Münafıkların 50 Alâmeti : 15 – Hıyanet !

Batı 11 Eylül'den sonra kendisine şunu sordu: Bizden neden nefret ediyorlar? Bu soruya verdikleri cevapla ise kendilerine yalan söylediler, insanlara hakikati öğretirken aldatmacada bulundular. Bugün kendimize şu soruyu sormalıyız: Neden Yahudiler ve Siyonistleşmiş Batı bizden nefret ediyor? Neden hatayla değil de kasten çocukları katledecek, ağaçları ve taşları bile parçalayacak, bizdeki her türlü hayat parıltısını yok edecek kadar bizden nefret ediyorlar? Cevapta hata yaparsak büyük musibetlere düçar olur ve bu milletin (İslam milletinin) gücünün kaynaklarına dikkat etmemiş, Batı'nın bizim ilerleme ve yükselmemizin nedenlerinden korkmasının sebebinin de cahili kalmış oluruz. Onlar, müminlerin dinleri savunurken boyun eğmeyen izzeti nefsinden nefret ederler. Batı şimdiye dek birçok milletle savaşmıştır. Bu milletlerin hepsi de onlara teslim olmuş ve zelil olmuştur. Bu ümmet hariç! Çünkü bu ümmet ne zaman "öldü" denildiyse daha da ileriye gitmiştir. Onlar bu ümmetin hayat enerjisi olan cihat ruhundan nefret ediyorlar. İslam dini gerçeğinden nefret ederler ki bu gerçek, müminin ruhunda İslam'a davet etme gücü oluşturmakta ve insanları kitleler halinde Allah'ın dinine getirmektedir. Ümmetin kalbinde cihat ruhunun alevlenmiş olduğunu biliyorlar. Bu onlar için hayatın her alanında kasvetli bir yaşam anlamına gelmektedir. Ne kadar büyük bir din üzere olduğunu anlamak için düşmanın sana olan acımasızlığına bak. Çünkü onlarla aramızdaki çatışmanın aslı, yeryüzünün ötesine geçen ve şeytanın ordusuyla savaşan Allah'ın ordusunu ilgilendiren varoluşsal bir çatışmadır. Eğer üzerinde olduğun hakkı ve sahip olduğun kuvveti bilmiyorsan, o halde düşmanının tüm bunları nasıl idrak etmekte olduğuna bir bak. Bu düşman yalnızca tek bir anlam üzere savaşıyor: "Olmak ya da olmamak." O zaman Yahudilerin ve Hıristiyan Siyonistlerin senden neden bu kadar nefret ettiğini anlayacaksın. Çünkü sen Allah'ın kulusun, onlar ise şeytanın kullarıdır. Bununla birlikte bir Müslüman'ın Rabbine yaptığı en büyük kulluğun, şeytanın da kerih gördüğü cihat ibadeti olduğunu anlayacaksın. O halde sadece dinini yücelt, onunla aziz ol ve ey Müslüman, yalnızca senin hayata önderlik etmeyi hak ettiğine inanarak yaşa!

بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين Talha b. Ubeydillah (radiyallahu anh) şöyle anlatmıştır: أن رجلين من بلي قدما على رسول الله صلى الله عليه و سلم وكان إسلامهما جميعا فكان أحدهما أشد اجتهادا من الآخر فغزا المجتهد منهما فاستشهد ثم مكث الآخر بعده سنة ثم توفي قال طلحة فرأيت في المنام بينا أنا عند باب الجنة إذا أنا بهما فخرج خارج من الجنة فأذن للذي توفي الآخر منهما ثم خرج فأذن للذي استشهد ثم رجع إلي فقال ارجع فإنك لم يأن لك بعد فأصبح طلحة يحدث به الناس فعجبوا لذلك فبلغ ذلك رسول الله صلى الله عليه و سلم وحدثوه الحديث فقال (من أي ذلك تعجبون؟) فقالوا يا رسول الله هذا كان أشد الرجلين اجتهادا ثم استشهد ودخل هذا الآخر الجنة قبله فقال رسول الله صلى الله عليه و سلم (أليس قد مكث هذا بعده سنة؟) قالوا بلى قال (وأدرك رمان فصام وصلى كذا وكذا من سجدة في السنة؟) قالوا بلى قال رسول الله صلى الله عليه و سلم (فما بينهما أبعد مما بين السماء والأرض) “(Kudâa kabilelerinden biri olan) Beliyy’den iki adam Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in yanına geldiler (hicret ettiler.) Bunlar beraber Müslüman olmuşlardı. Onlardan birisi diğerinden daha çok ibadet ederdi. Sonra daha çok ibadet eden kişi savaştı ve şehid oldu. Diğer adam O’ndan sonra bir sene daha yaşadı (İbn Hibbân’ın rivayetinde: حتى صام رمضان …ta ki Ramazân orucunu tuttu) ve sonra (şehit olmayarak) vefat etti. Talha diyor ki: “Rüyamda gördüm ki; ben cennet kapısının yanında iken baktım ki o ikisiyle beraberim. Cennetten birisi çıktı ve o ikisinden en son ölen kişiye (cennete girmesi için) izin verdi. Sonra (tekrar) çıktı ve şehid olana izin verdi. Sonra bana döndü ve dedi ki: “Dön! Senin zamanın daha gelmedi.” Talha sabahlayınca rüyasını insanlara anlattı ve insanlar buna şaşırdılar. Ve rüya Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e ulaştı. İnsanlar rüyayı O’na anlattılar. Şöyle dedi: “Neyden dolayı şaşırıyorsunuz?” Onlar da: “Ey Allah’ın Rasûlü! Bu adam diğerinden daha çok ibadet ederdi ve sonra şehid oldu. Ancak bu son ölen O’ndan önce cennete girdi!” dediler. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Bu adam O’ndan sonra bir sene daha yaşamadı mı?” dedi. Onlar da: “evet” dediler. “Ve RAMAZÂN’A YETİŞİP ORUÇ TUTMADI MI ve bu bir sene içinde (İbn Hibbân’ın rivayetinde: في المسجد mescitte) şu kadar rek’at (farz ve nafile) namaz kılmadı mı?” dedi. Onlar da: “evet” deyince Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle dedi: “O ikisi arasındaki (derece farkı) gök ve yer arasındakinden daha uzaktır.” (İbn Mâce -lafız O’na aittir-, Ahmed, İbn Hibbân) El-Elbânî (rahimehullah) bu hadisin “sahih” olduğunu belirtmiştir. İmam Ahmed’in (rahimehullah) Talha b. Ubeydillah’tan gelen rivayetin yanı sıra bir de bu manada farklı lafızlarla Ebu Hureyre ve Ebu Seleme’den gelmiş rivayeti vardır. Şuayb el-Arnaût (rahimehullah) Ebu Hureyre rivayetinin isnadının “hasen” olduğunu, Talha ve Ebu Seleme rivayetlerinin ise aslen zayıf olup bu manadaki diğer rivayetler sebebiyle “hasen li ğayrih” derecesine yükseldiğini ifade etmiştir. Ahmed Şâkir (rahimehullah) ise Talha ve Ebu Hureyre rivayetlerinin “sahih”, Ebu Seleme rivayetinin ise “zayıf” olduğuna hükmetmiştir. Heysemî (rahimehullah) Ebu Hureyre rivayeti için “isnadı hasendir” demiştir. İbn Hibbân (rahimehullah) bu hadisi: ذكر البيان بأن من طال عمره وحسن عمله قد يفوق الشهيد في سبيل الله تبارك وتعالى “Ömrü uzun olup ameli de güzel olan (salih ameller işleyen) kimsenin Allah Teâlâ yolunda şehid olanı geçebileceği beyanının zikredilmesi” başlığı altında rivayet etmiştir. İbn Abdilberr (rahimehullah) “et-Temhîd” (24/226) adlı şerhinde bu kıssayı anlatan başka bir rivayeti zikrettikten hemen sonra şöyle demiştir: “Hadisin ifade ettiği bu manayı Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şu sözü açıklar: “İnsanların en hayırlısı ömrü uzun olup ameli de güzel olandır.” Molla Ali el-Kârî (rahimehullah) “Mirkâtu’l-Mefâtîh” (9/468) isimli eserinde İbn Abdilberr’in zikrettiği rivayeti şerh ederken şunları söylemiştir: “Şehid olmadan ölmüş kişi aynı zamanda Allah yolunda ribat tutan biriydi. Bu sebeple hükmen ve şehadete giden yolda bulunması açısından O’nun şehadete ortaklığı vardır… (Böyle anlaşılması gerekir) aksi takdirde bilinmektedir ki Allah yolunda cihad ederek ve O’nun dinini izhar ederek elde edilmiş şehadetten daha fazla ecirli hiçbir amel yoktur. Özellikle de Müslümanlardan bu dinin yardımcıları az olduğunda bu böyledir.” Ali el-Kârî bu açıklamasıyla şu hadise işaret etmiştir: “Kim Allah’tan şehadeti gerçekten/samimiyetle isterse, yatağında ölse bile Allah onu şehidlerin derecelerine ulaştırır.” (Muslim) Ve’l-hamdu lillâhi Rabbi’l-âlemîn. Ömer Faruk

بسم الله الرحمن الرحيم İsmail İbn Ömer İbn Kesîr. Künyesi: Ebu’l-Fidâ. Lakabı: İmâduddîn (dinin direği). Kureyşli’dir. Dedesine nisbet edilerek İbn Kesîr diye tanınmıştır. Müfessir, muhaddis, fakih ve tarihçi. Şafiî’dir. Hicrî 700 veya 701 (miladi 1300 veya 1301) senesinde Dimeşk’in (Suriye’nin başkenti Şam’ın) güneyinde bulunan Busrâ şehrinin Micyedil bölgesinde doğdu. Babası ilim ehli bir zat idi. Micyedil’de hatipti. Ona, ilimle iştigal etmiş, birçok ilmî metni şerhleriyle birlikte ezberlemiş olan İsmail adındaki vefat etmiş oğlunun ismini verdi. Babası 703 senesinde vefat etti, yetim oldu. Ve yine bir ilim ehli olan öz abisi Kemaluddîn Abdulvehhab ailenin bakımını üstlendi, ona ve ailesine karşı şefkatliydi. Onun ilk hocasıydı. Sonra 707 senesinde ailecek o zamanda ilmin merkezi olan Dimeşk’e taşındılar. Ve vefat edene kadar oradan ayrılmadı. 711 senesinde Kur’an’ı hıfzetti. Kıraat ilmini öğrendi. Şafiî fakihlerinden olan Burhânuddîn el-Fezârî ve Kemaluddîn İbn Kâdî Şuhbe (rahimehumallah)’dan fıkıh okudu. Sonra Şam muhaddisi Hafız Ebu’l-Haccâc el-Mizzî (rahimehullah)’ın yanında okumaya başladı. O vefat edene kadar ondan ayrılmadı. Ondan çok istifade etti. Kızıyla evlendi. Hadis ilmini onda okudu. İmam Zehebî, İbn Asâkir (rahimehumallah) ve daha birçok âlimden ilim aldı. Şeyhu’l-İslam Allâme İbn Teymiyye (rahimehullah)’a da öğrenci oldu. Ondan çok faydalandı ve çok etkilendi. Çok eleştirilen “bir defada üç kere boşamanın bir boşama olarak sayılacağı” fetvasında onun görüşünü benimsemiştir ve bu sebeple çok eziyete uğramıştır. İbn Hacer (rahimehullah) “ed-Dureru’l-Kâmine” (1/445) adlı kitabında İbn Kesîr’i anlatırken şunları kaydetmiştir: “İbn Teymiyye’den ilim aldı. Onu çok sevdi [1] ve onun sebebiyle eziyet gördü.” Özellikle de meşhur tefsirini okuyan biri onun -Allah’ın, arşının üzerinde olması gibi- İbn Teymiyye’nin akidesi (selefî akide) üzere olduğunu görür.[2] İbn Hacer’in adı geçen eserinde aktardığına göre, bir defasında İbn Kesîr ile İbnu’l-Kayyim (rahimehullah)’ın oğlu İbrahim arasında insanlara ders verme konusunda bir tartışma yaşanmış ve şöyle bir şakalaşma olmuştu: İbn Kesîr ona “Eş’ârî olduğum için beni kerih görüyorsun!” deyince İbrahim ona şöyle cevap vermiş: “Başından ayağına kadar kıl [3] olsa dahi, şeyhin İbn Teymiyye olduğu hâlde insanlar senin Eş’ârî olduğun sözünde seni tasdik etmezler.” Güçlü bir hafızaya sahipti. Talebesi İbn Hiccî (rahimehullah) şöyle demiştir: “Karşılaştığımız kimselerden hadis ezberi en çok olandı.” Bu sebeple “Hafız” diye vasıflandırılmıştır. Birçok ilmî metin ezberlemişti. Unutması az olan, öğrendiği bilgileri zihnine getirebilen biriydi. Sened, ilel ve ricâl ilminde (yani rivayet senedlerini, illetlerini -yani rivayeti zayıf kılan gizli/kapalı nedenleri- ve ravilerini bilmede/tanımada), tefsir, tarih, fıkıh ve nahiv ilimlerinde uzmandı. Zamanın en gözde medreselerinin şeyhliğini yaptı. Emevi Camisi ve başka mescidlerde dersler verdi. Ümmetin meşhur ulemasından İbn Ebi’l-İzz, Zerkeşî, İbnu’l-Cezerî, Zeynuddîn el-İrâkî ve Nasbu’r-Râye kitabının sahibi Zeylaî (rahimehumullah) onun talebelerindendir. İbn Hacer (rahimehullah)’ın “İnbâu’l-Ğumr bi Ebnâi’l-Umr” isimli eserinde aktardığına göre, İbn Habîb (rahimehullah) onu “tesbîh ve tehlîl sahiplerinin imamı” diye nitelendirerek onun zikir ehli biri olduğunu vurgulamıştır. “Tefsîru’l-Kur’ani’l-Azîm” adlı, ümmetin kabul ve itibar ettiği tefsiri ve “el-Bidâye ve’n-Nihâye” ismini verdiği, arşın, kürsînin, göklerin, yerlerin, meleklerin yaratılışından Âdem (aleyhisselam)’ın yaratılışına, buradan 768 senesine kadar yaşanmış olayları ve son olarak kıyamet alametlerini, dirilişi ve kıyamet gününde yaşanacakları ele alan tarih kitabı onun en meşhur eserleridir. İbnu’s-Salâh’ın usûlü’l-hadîs dalında telif ettiği ve “Mukaddimetu İbni’s-Salâh” ismiyle meşhur olmuş “Ulûmu’l-Hadîs” adlı kitabın muhtasarı olan “el-Bâisu’l-Hasîs Şerh-u İhtisâri Ulûmi’l-Hadîs” isimli eseri ilim talebeleri arasında meşhurdur. Kitapları arasında “es-Sîratu’n-Nebeviyye” isimli Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in hayatını ele alan bir kitabı da vardır. İbn Hacer “ed-Dureru’l-Kâmine”de onun Sahih-i Buhari’yi şerh etmeye başladığını [4] belirtmiştir. Yine İbn Hacer adı geçen eserinde onun güzel şakalar yapan biri olduğunu söylemiştir. Hayatının son zamanlarında gözünü kaybetmiştir. 774 senesinde Şa’ban ayının 26’sında Perşembe günü Dimeşk’de vefat etmiştir. Ve kendi vasiyetiyle şeyhi İbn Teymiyye (rahimehullah)’ın yanına defnedilmiştir. [1] Onu çok övmüştür. el-Bidâye ve’n-Nihâye adlı kitabında ondan “Şeyh, Şeyhu’l-İslam, Şeyhimiz, İmam, Âlim, Allâme” vasıflarıyla bahsetmiştir. Bu eserinde (14/128-129), peygamberlerin ve salihlerin kabirlerini ziyaret etmek amacıyla (sırf bunun için) yolculuk yapma meselesindeki fetvasının çarpıtıldığını, onun bu fetvasıyla yolculuk etmeksizin yapılan kabir ziyaretini asla men etmediğini hatta bunu müstehap gördüğünü, ona bu konuda iftira atanların Allah (azze ve celle)’ye hesap vereceklerini belirterek şeyhini savunmuştur. [2] Örnek olarak, A’râf Sûresi 54. ayete yaptığı tefsirini verebiliriz. [3] Eş’ârî olmak ile kıllı olmak arasındaki münasebet şöyledir: Eş’ârî kelimesi “şın- ayn ve ra” maddesinden türemiştir. Arapçada شعر (şa’r) kelimesi “kıl” anlamına gelir. Arapça ibareden okuyabilenler için cevabın aslını nakletmek istiyorum: لو كان من رأسك إلى قدمك شعر ما صدقك الناس في قولك أنك أشعري وشيخك ابن تيمية [4] Fakat tamamlayamadı. Yazdığı kadarı ise mevcut değildir. Ömer Faruk

بسم الله الرحمن الرحيم Hamdın tamamı “Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da eşini yaratan; ikisinden bir çok erkek ve kadın (meydana getirip) yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının.” diye buyuran Allah (azze ve celle)’yedir. Sadece O’na ibadet eder sadece O’ndan yardım dileriz. Salât ve selamda “Hanımlarınızı üzmeyin. Onlar, Allah-u Teâlâ’nın size emanetidir. Onlara yumuşak olun, iyilik edin!” (Müslim) diye buyuran Muhammed Mustafa (sallallahu aleyhi ve sellem)’in üzerine, Onun temiz pak ailesine, al ve ashabına ve onlara doğruluk ve güzellik üzere tabi olan Müslümanlara olsun. Beşeri sistemlerin insan öğüten çarkları arasında kalmış, yılın 364 günü sömürülen, her türlü ticari ürünün pazarlama aracı haline getirilmiş hatta ve hatta ürünün önüne geçirilip bizzat kendisinin ticari meta haline geldiği kadınlara; sözüm ona değer verdikleri, haklarını korudukları senede bir günde olsa mutlu olabilecekleri hissini tattırdıkları bir günün “ 8 Mart Dünya Kadınlar Günü” nün içindeyiz. Aslında bu türden günlerin hepsi kendi içlerinde bir çelişkiyi barındırır şöyle ki: Bu gün 8 Mart Dünya kadınlar günü peki dünden veya yarından farkı ne? Bugün kadınların sahip olması gereken haklar veya talep ettikleri haklar düzenlemeler yılın geriye kalan günleri içinde geçerli değil mi sadece bugün haklarımız verilsin sadece bugün mutlu olalım sadece bugün taciz edilmeyelim sadece bugün kocamızdan dayak yemeyelim sadece bugün bıçaklanmayalım ve sadece bugün yakılmayalım öylemi? Bu düşünce her aklı selimin itiraz edeceği kabullenmeyeceği bir durumdur. Peki neden bu türden günler var ve neden kutlanıyor. Her bir günün (8 Mart..., Anneler günü, Babalar günü, Sevgililer günü vs.) farklı farklı çıkış sebepleri var. Lakin hepsinin ortak bir özelliği bu günlerin kâfirlerden sadır olması ve zamanla bu kutlamaların Müslümanlara zarar verme onların fıtratlarını bozma onları sahip oldukları örf adet ve ahlaki değerlerden koparma ve İslâmı karalama araçları haline dönüşmesindendir. İddia ettikleri gibi olsa yıllardır kutlaya geldikleri bir günün semeresi elbet görülürdü. Lakin vakıa tam tersi gün geçmiyor ki bir kadın cinayeti işlenmemiş olsun. Hatta öyle ki, 8 Mart Dünya Kadınlar gününde bile kadın cinayeti işlenebiliyor.1 Peki beşeri sistemin oyununa düşmüş kadınlarımıza haklarını veren yok mu elbet teki var. Kulları üzerine Er-Rakîb olan bütün varlıkları görüp gözeten, kendisinden hiçbir şey gizli olmayan herkesi ve her şeyi gören, istek ve ihtiyaçlarını duyan, bilen, koruyan, himayesi altına alıp gözleyen, gözetleyen ve bunların hepsini bir arada, anında yapabilen tek güç ve iktidar sahibi alemlerin rabbi olan Allah (azze ve celle)’nin dini İslâm. Evet, İslâm diri diri toprağa gömülen, toplumda hiç bir saygınlığı olmayan hatta utanılma vesilesi kabul edilen kadını değerli kılmış ona hak ettiği değeri verip yüceltmiştir. Öğleki Cennetleri ayakları altına sermiştir. Allah (azze ve celle) Kur’an’ı Kerim’inde şöyle buyurur, “Erkeklerin kadınların üzerinde hakları olduğu, gibi, kadınların da onlar üzerinde hakları vardır. Erkekler onların üzerinde bir dereceye sahiptirler. Allah Aziz'dir, Hakim'dir.” (Bakara Sûresi: 228. Âyet) Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)’de şöyle buyurmuşlardır: “Dikkat ediniz! Sizin, hanımlarınızın üzerinde hakkınız vardır. Sizin hanımlarınızın üzerindeki hakkınız, namuslarını muhafaza etmeleri ve hoşlanmadığınız kimselerin evinize girmesine izin vermemeleridir. Dikkat ediniz! Hanımlarınızın sizin üzerinizdeki hakkı ise onların giyim ve gıda ihtiyaçlarını güzelce karşılamanızdır.” (Tirmizi, Rada,11 ; İbni Mace, Sünen, 1,594) “Ailenin senin üzerinde hakkı vardır.” (Ebu Davud, Tatavvu’, 27) “Sizin en hayırlınız kadınlarına karşı huyu en iyi olanlarınızdır. Ben de aileme karşı en hayırlı olanınızım. Kadınlara ancak iyi insanlar güzel davranır, onlara karşı ancak kötü kişiler, ihanet eder.” (İbn Mace, Nikah, 50; Tirmizi. Rada. 11, Menakıb.63) “Kişinin harcadığı en hayırlı para, ailesi için harcadığı, Allah yolunda cihad için hayvanına harcadığı ve yine Allah yolunda arkadaşları için harcadığı paradır.” (Müslim, Zekat, 38) “Bir kişi, sevabını Allah’tan umarak ailesine harcama yaptığında, bu harcama onun için sadaka olur.” (Buhari, İman, 41) “Bakmakla yükümlü olduğu kimseleri ihmal etmesi, kişiye günah olarak yeter.” (Ebu Davud, Zekat, 45) “Kadınlarınız hakkında Allah’tan korkunuz. Şüphesiz, onlar sizin yanınızda yardımcılarınızdır. Onları Allah’ın emaneti olarak aldınız” (Ebu Davud, Menasik, 56; İbn Mace, Menasik, 84) “Allah sizden, kadınlara karşı iyi ve hayırlı olmanızı ister. Çünkü onlar, sizin analarınız, kızlarınız veya teyzelerinizdir…” (El-Camiu’s-sağır, c.2 s.78. H.1647) Allah Rasûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) “Ey Allah’ın Rasûlü! Kadınların erkekler üzerindeki hakları nelerdir?” sorusuna şöyle cevap vermiştir. “Yediğinden yedirmesi, giydiğinden giydirmesi (kadının kocası üzerindeki hakkıdır). Sakın (eşinin) yüzüne vurmasın. Ona kötü muamelede bulunmasın. Evin dışında onu terk etmesin.” (İbn Mace, Nikah, 3, l,594) Görüldüğü üzere İslâm kadına ne evvelde nede günümüzde hiç bir beşeri sistemin vermediği hakları vermiş onu değerli kılıp koruyup gözetmiştir. Eşini ona ve çocuklarına bakmakla yükümlü kılmıştır. Fakat günümüz beşeri sistemleri ise kadını gerek ekonomik gerekse bedeni özgürleştirme bahanesiyle çalışma hayatının içine çekmiş ve onu fıtratının kaldıramayacağı ağır işlerde ezmiş, sömürmüş adeta kendine bağımlı hale getirip köleleştirmiştir. Tüm bunlara birde gayrı İslâm’i çalışma ortamları da eklenince toplumun ahlak değerleri tamamen altüst olmuş ve bugünkü vahim tablo ortaya çıkmıştır. Hemen hemen hergün bir kadın cinayetinin veya kadına karşı bir şiddetin, tacizin yaşanması kaçınılmaz bir hal aldı. Bu kötü durumdan kurtuluşun tek çaresi Allah (azze ve celle)’nin Şeriat’ına boyun eğmektir. Maalesef insanoğlu hem nankör hem de unutkan bir varlık olmasından ötürü gerek kendinin gerekse toplumu derinden sarsan olayların akabinde gösterdiği tepkileri çok çabuk göz ardı ediyor ve yine o alışageldik yaşantısına dönüveriyor. (Özgecan cinayetinden sonra Şeriat diye bağıranlar birden kayboldu!) Evet artık kadınlar bir karar vermeli ya 364 gün sömürü, kölelik, sözlü fiili taciz, tecavüz ve cinayetlerle dolu bir zillet hayatı ve buna mukabil 1 gün sahte mutluluk. Ya da 365 gün adalet, huzur, güven ve mutluluk. Sizce hangisi? Rabbim tüm kadınlarımıza ve bu vasat ümmete rahmet etsin. Bizlere bir an önce razı olduğu amelleri işlemeyi, Hakkı hak olarak görmeyi ve tabi olmayı, Batılıda batıl olarak görüp içtinap etmeyi nasip etsin. Islah olmuş kadınların elleriyle yetiştirdikleri bir nesille şeriatını hakim kılsın. Amin. Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun. Davamızın sonu âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd etmektir. 1- 2012 senesi Zekeriya Ahmed