Vadeli Satış ve Kurban Etinin Taksimi

SORU Selamun aleykum ve rahmetullah hocam. Uzun tutmak için elimize Kur’ân alıp namaza durmak caiz mi hocam seleften deliller var mı? Cezekallahu hayr. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve berakatuh. بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Asıl olan, tek ve imam olarak namaz kılan kimsenin kıraati/Kur’ân okumayı ezberinden yapmasıdır. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem), sahâbe ve salih selefin (radiyallahu anhum) adeti böyleydi. Lakin kişi bazı zamanlar namazda kıyamı/kıraati uzun tutmak istemekte, fakat Kur’ân’ın tamamını veya okumak istediği uzun bir sureyi/bölümü ya hiç ya da sağlam bir şekilde ezbere bilmediği için mushaf’tan okumaya ihtiyaç duymaktadır. Bu durumda mushaf’a veya okunacak sure ve ayetlerin yazılı olduğu bir yere bakarak namaz kılabilir ve kıldırabilir mi? Bu konuda mezheplerin görüşleri şöyledir: 1) Hanbelî mezhebinde bir görüşe göre bir kimse Kur’ân’ı veya okumak istediği uzun bir yeri ezbere bilmiyorsa ve bu yüzden mushaf’tan okumaya mecbur kalır buna ihtiyacı olursa, “nafile namazlar” esnasında mushaf’tan okumasında bir beis yoktur. Bu, Atâ, Yahya el-Ensârî gibi seleften kimilerinin de (rahimehumullah) görüşüdür. Şayet ezbere biliyorsa/ihtiyacı yoksa o halde bu mekruhtur, namazı ise bozmaz. “Farz namazlarda” ise ezbere bilmese bile Mushaf’tan okumak mutlak olarak mekruhtur. 2) Şâfiîlere göre ister farz olsun ister farz olmayan nafile namazlar olsun bütün namazlarda mushaf’tan okumak mekruh olmayıp caizdir. Bu aynı zamanda Hanbelîlerde diğer bir görüştür. Bu görüş sahipleri caizliği ihtiyaç haliyle kayıtlamayıp mutlak olarak söylemişlerdir. Şâfiî fakihlerinden Nevevî (rahimehullah): “Hatta Fâtiha’yı ezbere bilmiyorsa bu ona vacip olur” demiştir. (el-Mecmû’, 4/27) 3) Mâlikîlere göre ister farz ister nafile namazlar esnasında mushaf’tan okumak mekruh olup namazı ise bozmaz. Saîd b. Museyyeb, Mücahid gibi seleften kimileri de (rahimehumullah) mushaf’tan okumayı nafile namazlarda da kerih görmüşlerdir. Keza bu, Hanefî mezhebi imamlarından Ebu Yûsuf ve Muhammed’in de (rahimehumallah)  görüşüdür. 4) Ebu Hanîfe’ye (rahimehullah) göre ise farz olsun nafile olsun az bile olsa mushaf’tan okumak caiz olmayıp namaz batıl olur. İbn Hazm da (rahimehullah) bu görüştedir. Hatta Ebu Hanîfe’ye göre bir kimse namazın rükünlerinden biri olan kıraati ancak mushaf’tan okuyarak yerine getirebiliyor, ezberden okuması onun için mümkün olmuyorsa yine de mushaf’tan okuması caiz olmayıp, böyle biri kıraatsiz bir şekilde namaz kılsa dahi namazı sahih olur. Ancak Ebu Hanîfe’ye göre şu durum müstesnadır ki; kişi okuduğunu ezbere bilen biri olup mushaf’ı elinde taşımaksızın önündeki bir mushaf’tan okursa namazı bozulmaz. Ama okuduğu yer ezberinde değilse o zaman mushaf’ı taşımadan okusa bile namazı bozulur. Bu meselede doğru olan şöyle demektir: Tek veya imam olarak “nafile namaz” kılacak kimse eğer kıraati uzun tutmak istiyor, ancak Kur’ân'ı veya okumak istediği uzun bir bölümü ezbere bilmiyorsa veyahut ezbere biliyor ancak ezberinden okuduğunda çok hata etmekten ya da unutmaktan endişe ediyorsa, yani mushaf’a ihtiyaç duyuyorsa o halde mushaf’tan okuması kerahetsiz caiz olur. Çünkü Sahîh-i Buhârî’de geçen bir rivayete göre Âişe (radiyallahu anhâ)’ya kölesi Zekvân, Ramazân gecelerinde mushaf’tan okuyarak namaz kıldırırdı. Ne Âişe annemiz ne de başka bir sahâbî Zekvân’ın bu yaptığına karşı çıkmamıştır. İmam Zührî’ye (rahimehullah) Ramazân’da mushaf’tan okuyan bir kimseden sorulunca şöyle demiştir: “En hayırlılarımız mushaflardan okurlardı.” (el-Muğnî, İbn Kudâme, 1/288) Dolayısıyla tek veya imam olarak namaz kılan biri Kur’ân ayı Ramazân’da terâvîh namazlarını hatimle kılabilmesi için mushaf’tan okuyabilir. Eğer bu kimse imam ise böylelikle arkasında namaz kılanların Kur’ân’ın hepsini dinlemesi sağlanmış olacaktır. Yine mesela bir kimse gece uzunca kıyam ve kıraat edebilmek için teheccüd namazlarında mushaf’tan okuyabilir. Hatta bu, Allâme Tarîfî’nin de (Allah O’nu esaretten kurtarsın) dediği gibi daha faziletlidir. Namazda mushaf elde tutularak da okunabilir. Bu, ittifakla namazı bozan “amel-i kesîr (çok amel/çok hareket)”den sayılmaz. Nitekim Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) torunu Umâme’yi (radiyallahu anhâ) taşıyarak namaz kılmıştır. Secdeye gittiği zaman O’nu yere koymuş, ayağa kalktığında ise O’nu alıp taşımıştır. Yine mushaf’ı açmak, kapatmak, gözün sağa sola dönüp secde yerine sabitlenmemesi, sayfa çevirmek, rukû’ya giderken mushaf’ı yakındaki yüksek bir yere koymak veya secdeye gidildiğinde mushaf’ı yere koymak, kalkıldığında tekrar mushaf’ı almak, bu hareketler de amel-i kesîr’den değildir. Bilakis peş peşe gerçekleşmeyen bu hareketler “amel-i kalîl (az amel/az hareket)”dendir. Bir ihtiyaç/namazın maslahatı nedeniyle az amelde/harekette bulunmakta bir sakınca yoktur. Ancak ihtiyaç olmadığı halde gereksiz hareket ise az da olsa mekruhtur. Bu nedenle yukarıda açıklandığı şekilde şayet mushaf’tan okumaya ihtiyaç yoksa o zaman bu mekruh olur. Ama mushaf’tan okurken elbette ki evla ve efdal olan mümkün olduğunca az hareket etmektir. Bu, namazda huşûyu olumsuz manada etkilememesi için de önemlidir. Bunun için namaz kılan kişinin mesela mümkünse mushaf’ı elinde taşımadan önündeki yüksek bir şeyin üzerine koyarak oradan okuması evladır. Şayet mushaf tutulacaksa o halde kıyam halinde iken sağ elin solun üzerine konulması sünnetine riayeten sağ el solun üzerinde olarak/soldan ayırmadan tutmak efdaldir. Namaz esnasında mushaf’tan okumak caiz olduğu gibi telefon ve benzeri elektronik herhangi bir cihazdan okunarak, bu cihazlar taşınarak da namaz kılınabilir. Bu konuda me’mûm (imam’a tabi olan) kimse ise tek ve imam olarak namaz kılan kimseden ayrıdır. Çünkü me’mûmun mushaf’tan okumaya ihtiyacı yoktur. Dolayısıyla imamı sadece kulağı ve aklıyla takip etmelidir. Ancak şu müstesna ki; eğer namaz kılanlar arasında imam hata ettiğinde veya unuttuğunda hatırlatıp düzeltebilecek bir kimse yoksa ve imam bu amaçla arkasında namaz kılacaklardan birisinden kendisini mushaf’tan takip etmesini talep ederse, bu bir ihtiyaç olduğu için bu tek şahıs hakkında kerahet kalkar. Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk

SORU Selamun aleykum hocam, Hadislerle mi amel etmemiz doğru? Yoksa bir mezhep imamını takip etmemiz doğru? Bu konuda bayağı kafam karıştı cezakeAllahuhayren. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Biz Müslümanlar, delili gördükçe hakka tabi olmakla sorumluyuz. Kıyamet gününde peygambere tabi olup olmadığımız sorulacaktır. Ayette şöyle buyurulmaktadır: “O gün Allah onları çağırarak: Peygamberlere ne cevap verdiniz? diyecektir.” (Kasas, 65) Mezhepler, hakka ulaşmak ve hak ile amel etmek için takip edilir. Herhangi bir mezhebe tabi olmak vacip değildir. Vacip olan Kur’an ve Sünnet’e tabi olmaktır. Bu ufak mukaddimeden sonra Müslümanları ikiye ayırabiliriz. Bir: Âlimler sınıfı Bu sınıf Kur’an ve Sünnet naslarına bakarak nasıl davranılması gerektiğini bilirler. Kur’an ve Sünnet’ten hükümler çıkarırlar. Hükümleri sınıflarına göre ayırırlar. Bu kimselere “Müçtehid” denir. Bu kimselerin belirli bir mezhebi takip etmeleri, başka âlimleri taklit etmeleri caiz değildir. İki: Avam Avam olan yani Kur’an ve Sünnet naslarıyla nasıl davranılması gerektiğini bilmeyen, hüküm çıkarmaktan aciz olan sınıf. Bu sınıftaki kimseler, dört mezhepten birini veya müçtehid imamlardan Süfyani Sevri, Hasani Basri, İmam Leys ve daha başka müçtehid âlimlerden birini taklit etmelidirler. Bu konuda Allah-u Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “Bilmiyorsanız bilenlere sorunuz” (Nahl, 43) Ancak taklid ederken mezhep taassubuna girmemelidir. Tabi olduğu mezhep, bir konuda delile muhalefet ederse, delile taassup etmeli ve hakkı kabul edip amel etmelidir. Ashabı kiram Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in vefatından sonra bilmedikleri meseleleri, sahabenin âlim olanlarına mesela, dört halifeye, Abdullah Bin Mesud, Abdullah Bin Abbas, Muaz Bin cebel, Ebu Musa Eleş’ari ve Abdullah bin Ömer (radiyallahu anhum) gibilerine sorarlar, onlarda onlara cevap verirlerdi. Günümüzde Müslümanlardan biri bilmediği bir konu olduğu zaman ilmine, takvasına ve ehliyetine güvendiği ilim ehli birine sormalı ve verdiği fetvasıyla amel etmelidir. Avamdan bir Müslüman Kur’an ve Sünnet naslarına bakarak direkt amel ederse, çok ciddi hatalara girecektir. Çünkü baktığı o nassı anlamamış olabilir, veya yanlış anlamış olabilir. O nas, mensuh olabilir veya has olabilir veya mukayyed olabilir. Baktığı o hadis zayıf hadis veya mevzu hadis olabilir. Zayıf hadisle amel etme konusunda âlimler tafsilat getirmişlerdir. Usul ve islami ilimler okumamış bir kimse söylediklerimi anlamaz. Buna binaen kuran veya hadis okuyan avamdan bir Müslüman kuran tefsirine ve hadis şerhlerine bakmazsa birçok ayet ve hadisi anlamayacaktır. Veya hatalı ve eksik anlayacaktır. O sebeple Kur’an ve Sünnet’i, Ehl-i Sünnet rabbani âlimlerimizin açıklamalarıyla okumalıyız. İmanî hakikatler, ders ve nasihatler kolay anlaşılır. Ama hüküm çıkarma işleri âlimlerin işidir. Avamdan olan Müslüman hüküm çıkaramaz, çıkarmaya da hakkı yoktur. Çünkü ehliyeti yoktur. Allah-u Teâlâ en doğrusunu bilir. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer

SORU Selamun aleykum hocam, sakal sünnetullahmı? Sünnetmi? Biriyle konuşurken sakal bırakmak sünnetullahdır dersek yanlışmı yapmış oluruz? CEVAP Hamd Allah’a mahsustur. Sünnet lügatte izlenen yol ve gidişattır. Allah (celle ve âlâ) şöyle buyuruyor: وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَى وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا “Kendilerine hidayet geldiğinde insanları iman etmekten ve Rablerinden mağfiret talep etmekten alıkoyan şey, sadece, öncekilerinin yaptıklarından ötürü başına gelenlerin kendi başlarına da gelmesini, yahut azabın göz göre göre kendilerine gelmesini beklemeleridir!” (el-Kehf 55) Ve İmam Muslim (rahimehullah)’ın Cerir bin Abdullah (radıyallahu anhu)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: مَنْ سَنَّ فِى الإِسْلاَمِ سُنَّةً حَسَنَةً فَعُمِلَ بِهَا بَعْدَهُ كُتِبَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهَا وَلاَ يَنْقُصُ مِنْ أُجُورِهِمْ شَىْءٌ وَمَنْ سَنَّ فِى الإِسْلاَمِ سُنَّةً سَيِّئَةً فَعُمِلَ بِهَا بَعْدَهُ كُتِبَ عَلَيْهِ مِثْلُ وِزْرِ مَنْ عَمِلَ بِهَا وَلاَ يَنْقُصُ مِنْ أَوْزَارِهِمْ شَىْءٌ “Bir kimse İslâm'da güzel bir çığır açar da, kendisinden sonra onunla amel edilirse, o kimseye bu çığırla amel edenlerin ecri kadar sevab yazılır. Amel edenlerin ecirlerinde de bir şey eksilmez. Ve her kim İslâm'da kötü bir çığır açar da kendinden sonra onunla amel edilirse, o kimsenin aleyhine bu çığırla amel edenlerin günahı kadar günah yazılır. Amel edenlerin günahlarından da bir şey eksilmez” Istılahta sünnet ise Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’den sâdır olmuş olan söz veya amel veya terk veya takrir veya ahlaki veya yaratımsal özellikleridir. Sünnetullah ise Allah (celle ve âlâ)’nın hükmüdür. Yani yaratılışa yerleştirdiği kanunlardır. Allah (celle ve âlâ) varlıkta var olan her şey için bir yol tayin etmiştir. Hiçbir mahlûk bu kuralların dışına çıkamaz. Her mahlûk bu kanunlara boyun eğme mecburiyetindedir. Çünkü umumen yaratılış ve hususen kendi yaratılışı bu kanunlara tabidir. Kâinatın gidişatı bu kanunlarla tedbir edilir. Bu Allah (celle ve âlâ)’nın sünnetidir. Sakal bırakmaya gelince teklifi bir hükümdür. Ve muhatapları mükellef kullardır. Bundan dolayı sakal bırakmak Allah’ın sünnetidir demek doğru değildir. Sakal bırakmak nebevi sünnettir, yani sakal bıraktığı ve sakal bırakmayı emrettiği Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’den sahih senetle sabittir. Bunun için şeri hüküm itibariyle vaciptir. Ulemanın muhtelif görüşleri arasında racih olan budur. Çünkü bu mevzuda gelmiş olan tüm hadisler sakalın bırakılmasını ve uzatılmasını emrediyor. Velhasıl sakal bırakmak nebevi bir sünnettir. Sakal bırakmak Sunnetullah’tır demen doğru olmaz. Ancak sakalın fıtri bir sünnet olması hasebiyle erkeğin yaratılışına yerleştirilmiş olan bir kanun olduğu dikkate alınırsa o zaman sakalı Allah’ın (azze ve celle)’nin kâinata yerleştirmiş olduğu kanunlardan (sunnetullah’tan) biri olarak değerlendirmen mümkün olur ama bu tabirin kullanım alanı bu değildir. Allah-u Âlem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, Namazdan sonra “Allah kabul etsin” demek bidat mıdır? CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve beraketuh. Hamd Allah’a mahsustur. İbadet kısmından bir davranış ya Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’den sabittir, buna sünnet deriz veya ama sabit değildir, buna da bidat denilir. Buna menfi manada bir de sahabe amelini ilave edebiliriz. Çünkü bir amel sahabeden sabit değilse Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’den bu ameli görmediklerinden ötürüdür. Aksi takdirde o amel en azından bir sahabeden muhakkak sabit olurdu. Bunun için İmam ibni Kesir (rahimehullah) şöyle der: “Ehli Sünnet ve’l Cemaat sahabeden sabit olmayan her söz ve amel için “bu bidattir” derler. Zira o söz veya amelde bir hayır olmuş olsaydı muhakkak bizden önce onu yaparlardı. Çünkü onlar hiçbir hayırdan geri durmamışlardır.” (Tefsiru’l-Kurani’l-Azim 7/278,279) Namazdan sonra cemaatin musâfaha ederek veya etmeyerek birbirlerine “Allah kabul etsin” demeye gelince ne sünnette vardır ve ne de sahabenin amelinde. Dolayısıyla bidattir. Aslında müslümanın kardeşine “Allah kabul etsin” diyerek amelinin kabulüne duacı olması güzel bir şeydir lakin bu davranışı adet haline getirmek ve buna mukabil sünneti terk etmek (ki bu durumda sünnet olan her namaz sonrası böyle yapmamaktır) elbette terk edilmesi gereken bir münkerdir. Allah-u Âlem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, namaz kılmayan birinin orucu sahih midir? CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Muhterem kardeşim namaz kılmayanın tuttuğu oruç sahih değildir. Çünkü namazı terk edenin amelleri kabul görmez. İmam el-Buhari (rahimehullah)’ın Bureyde (radıyallahu anhu) tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: “Kim ikindi namazını terk ederse ameli boşa çıkmıştır.” Buna ilaveten sahih görüşe göre namazın terki küfürdür. Ve kâfirin ibadeti sahih değildir. Namazın terkinin küfür olduğu hususta “Namazı terk eden kimse” başlıklı cevaba müracaat edebilirsin. Bilakis Ramazan orucunu mazeretsiz ve bilerek terk etmek kendi zatında küfürdür. İmam el-Buhari (rahimehullah)’ın ibni Ömer (radıyallahu anhuma)’dan tahriç ettiği hadiste Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) şöyle buyuruyor: “İslam beş şey üzerine bina edilmiştir: Allah’tan başka ilah olmadığına ve Muhammed Allah’ın Rasûlü olduğuna şahadet getirmek. ve namaz kılmak ve zekat vermek ve hacc yapmak ve Ramazan orucunu tutmak.” Hadisin delil yönü: Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem)’in saydığı beş şey İslam’ın esaslarıdır. Bunlardan birisinin yokluğu üzerine bina edilmiş olan binanın yokluğunu da sağlar. İmam ibni Teymiyye (rahimehullah) şöyle demiştir: “Müslümanlar şahadeti getirmeyenin kâfir olacağında ittifak etmişlerdir. Ama diğer dört ameli terk edenin tekfirinde ihtilaf etmişlerdir… Bu konuda Ahmed’den gelen değişik rivayetler vardır. Bir rivayete göre beş esastan birini terk eden kâfir olur. Bu (İmam Ahmed’in ashabından) Ebu Bekr el-Mervezi’nin ve ibnu Habib gibi Malik’in ashabından bazılarının tercihidir. İkinci bir rivayete göre sadece namaz ve zekâtı terk eden kâfir olur. Üçüncü bir rivayete göre sadece namazı terk eden ve zekât vermemek için devlet imamına karşı savaşan kâfir olur. Dördüncü bir rivayete göre sadece namazı terk eden kâfir olur. Beşinci bir rivayete göre dört amelden birini terk etmesiyle kâfir olmaz. Bunlar hepsi seleften maruf olan sözlerdir. El-Hakem bin Uteybe şöyle demiştir: “Kim namazı kasten terk ederse kâfir olur. Kim zekâtı kasten terk ederse kâfir olur. Kim haccı kasten terk ederse kâfir olur. Kim Ramazan orucunu kasten terk ederse kâfir olur.” Ve Said bin Cubeyr şöyle demiştir: “Kim namazı kasten terk ederse Allah’ı inkâr etmiştir. Kim zekâtı kasten terk ederse Allah’ı inkâr etmiştir. Kim Ramazan orucunu kasten terk ederse Allah’ı inkâr etmiştir.” (Mecmuu’l-Fetava 7/302) Evet! Cumhur ulemaya göre Ramazan orucunun terki ancak farziyetini inkâr etmekle beraber küfürdür. Lakin selef yanında bu husus ihtilaflıdır. Delillerin desteklediği ise beş esastan birinin terki küfür olmasıdır. Binaen aleyh namaz kılmayanın orucu sahih değildir. Allah-u Âlem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, Kaşları kalın birisi olarak inceltmemde mahzur var mı? İncelttiğim halde bile yine kalın sayılırlar, ayrıca peçede kullandığım için kaşlarımı yabancı erkeklerde görmüyor. Yaklaşık bir buçuk sene kaşlarımı almadım ama kendi bu şekilde de rahat hissetmedim. Eşim bu konuda beni serbest bırakıyor. Yani problemin kaynağı eşimin rahatsızlığı değil, benim rahatsız olmam. Nasihatlerinizi bekliyorum inşaAllah. CEVAP Ve aleykumusselam ve rahmetullah. Hamd Allah’a mahsustur. Değerli bacım kaşlarınız olağan suretinizi bozacak kadar uzun veya kalın ise fazla olan kısımları almanız caizdir. Çünkü bu eziyeti ve zararı gidermektir. Haram kılınmış olan güzellik gayesiyle kaşları yolarak inceltmek veya kökünden kazımaktır. İmam el-Buhari (rahimehullah)’ın tahriç ettiği hadiste Abdullah ibni Mesud (radıyallahu anhu) şöyle demiştir: “Allah dövme yapan ve yaptıran kadınlara, yüz yolan ve yolduranlara, güzellik için diş törpülettirenlere, Allah'ın yarattığı şekli değiştirenlere lânet etmiştir. Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in lânet ettiklerine ben neden lânet etmeyecekmişim. Hem bu Allah'ın kitabında vardır “Size Rasûl ne getirdiyse onu alın! Ve sizi neden nehyettiyse ondan hemen vazgeçin!” Hadiste zikri geçenlerin lanetlenmiş olmaları elbette lanete sebep olan amelin haram olmasını iktiza eder.  Konumuz olan lanet edilmiş النَّامِصَاتُ وَالْمُتَنَمِّصَاتُ (en-Nemisâtu ve’l-Mutenemmisât=yüz yolan ve yolduran) ekser ulemaya göre tezyin (güzellik) veya telbis (aldatma) gayesiyle kaşlarını ya inceltmek suretinde veya kökünden alma suretinde alan veya aldırandır. Bunun için İmam Ebu Davud (rahimehullah) “en-Nemisât kaşlarını incelinceye kadar nakşedendir” der. Bir şeyi nakşetmek onu süslemek, onu tezyin etmektir. Binaen aleyh muhterem bacım sizin kaşlarınız sıradan bir kadının kaşlarından çok daha kalın ve olağan suretinizi bozuyorsa o zaman sıradan kadınların kaşları kadar inceltmenizde inşallah bir beis yoktur. (Sıradan kadınların kaşlarıyla kast ettiğim yaratılış itibariyle kadınların genelinin sahip oldukları kaşlardır.) Ama size olağan bir sureti sağlayacak miktardan fazla inceltirseniz o zaman Allah muhafaza etsin lanet ile muhatap olursunuz. Allah-u Âlem. Tarık Ebu Abdullah

SORU Selamun aleykum hocam, daha önce kıldığımız namazlarımızı kaza etmemiz gerekir mi? Birde ben rükûdan kalktıktan sonra ellerimi bağlıyorum. Aişe (radıyallahu anhu)’nun hadisi üzerine bu hadisle amel eden mezhep var mıdır? Evla olan bağlamak mı bağlamamak mı? Allah razı olsun. CEVAP Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhû. Hamd âlemlerin rabbi olan Allah’a, salât ve selam efendimiz Rasûlullah’a, ehli beytine, ashabına ve yolunu takip eden mü’minlere olsun. Unutarak veya uyuya kalarak kılamadığımız namazların kazasını âlimlerin ittifakıyla yerine getirmemiz gerekmektedir. Ancak uzun süreli tembellik sebebiyle kılmadığımız namaz olursa bu konuda kaza etme meselesinde ihtilaf vardır. Cumhuru ulema kaza kılmanın vacip olduğunu söylemektedirler. İmam İbni Teymiye, İbni Hazım ve Şafi mezhebinden bazı âlimlere göre “kaza namazı yoktur, kılınsa sahih olmaz ve kabul edilmez. Çünkü vaktinin dışında kılınmıştır” demişlerdir. Tercihim kaza namazının kılınmamasıdır. Sahih kavle göre namazını kasden terk eden kimse kâfir olacağından bu amelinden dolayı tevbe ve istiğfarda bulunmalı bol bol nafile ve hayırlı ameller işleyerek yaptığı cinayeti yok etmelidir. Rükudan kalktıktan sonra elleri bir daha bağlama meselesine gelince; Dört mezheb ve cumhuru ulemaya göre eller göğüste bağlanması sünnet değildir demişlerdir. Ancak İmam Ahmet’ten gelen bir rivayette Şeyh Sadi’ye göre tercih hakkı vardır. “Dilerse rükûdan sonra bağlayabilir” demişlerdir. Evla olan bağlamamaktır.(Allah en iyisini bilendir.) Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamd etmektir. Musa Ebu Cafer