bir kâfire yanındayız veya destekliyoruz sözleri durumuna göre şer’an caiz olabilir. Mesela kâfiri bir doğrusundan ötürü desteklemek veya ona yapılan bir haksızlıkta onun yanında olmak İslam’ın emrettiği insaftandır. Veya bir kâfiri daha azılı ve Müslümanlara karşı daha çok düşman ve şiddetli olan diğer bir kâfire karşı desteklemek de şer’i siyasetin ikrar ettiği bir maslahattır. Dolayısıyla İslam şeriatının ikrar ettiği ve güzel bulduğu bir durumda Müslüman bir taife demokratik bir devlet veya grup için yanındayız veya destekliyoruz derse ve bu daha büyük bir mefsedete sebep olmayacak ise o zaman bunu söylemekte bir beis olmaz. Lakin bunun için kâfir olanı kâfir olarak ilan etmek şarttır. Bunu başka yerlerde izah etmeye çalıştım. Dilersen oralara müracaat edebilirsin.   Velhasıl muhterem kardeşim, Allah hakkı isimlendirmiştir ve gerçeğini beyan etmiştir. Allah (celle ve âlâ) hakkın hak ettiği ismiyle isimlendirilmesini sever. Zira o adaleti ve ihsanı emretmiştir. Dolayısıyla şeriatın daima murad ettiği eşyayı hak ettiği isimle isimlendirmektir. Ancak vakıa buna bazen uygun olmaz ve vakıanın maslahatı eşyayı hak ettiği isimden gayrisiyle isimlendirilmeyi zorunlu kılar. Aksi takdirde daha büyük fesatlar vaki olabilir. Faydayı zarardan temyiz etmek hikmet değildir. Hikmet iki fayda arasında daha büyük olanı veya iki zarar arasında daha hafif olanı tercih edebilmektir. Mesela bugün cihaddan mazeretsiz geri kalan hocalar ve ilim talebeleri… Bunların dinimizde hak ettikleri isim fasıktır. Bunlar Allah (celle ve âlâ)’nın emrine itaat etmeyen asilerdir. كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ “Savaş, hoşunuzu gitmediği halde, size farz kılındı” (el-Bakara Sûresi 216) Evet! Savaş nefsin hoşuna gitmez. Savaş meşakkat, eziyet, elem ve çok sabır isteyen bir ameldir. Elbette nefis bundan hoşlanmıyor. Allah (celle ve âlâ)’da bunu ikrar ediyor. Evet! Evet! Savaş hoş olmayan bir şeydir. Ama bize farz kılındı. Muttaki, Allah’ın emrine teslim olmuş kullar nefislerin hoşuna gitmese dahi Rabbine itaat eder. Ama nefsi azgın kullar kadınlarla beraber arkada kalabilmeleri için mazeretler üretirler. سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْاَعْرَابِ شَغَلَتْنَا اَمْوَالُنَا وَاَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا يَقُولُونَ بِاَلْسِنَتِهِمْ مَا لَيْسَ فى قُلُوبِهِمْ “Bedevîlerden savaştan geri kalanlar sana “Bizi mallarımız ve ailelerimiz alıkoydu. Allah'tan bizim için af dile” diyecekler. Onlar kalplerinde olmayanı dilleriyle söylerler.” (el-Fetih Sûresi 11) قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ “De ki: Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, aşiretiniz, kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz bir ticaret ve beğendiğiniz meskenler size Allah'tan, Rasûlünden ve O'nun yolunda cihaddan daha sevgili ise, artık Allah'ın emri gelinceye kadar bekleyin! Allah, fasıklar topluluğunu hidayet etmez.” (et-Tevbe Sûresi 24) Bu hocalar samimi ve muttaki gençleri mücahidlerin safına katılmaktan alıkoyan engellerdir. Kendileri geride kalabilmeleri için ve cemaatlerini taşıyan samimi Müslümanları kaybetmemek için günümüz mübarek cihad hareketi hakkında şüpheler üretme çabasında olan müfsitlerdir. Cehalet çok var, ilim okumak lazım. Şimdi savaş zamanı değil, şimdi davet zamanıdır. Cihad edeceğiz ama hazırda yeryüzünde hakkıyla cihad eden bir taife yok. Cihad edenler ya aşırı tekfirci veya hariciler veya akidesi bozuk mürcieler. Mücahidler girdikleri yeri ifsat ediyorlar ne cihadları var ne tevhidleri. Hazırda bütün mücahidler örgütlerin maşaları olmuş. Sakın kendinizi örgütlere kaptırmayın. Bu ve buna benzer yalan, iftira, değersiz, boş ve batıl laflar. İlim ehli olduğunu zanneden ama hali hazırda cihadın farzı ayn olduğunu inkâr edebilecek kadar haktan uzak olan bu hocaların marazı cehalet mi? Asla! يَا اَيُّهَا الَّذينَ اٰمَنُوا مَا لَكُمْ اِذَا قيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فى سَبيلِ اللّٰهِ اثَّاقَلْتُمْ اِلَى الْاَرْضِ اَرَضيتُمْ بِالْحَيٰوةِ الدُّنْيَا مِنَ الْاٰخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا فِى الْاٰخِرَةِ اِلَّا قَليلٌ “Ey iman edenler! Ne oldu ki size Allah yolunda sefere çıkın denilince, yere çakılıp kaldınız. Yoksa ahiretten vazgeçip dünya hayatından mı razı oldunuz? Oysa ahirete göre dünya hayatının yararı, pek az bir şeydir.” (et-Tevbe Sûresi 38) وَلَوْ اَرَادُوا الْخُرُوجَ لَاَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلٰكِنْ كَرِهَ اللّٰهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدينَ “Onlar eğer savaşa çıkmak isteselerdi, elbette bunun için bir hazırlık yaparlardı. Lâkin davranmalarını Allah istemedi de onları alıkoydu ve oturun oturanlarla beraber denildi.” (et-Tevbe Sûresi 46) رَضُوا بِاَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلٰى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ “Onlar geride kalan (kadın ve çocuk)larla birlikte olmaya razı oldular ve kalpleri mühürlendi. Artık onlar anlamazlar.” (et-Tevbe 87) Bilakis! Bu hocalar dünya hayatından ve metaından razı olmuşlardır. Bunun için cihada çıkmak onlara zor geliyor. Cemaatleri veya talebeleri arasındaki hürmetleri ve mevkileri, medreseleri, mescidleri, davet çalışmaları, ticari imkânları, güzel ve rahat evleri, sözünü iki etmeyen hizmetkâr elemanları… Bunları cihadın zorluğuna tercih ediyorlar. Evet! Cihad zordur. Ve nefise kerih gelir. Lâkin Allah’ın yardımıyla hiçbir zor, zor olmaz. Her bir mücahid Allah (celle ve âlâ)’nın zorun içinde nasıl kolaylığı yarattığını, darın içini nasıl genişlettiğini iyi bilir. Bunun için asla cihaddan vaz geçemez. Ama bu hocalar geride kalanlarla beraber kalmaktan razı oldukları için kalpleri mühürlenmiştir. Artık onlar anlamaz. Ne desen de anlamazlar. Allah (celle ve âlâ) hakkı söylemeyi sever. Ve hak her şeyden daha değerlidir. Bunun için diyorum ki Türkiye’de oturan ve mazereti olmadan cihaddan geri duran, Allah’ın emrine itaat etmeyen, Muhammed (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’in yolunu terk eden, mücahidlerden uzaklaşan, cihad ve mücahidler hakkında şüpheler oluşturmaktan başka işleri olmayan, samimi Müslümanları cihada çıkmaktan alıkoyan bu hocaların dinimizde hak ettikleri isim fasıktır. Velhasıl, muhterem kardeşim geride oturan bu hocalar seni aldatmasın. Kendisi geride kalabilmesi için seni de masiyetinde kendisine ortak etmek istiyor. Allah’tan kork ve senin Rabbin ve Sahibin olanın emrine itaat et! O itaat edenden lütfunu asla esirgemez. Tarık Ebu Abdullah