Tabela Montajının Hükmü Nedir?

SORU Selamun aleykum hocam, mehir alınmadan yapılan nikah batıl mıdır? CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Alllah’a mahsustur. Nikah akdinde mehrin belirlenmesi veya kadının mehri teslim alması ne Nikahın rükünlerindendir ve ne de sıhhat şartlarındandır. Dolayısıyla mehir belirlenmeden yapılmış olan Nikah sahihtir. Lakin mehir Allah (celle ve âlâ)’nın erkeğe farz kıldığı kadının hakkıdır. Dolayısıyla erkek mehir vermediği zaman hem Allah (celle ve âlâ)’nın emrine itaat etmemiş olur ve hem de kadının hakkına girmiş olur. Mehir kadının hakkı olduğu için miktarını tayin etmekte onun hakkıdır. İsterse mehri tam olarak talep eder, isterse kısmen veya tamamen eşine bağışlayabilir de. Allah (celle ve âlâ) şöyle buyuruyor: وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيئًا مَرِيئًا “Kadınlara mehirlerini hoşnutlukla verin. Bununla beraber gönül rızasıyla size ondan bir şey bağışlarlarsa onu afiyetle yiyin.” (en-Nisa Sûresi 4) El-Kurtubi (rahimehullah) şöyle der: “Bu ayet kadına mehir vermenin vacip olduğuna delildir. Bu hususta icma vardır.” Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, günümüzde yaygınlaşmış olan tarikatlarda meclislerde yapılan toplu değişik değişik sesler çıkarıp yapılan zikirlerin İslam'da yeri var mıdır? Bidat mıdır? CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Günümüzde toplanarak sesli bağırarak zikir yapmak, def çalıp şiş vurmak, sema dönmek İslam’da yeri olmayan bid’atlerdendir. Bu çeşit zikirleri ne Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) yapmış nede sahabesi yapmıştır. Sonradan çıkarılmış bid’atlerdendir. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır: من عمل عملا ليس عليه أمرنا فهو رد “Kim bizim emretmediğimiz bir ameli işlerse o red edilir.” (Müslim) Başka bir hadiste şöyle buyurur: و شر الأمور محدثاتها و كل محدثة بدعة و كل بدعة ضلالة (و عند النسائي) و كل ضلالة في النار “İşlerin kötüsü sonradan çıkarılan şeylerdir. Her sonradan ortaya çıkan şey bid’attir. Her bir bid’at sapkınlıktır.” (Müslim) Nesainin rivayetinde şu ziyade vardır “Her sapkınlık ateştedir.” Sünnette göre zikir şu şekillerde yapılır: Sessiz, Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in meşru kıldığı lafızlarla yapılır. Kur’an-ı Kerim okumak zikir kapsamına girer. Şer’i ilimler öğrenmek sohbet ve derslere katılmak zikirden sayılmıştır. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Esselamu Aleykum ve Rahmetullahi ve Berakatuh.  Hocam, bazı kardeşler bid'at meselesinde İmam Nevevi'nin bid'atı 5'e ayırdığı gibi şüpheler getiriyorlar. Bu türden şüphelere nasıl cevap verebiliriz? Allah'a emanet olun. CEVAP Aleykum selam verahmatullahi veberekatuhu Hamd alemlerin rabbi olan Allah’a, salat ve selam efendimiz Resulullah’a, ehli beytine ve ashabı kiramına olsun. Öncelikle bid’atin ne olduğunu bilmemiz gerekmektedir. Bid’atin lügat manası: Daha önce olmayıp sonradan ortaya çıkan yeni şey anlamındadır. Şer’i manası: Allah’u teala ve resulünün meşru kılmadığı şekilde ibadet etmek demektir. Usulümüzde şöyle bir kaide vardır: “İbadetler tevkifidir.” Yani Resulullah (sallallahu aleyhi vesellem) ibadet şekillerini nasıl göstermiş ve öğretmişse ibadetleri o şekilde yapmalı, harfiyyen uymalı, eksikliğe veya fazlalığa gitmemeliyiz. Mesela öğle namazının farzı mukim için dört rekattır. Eğer üç rekat veya beş rekat kılacak olursak namazımız geçerli olmaz. Abdestte yüz, sünnet işlenince üç defa yıkanır. Eğer dört veya altı defa yıkayacak olursak sünnete muhalefet etmiş ve bid’ate düşmüş oluruz. Amelin kabul edilmesi için iki şart vardır; Birincisi o amelin salih yani sünnete uygun olması. İkincisi ise ihlas üzere yapılması gerekmektedir. Bazı alimlerimiz bid’atin tanımından yola çıkarak ve içtihad ederek bid’ati beş kısma ayırmışlardır. El İz İbni Abdüsselam (rhm) onlardan biridir. İmam Nevevi (rhm) bu taksimi desteklemiştir. Ve beyan etmiştir; 1. Vacip bid’at. Misali; Alimlerin inkarcılara karşı getirdikleri delilleri tasnif etmek gibi. 2. Mendup bid’at. Misali: İlim kitaplarının derlenmesi. 3. Mubah bid’at. Misali: Yemeklerde çeşitliliğe gitmek. 4. 5. Mekruh ve haram bid’at. İkisi bellidir. Demiştir. İmam Nevevi’nin mekruh dediği bid’atin misalini mescitlerin süslenmesi, Kuranı kerimlerin süslenmesi, haram dediği bid’atin misalini Vahdeti vücud, Rafizilik, Haricilik, Mürcie, Kaderiyye ve Cebriyye fırkalarının ortaya çıkardıkları yanlış inançlarını örnek olarak verebiliriz. İmam Nevevi gibi alimler bid’ati güzel bid’at, çirkin bid’at şeklinde görürken ve beş kısma ayırırken bid’atin dinimizde temeli olup olmama usulüne dayanarak yapmışlardır. Bununla beraber Ömer (r.a)’ın tek tek teravih namazı kılan müslümanları cemaat yapması, imamla beraber kıldırtması ve “Ne güzel bid’at” demesi gibi delillere dayanırlar. Örneğin bazı bölgelerde sabah namazı ve ikindi namazından sonra cemaat müsafaha yapar. Müsafaha yapmak dinimizde var olduğuna göre namazdan sonra bunu yapmada sakınca olmaz demişlerdir. Fakat muhakkik alimlerimiz, bid’atin her türlüsüne kötü demişlerdir. Onların delilleride şu hadislerdir: “Her bir bid’at, sapkınlıktır.” (Müslim) “Kim dinimizde olmayan şeyi ortaya çıkarırsa, o red edilir.” (Buhari) “Her sonradan (Din adına) ortaya çıkan şey (ibadet) bid’attir. Her bid’at, dalalettir. Her dalalet ise ateştedir.” (Nesai) Selef alimlerimiz şunu söylemişlerdir: “Bid’at diriltildikçe, o oranda sünnet öldürülmüş olur.” Bid’at kapısı açılırsa, her kişi hoşuna giden bir amel işler ve ona güzel bid’at ismini takar. Böylece din değişmiş ve sünnetin yerini bid’atler almış olur. İmam Nevevi’nin getirdiği taksimata gelince her ne kadar bazı şeyler lügat yönünden bid’at sayılmış olsalarda mesela ilmi kitaplar telif etmek, sapkın gruplara reddiyeler vermek, bunlar ibedet değil, yapılmasında ecir olan salih amellerdir. Ömer (r.a) sahabeyi teravihte tek imam altında toplaması bid’at değildir. Zaten Resulullah (sallallahu aleyhi vesellem) teravih namazını üç gün boyunca ashabı ile beraber kılmıştı. Sonra vacip olur korkusuyla cemaati terketmişti. Ömer (r.a) döneminde cemaat ile beraber kılma vacip olma meselesi ortadan kalkınca tek tek teravih kılan ashabı tek imam altında toplamış ve uzun süredir işlenmediği için bir anda işlenince yeni bir amel gibi görününce ona ne güzel bid’at demiştir. Yani Ömer (r.a) olmayan bir ibadet türü ortaya çıkarmamış, çoktandır işlenmemiş bir ibadeti bir daha canlandırmıştır. Hadisler güzel bid’at ve kötü bid’at diye bir ayırıma gitmemiş, bütün bid’atlere sapkınlık demiştir. Ayrıca iyi bid’at ve kötü bid’atin ölçüsü yoktur. Bir alim bir bid’ate iyi derken başka alim ona kötü dediğini görebiliyoruz. O sebeple dinimizi olduğu gibi saf haliyle yaşamalı, sünnete harfiyyen uymalıyız. Allahu teala en doğrusunu bilendir. Musa Ebu Cafer

SORU Selamun aleykum hocam. Ülkemizde bulunan bir adliye binasının yapımını bir inşaat firması yapıyor, bu inşaat firmasından parke vs... işini alıp yapmak Kasas Suresi 17 dahilinde zalime yardım etmeye giriyor mu? Allah razı olsun. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve beraketuhu. Hamd Allah’a mahsustur. Hamd, alemlerin rabbi olan Allah’a, salat ve selam Rasûlullah’a olsun. Evet içinde küfür, haram, zulüm ve isyan işlenen yerleri inşa etmek, yapımında çalışmak caiz değildir. Mesela Kilise, Havra, Cemevi, Hüseyniye (Şiilerin Mabedi), Küfür düzeninde adliye, cezaevi, karakol, kışla, banka, birahane vs. gibi yerlerin yapımında çalışmak İslam’a aykırıdır. Bahsettiğiniz iş Kasas suresi 17. Ayet kısmına girer. Allah’u Teâlâ şöyle buyurur: “İyilik ve (Allah'ın yasaklarından) sakınma üzerinde yardımlaşın, günah ve düşmanlık üzerine yardımlaşmayın. Allah'tan korkun; çünkü Allah'ın cezası çetindir.”  (Maide 2) “Musa: Rabbim! Bana lütfettiğin nimetlere andolsun ki, artık suçlulara (ve suça itenlere) asla arka çıkmayacağım, dedi.”  (Kasas 17) Allah’u Teâlâ en doğrusunu bilendir. Musa Ebu Cafer

SORU Assalamu aleikum wa rahmatullahi wa barakatuhu. Bir müslim bir bayana talip ve evlendiğinde vereceği mehrinin miktarını biliyor, evlenmeden önce 3 çift bilezik alıyor (240g). Mehire zekat düşer mi? Eğer düşmüyorsa, evlenmeden önce onun yanında durduğu için zekat vermesi gerekiyor mu yoksa bu alışdan itibaren mehire mi giriyor? CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve berakatuh. بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Evet, genel bir hüküm olarak âlimlerin ittifakıyla mehire zekat düşer. Nikah akdinin gerçekleşmesinden itibaren üzerinde anlaşılan belirlenmiş mehrin tamamı kadının mülkiyetine geçmiş olur. Eğer nikah akdi esnasında mehir miktarı belirlenmeden nikah kıyılmışsa o halde kadın nikah akdi ile “mehr-i misil’’e sahip olur. Şayet kadın mehrini akit esnasında veya akitten hemen sonra almış ise ittifakla mehrinin zekatını vermesi farzdır. Şöyle ki; mehir nisab miktarına ulaşıyorsa, akitten itibaren üzerinden tam 1 kamerî yıl geçince zekatını vermesi gerekir. Eğer kadının mehirden ayrı olarak nisab miktarına ulaşmış malı; parası, altını, gümüşü varsa, mehrini o malına ekler, yani bir sene geçmesi şartını mehir için ayrıca başlatmayıp o malının zamanına dahil eder. Eğer malı ancak mehrin eklenmesi ile nisab miktarına ulaşıyorsa o halde bir senelik zaman dilimi mehrin mülkiyetine geçmesinden itibaren başlar. İşte böyle nisab miktarına ulaşmış malının üzerinden her bir sene geçip tamamlanınca zekat çıkarması farz olur. Ama eğer kadın mehrini kocasından daha sonra alacak ve belirlenmiş bir zamanda alacaksa, bu durumda kadın kocasına borç vermiş durumunda sayılıp fıkıhtaki bir mesele olan borcun zekatının hükmünü alır. Şöyle ki; -Allah’u A’lem- sahih olan görüşe göre kocanın durumuna bakılır; Şayet kocanın mehir borcunu ödemeye gücü varsa, kendisinden mehri vermesi istenildiğinde verebilecek durumda/kolaylıkta ise, o halde kadın mehrini henüz eline geçirememiş olsa bile her sene mehrinin zekatını vermesi gerekir. Eğer kadın mehrini alıncaya kadar zekatını vermemişse mehri aldığında geçmiş bütün senelerin zekatını vermesi gerekir. Şayet koca zor durumda olup mehri vermeye gücü yoksa, o halde seneler geçse bile mehrinden zekat çıkarması gerekmeyip, mehri aldıktan sonra zekatını verme durumu söz konusu olur. Kimi âlimlere göre ise mehri alınca mehirden geçmiş 1 senenin zekatını vermelidir. Ama –Allah’u A’lem- racih olan görüşe göre bu vacip olmayıp verilmesi güzel olandır. Eğer ki daha sonra alınacak mehrin alınma zamanı belirlenmemişse, böyle bir halde kadın mehrini ancak ölüm ya da ayrılık (talak veya fesh) halinde isteyebilecek/alabilecektir. Bu durumda ise kadın mehrini alıncaya kadar zekat düşmez. Çünkü kadın mehre tam anlamıyla sahip değildir. Şayet kadın mehrini altın veya gümüş süs/takı olarak almış ise buna zekatın düşüp düşmemesi hususunda ihtilaf edilmiştir. Geniş bilgi için Musa hocamızın şu cevabına bakın: (Bkz) Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk

SORU Selamun aleykum hocam, Namazı tamamen sadece tembellikten dolayı kılmayan kişinin hükmü hakkında âlimlerimiz ihtilaf etmişlerdir. İmam Ebu Hanife, Malik, Şafii ve İmam Ahmed’in (radiyallahu aleyhim) bir görüşüne göre kâfir olmaz. Namazını kılmayan kimse tevbeye çağırılır ve kılmazsa Ebu Hanife’ye göre hapse atılır ve tazir cezası verilir. Öbür imamlara göre had cezası olarak öldürülür, bu nakli sitenizden kopyaladım, bu âlimlerin bu görüşleri hakkında senet, delil varmı ve bu sözlerin kaynağı sahih mi? CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Yukarıda bahsedilen âlimlerin bu görüşlerinin dayanağı vardır. Bu görüşlerini her bir mezhebin muteber fıkıh kitaplarında bulabilirsin. Namazını tembellikten dolayı terk edenin tevbe etmemesi sebebiyle öldürülmesinin delilleri vardır. O delillerden bir tanesi Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in rivayet ettiği şu hadistir: “İnsanlarla Allah’tan başka ilah olmadığına, Muhammed’in Allah’ın elçisi olduğuna şahitlik edene, namaz kılıp zekât verene kadar savaşmakla emrolundum. Eğer bunları yaparlarsa benden kanlarını ve mallarını korumuş olurlar, ancak İslam’ın hakkı müstesnadır. Onların hesapları Allah’a kalmıştır.” (Buhari ve Müslim) İmam Hattabi (rahimehullah) derki: İsmet (korunma) bu unsurları tam olarak yerine getirmeye bağlıdır. Bu hadis şunu işaret eder: Eğer bir kişi bu sayılan unsurlardan birini çiğnerse, tevbe edene kadar onun kanı ve malı helal olur. Hz. Ebubekir kendi zamanında zekâtı vermeyenlere karşı savaşıp kanlarını dökmesi bu hadise binaendi. Başka bir delil şudur: Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Ali (radiyallahu anhum)’yu Yemen’e zekâtı toplayıp dağıtmak üzere göndermişti. Ali (radiyallahu anhum) bir kısım zekatı Medine’ye göndermiş, Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) gelen altın parçalarını dört fakir sahabeye dağıtmıştı. Adamın biri itirazda bulunarak şunu demişti: “Allah’tan kork! Vallahi bu paylaştırmada Allah’ın rızası gözetilmemiştir.” Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) öfkelenmiş ve ona şunu demişti: “Sana yazıklar olsun! Yeryüzü mahlukatı arasında Allah’tan en çok korkan ben değil miyim!” sonra adam çekip gitmiştir. Arkasından Halid Bin Velid: “Ya Rasûlallah bu adamın boynunu vurayım mı?” deyince Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Hayır, umulur ki bu adam namaz kılıyordur!” buyurmuştur. (Buhari, Müslim) Bu rivayet şunu gösteriyor; adamın ölümden kurtulması kıldığı namazına binaendi. Eğer bu adam namaz kılmıyor olsaydı, kanı dökülecekti. Birçok rivayetlerde münafık tipli adamların öldürülmemelerinin sebebi kıldıkları namaz olmuştur. İşte bu rivayetlere dayanan imamlarımız, namazını terkeden kişinin tevbe etmemesi halinde ölürüleceği hükmünü çıkarmışlardır. Ebu Hanife (rahimehullah)’ın içtihadı farklıdır. Ona göre namaz kılmayan kişi tazir cezasına çarptırılır. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Es selamu aleykum, Hudeybiye antlaşmasındaki müslümanları kâfirlere teslim etme şartının günümüzde ihtilaflı olduğunu okumuştum, (yanılmıyorsam Hattabi naklediyor) bazı alimler peygamberimize has deyip günümüzde bu haramdır derken, bazı alimler bazı şartlar altında cevaz veriyordu. Günümüzde bazı davetçiler buna haram demekle kalmıyor, bu artık küfürdür diyorlar. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Evet, Hudeybiye antlaşması maddelerinden biri şöyleydi; Kureyş’ten kim müslüman olarak Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) ve ashabının (radiyallahu anhum) yanına gelirse, o müslüman Kureyş kâfirlerine geri verilecek. Ama müslümanlardan kim İslam’dan dönerek Kureyş’e giderse müslümanlara geri verilmeyecek. Bu anlaşmanın gereği olarak Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Ebu Cendel ve Ebu Basîr (radiyallahu anhumâ)’yı Kureyş’e geri vermişti. Evvela şunu belirtelim ki, bu anlaşma “erkekler” için geçerli olup kadınlar ise bundan müstesna idi. Çünkü Mumtehine suresinin 10. ayeti ile bu nehyedilmiştir. Bu hiçbir şekilde caiz olmayıp bunda ulema ittifak etmişlerdir. Nitekim bu anlaşmadan sonra bazı kadınlar müslüman olup Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in yanına hicret edip gelmişler, bunun üzerine velileri Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’e gelip O’ndan kadınlarını geri vermesini istemişler, ancak efendimiz bunu kabul etmeyip şöyle demiştir: “Anlaşma ancak erkekler hakkındadır, kadınlar hakkında değildir.” Peki buna kıyas edilerek bugün iki devlet arasındaki anlaşma gereği erkek bir Müslümanın, ülkesinin kendisine eziyet edecek kâfir yöneticilerine teslim edilmesi caiz midir? El-Cevap: Hayır, caiz değildir! Müslümanın kâfirlere teslim edilmesi naslarda nehyedilmiştir. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle demiştir: المسلم أخو المسلم، لا يظلمه ولا يسلمه “Müslüman müslümanın kardeşidir. O’na zulmetmez ve O’nu terketmez.” (Buhârî, Muslim) Muslim’in bir rivayetindeki ifade ise şöyledir: “O’nu yardımsız bırakmaz.” İbn Hacer el-Askalânî (rahimehullah) bu hadisin şerhinde şöyle demiştir: “Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in “O’nu terketmez” sözü, yani onu kendisine eziyet edecek kimse ile ve böyle bir durum içerisinde bırakmaz. Bilakis ona yardım eder ve ondan (eziyeti) uzaklaştırır.” Yine Efendimiz (aleyhisselam) şöyle buyurmuştur: انصر أخاك ظالما أو مظلوما “Zalim de olsa mazlum da olsa kardeşine yardım et.” (Buhârî, Muslim) “Peki Hudeybiye antlaşmasındaki bu maddeyi ve Efendimiz (aleyhisselam)’ın uygulamasını nereye koyacağız” denilirse şunları söyleriz: 1) Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) kendisine gelen sahabileri “vahye dayanarak” kâfirlere geri vermişti. O’na Allah Teâlâ’dan bir vahiyle, geri vereceği müslümanların dinleri ve dünyaları hakkında bir eziyete uğratılmayacakları, onlar için bir çıkış yolu kılınacağı ve onların mutlaka kâfirlerin ellerinden kurtulacakları bildirilmişti. Nitekim Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) maslahat gereği bu maddeyi onaylayınca bundan rahatsızlık duyan oradaki sahabilere şöyle demiştir: ومن جاءنا منهم سيجعل الله له فرجا ومخرجا “Onlardan kim bize gelirse, Allah onun için bir rahatlık ve bir çıkış yolu kılacaktır.” (Muslim) Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) bu sözünün aynısını, sabretmeleri için Ebu Cendel ve Ebu Basîr’e söylemiştir. Yani bu, Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e has bir durum olup O’ndan sonra hiç kimse için caiz değildir. Çünkü vahiy kesilmiştir, kimse neler olacağını bilemez. İbnu’l-Arabî el-Mâlikî ve İbn Hazm (rahimehumallah) böyle söyleyen alimlerdendir. Evet, maslahat icabı kâfirlere geri verilen müslümanın gerçekten eziyetten korunacağı bilinirse o zaman bu caiz olabilir. İbn Kudâme (rahimehullah) “el-Muğnî” isimli eserinde (10/517) şöyle demiştir: “Bazı alimler (yani İmam Şâfiî’nin ileri gelen talebeleri) şöyle söylemişlerdir: “Müslümanı geri verme şartı ancak kendisini koruyacak ve ondan eziyeti engelleyecek bir aşiretinin olması halinde sahih olur.” İbn Hazm (rahimehullah) şöyle demiştir: “Nebi (aleyhisselam) Ebu Cendel’i, Mikrez b. Hafs O’nu eziyet edilmekten himayesi altına alıncaya kadar (babasına) geri vermemiştir.” (el-Muhallâ, 5/362) 2) Kimi ilim ehli, anlaşmada geçen müslümanları kâfirlere geri verme şartının caiz oluşunun, Tevbe suresinin ilk ayetleri ile neshedilip artık caiz olmadığını söylemiştir. Bu ayetlerinde Allah Teâlâ, müslümanlarla müşrikler arasındaki bütün anlaşmaları iptal etmiş, bundan sadece Mescid-i Harâm’ın yanında ahitleştikleri müşrikleri istisna tutmuştur. Ebu Hanîfe’ye (rahimehullah) göre bu, Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şu hadisi ile neshedilmiştir: “Ben, müşriklerin arasında ikamet eden her Müslümandan beriyim.” (Ebu Dâvûd, Tirmizî) 3) Dikkat edilirse Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) Ebu Cendel ve Ebu Basîr’i kâfirlere “teslim etmemişti”, bilakis “geri vermişti.” İkisi arasında fark vardır. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) o sahabileri dönmeye zorlamaksızın ve onlara karşı kâfirlere herhangi bir şekilde yardım etmeksizin sadece onlarla kâfirler arasından çekilmişti. O sahabileri geri almak isteyenlere adeta şöyle demişti: “Onları geri götürmeniz için size izin veriyorum. Şayet alıp götürmeye gücünüz yeterse bundan sizi engellemeyeceğim. Ama eğer buna güç yetiremezseniz size yardım etmeyeceğim.” (Bkz: Esne’l-Metâlib, Zekeriyya el-Ensârî, 21/256) Günümüzde kendisine Müslüman diyen devletler, dinleri sebebiyle kendisine sığınmış müslümanları bulundukları yerlerinden zorla alıp sonra mecbur tutarak ülkesinin zalim ve kâfir yöneticilerine gönderip teslim etmektedirler. Ve bu zalimler de -bilindiği üzere- teslim aldıkları müslümanları dinlerinden saptırmaya çalışmakta, çeşitli işkencelere tabi tutmakta, uzun süreli veya süresi belli olmayacak şekilde hapsetmekte, kimilerini de idam etmektedirler. Bu yapılan, müslümanların aleyhine kâfirlere yardım etme şekillerinden biridir ki bu, dinden çıkaran bir küfürdür. Allame Şeyh Süleyman el-Ulvân (Allah O’nu esaretten kurtarsın) şöyle demiştir: “Kim bir Müslümanı, kendisini dininden saptırmaya çalışacak veya öldürecek bir kâfire teslim ederse o kimse müslüman değildir, o kimse müslüman değildir, o kimse müslüman değildir!” (https://soundcloud.com/riyadh-asiri/dhnddrnpcp1q) Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk